Besef dat het schip verloren is. Maar jij nog niet.

Joseph Walter. The Titanic.

Notitie vooraf.  Het is een vreemde tijd. Twee columns liggen in schets te dampen. Ze zijn goed, maar ze beuren niemand op. Ze bieden geen uitweg, maar bevestigen alleen de diepte van de strontkreek waarin we samen rondspartelen. 

En ik had me heilig voorgenomen iets te schrijven dat wellicht een reddingssloepje biedt. 

Maar helaas moet ik jullie eerst even mee de peilloze diepte intrekken, voor ik dit reddingsbootje te water kan laten. Dus hou je vast!

Ik zie ons als de passagiers op een schip onder bevel van een krankzinnige piratenkapitein.

We hangend kotsend over de reling in een voortrazende storm, tuimelend van rif naar ijsberg, slingerend over de aarde, waar niet alleen de waarheid, maar ook de werkelijkheid verloren is en God’s plan ondoorgrondelijker is dan ooit. 

Een wereld waarin we continu collectief over de kop gaan, alsof we met een tienduizendklapper in een centrifugerende wasmachine zijn gepropt.

En helaas.

Dat intense gevoel van verlorenheid. Dat gebrek aan houvast en vaste grond, ligt niet alleen aan de imponerende slechtheid van de wezens die ons dit aan doen. Niet alleen aan de eeuwige ander. Niet uitsluitend aan de slijmerige monsters en hagedissen, die aan het roer van ons schip staan te rukken.

Maar ook aan onszelf. 

Wie van ons windt zich nog op over dode kinderen in Syrië, Yemen of Gaza, de dronestrikes op journalisten en verplegers?

Wie laat nog een traan om een Russische soldaat die pesterig door een drone operator wordt gefilmd, tot de springstof in zijn gezicht ontploft?

Wiens hart bloedt voor de oerhollandse oversterfte?  Wie heeft daar nog gezichten bij. Van een vader, een moeder, een kind of een lieve opa? 

Het is een statistiek geworden, die maar weinig stof doet opwaaien. 

En dat is begrijpelijk.

Onze dijen zijn blauw en beurs getrapt, in een regen van low kicks. We voelen de scherpe pijn niet meer, maar knikken door onze knieën.

Wie verheft zijn stem nog over zoveel onrecht, zoveel leugens, het volgende verraad, de misdaad, de vernedering, het zoveelste dat ons wordt opgedrongen of afgenomen? 

We zijn afgestompt en moedeloos.

De lanen zijn leeg. De pleinen verwaaid. De adem is uit onze borstkas weggeslagen. 

Slechts een enkele gek houdt zich nog bezig met trivialiteiten als vrede, vrijheid, integriteit en recht. 

Een enkele Pippi met een puppy, in een woonwagen. 

De rest van ons telt in stilte zijn monopolygeld, zijn gordelrozen of zijn doden. 

Ik zie het overal om mij heen. 

We trekken ons terug in de schijnveiligheid van de eigen kooi. Heen en weer geslingerd, murw gebeukt in zelfgekozen isolatie, terwijl het schip steeds verder slagzij maakt.

Het is voor zovelen te veel geworden.

De golven lijken te hoog om overeind te blijven. De stroming te verraderlijk om weer op te krabbelen.

En dat terwijl we nu moeten vlammen om de golven van de waanzin te doven. En we dwars tegen de stroom in moeten duiken, om het springtij van waanzin te trotseren.

De grote vraag is hoe overleven we deze onbevattelijke scheepsramp? 

Zo zou ik het doen. 

Tussen het openschrapen van de scheepswand en de definitieve ondergang van de Titanic verstreken bijna drie hele uren. 

Hoe zou jij die oceaan van tijd hebben gevuld?

Ik zou niet blijven soezen tot het water tussen drempel en deur van mijn tweede klasse hut door zou sijpelen, zoals zoveel anderen deden. 

De ongelukkigen die zich, ondanks de lichte dreun en het gekras van ijs op staal, nog eens lekker omdraaiden, in de zorgeloze overtuiging, dat dit majestueuze vlaggenschip van de White Star Line, het splinternieuwe toonbeeld van ongenaakbare macht, luxe en beschaving, eenvoudig niet kón zinken, omdat hen dit in knappe brochures vol lichtbeelden en ronkende teksten, nu eenmaal zo was verteld.* 

Ik zou evenmin in blinde paniek, gillend als een kip zonder kop, over het hellende teakhout van het dek naar de achtersteven zijn gerend, me aan de reling hebben vastgeklampt of in de mast of de schoorstenen zijn geklommen, om bij de laatste passagiers te horen die met de geknakte gigant ten onder zouden gaan. Ik neem geen genoegen met een paar seconden extra én ik vrees hoogte meer dan diepte.

En hoewel de verleiding groot zou zijn geweest, had ik niet de troost van de kapseizende salon gekozen, om mijn laatste momenten te verdoven met een flinke bel Scotch uit de privé fles van John Jacob Astor IV of Benjamin Guggenheim, genietend van de laatste tonen van het “Nearer my God, to thee” gespeeld door het moedig orkest van Wallace Hartley.

Ik was niet verstard, niet prematuur op mijn knieën gegaan in gebed en was al zeker niet overboord gesprongen. 

Ik was ook niet gedwee in de rij gaan staan als ik van tevoren wist dat er veel te weinig reddingsboten waren. 

Maar wat zou ik dan wél hebben gedaan met die ene kans mijzelf te redden. Een gunst die de derde klasse passagiers, van wie de meesten in de buik van het beest, achter tralies opgesloten bleven, niet was gegeven.

Ik zou, dat spreekt voor zich, eerst zoveel mogelijk dames en kinderen in een sloep hebben geholpen, zonder zelf een plaats te hebben opgeëist. Onmogelijk als het is, voor een gentleman, om verder te leven in het besef dat de plank die ik zou bezetten, het leven van een paar zuigelingen of een schone jonkvrouw en haar poedel zou kunnen redden.

Daarna had ik mij omgekeerd op het licht hellende dek en alle aanwijzingen uit luidsprekers en monden van de bemanning beleefd genegeerd. Alle uitgestippelde routes doorkruist en de paniekerige kudde, hunkerend naar redding door mensen met een pet en een uniform, gemeden als de pest.

Ik was tegen alle logica ingegaan. Had gezocht waar niemand zou zoeken en gedacht aan een mogelijkheid waar niemand aan dacht. Terwijl die toch zo voor de hand lag.

Ik had wat droge kleren in een zak gedaan, wat kabeltouw gepakt en was mijn eigen vlot gaan bouwen op een plek waar zo overduidelijk niemand het nut van inziet, dat er een spreekwoord van is gemaakt.

De teakhouten ligstoelen op het promenadedek.

I would have rearranged the deckchairs on the Titanic.

And sailed away amongst the bright and dimming stars.

Dus.

Blijf niet slapen. 

Luister naar je intuïtie. 

Doe nooit wat ze zeggen. 

Eerder het tegenovergestelde. 

Negeer bevelen. 

Volg nooit de pijlen.

Help waar je kan, maar volg nooit de massa.

De kudde kiest altijd voor de afgrond.

Denk waar niemand anders aan denkt en

doe het onwaarschijnlijke.

Besef dat het schip verloren is. Maar jij nog niet.

Zo dat was een flinke bevalling. Dus als jij het goed of belangrijk vindt wat ik doe, support mij dan alsjeblieft hier! Ik ben niets en nergens zonder jou.

* Propagandaspreuken hebben weinig vat op mij, omdat ik zelf lang een hogepriester van de leugenindustrie ben geweest; ingewijd in de bezweringen en toverformules; immuun voor de aangesmeerde overtuiging die het zo vaak wint van het menselijk instinct, de aangeboren intuïtie en de waarneming; de “confirmation bias” die de al te goedgelovigen steeds het leven kost, zoals in die helderde poolnacht onder de sterren.

Ik ben gelukkig moeilijk te hypnotiseren en heb het voordeel te neurotisch, pessimistisch en hypochondrisch te zijn aangelegd, om welk alarmsignaal dan ook te negeren.

Vind je mijn werk goed, mooi of zelfs belangrijk? Deel deze post dan zoveel mogelijk! Ook kun je mijn werk ondersteunen met een donatie!

33 Comments

  1. Goed advies, maar wel lastig. Want wat is het dat je kan doen?
    Ik doe mijn best om voorbereid te zijn op van alles. Al jaren. Al jaren voordat anderen dat ook gingen doen.
    Ik deed het uit intuïtie, kon het niet verklaren waarom. Toen niet, nu nog niet. Maar achteraf ben ik er heel blij om.
    Maar het wordt wel steeds moeilijker. Want met elke nieuwe maatregel, elke nieuwe wet snijden ze een pas naar ontsnapping af.
    De kooi wordt steeds kleiner. De tralies steeds dichter op elkaar. En mijn energie en hoop op het ontspringen van de dans worden steeds minder.

  2. Goed artikel weer en dat gevoel van murw begint bij mij nu ook af en toe. Zo strijdbaar als ik was. Om mij heen steeds meer mensen die mij vertellen ” maak je niet druk, je hebt nog maar een klein deel voor je. Jou artikelen en Twitter berichten peppen mij trouwens genoeg op gewoon mijn eigen gevoel te volgen. Dank Jan hiervoor.

  3. “Your time is limited, so don’t waste it living someone else’s life. Don’t be trapped by dogma—which is living with the results of other people’s thinking. Don’t let the noise of others’ opinions drown out your own inner voice. And most important, have the courage to follow your heart and intuition.” (Steve Jobs)

  4. Mooi en scherp weer geschertst Jan. De vluchtroute zie ik ook niet direct. Meebewegen doe ik evenmin. Ik geloof wel dat er een tijd komt dat we niet kunnen kopen en verkopen als we niet bukken voor dat beest, of dat dan de EU is of een gezamenlijke wereldmacht, geen idee. Een ding weet ik wel, hoe meer dwarsliggers hoe moeilijker we het ze maken. Ik heb nooit in de pas gelopen. Dat gaat me ook niet meer lukken nu ik 70 wordt. Ik ben niemands slaaf. Mooi dat je jezelf wegcijferde in je beeldspraak. Zelfs dat kost me moeite in een totaal versplinterde samenleving.

  5. Nanette Sterk

    26 March 2025 at 15:58

    Fantastisch weer. Ben het ook helemaal met je eens. Ik bemerk dat ik steeds rustiger word de laatste tijd en heb geleerd naar m’n gevoel te luisteren, zooooooo belangrijk denk ik. Kan het niet goed uitleggen , maar het voelt alsof ik “ontsnapt” ben………..

  6. Je eigen plan trekken

    #protip met alles!!

  7. Jan bedankt je bent een van de weinige die eyes open heeft to the sky!

  8. Als we massaal de weg van de tao volgen dan verslaan we het beest

  9. Domheid is de grootste vijand en laat dat nu genoeg aanwezig zijn in dit land.

    Bedankt weer Janneman!! Je weet het niet maar je bent mijn beste vriend.

  10. Marie-José Jansen

    26 March 2025 at 17:50

    Wat heb je dit weer prachtig, treffend en poëtisch beschreven, Jan. Het is bizar hoeveel de huidige tijd lijkt op de vooravond van de eindtijd zoals die in Revelaties beschreven staat. NIET met de massa mee is dan sowieso van essentieel belang, want de massa neemt het teken van het beest en zal verloren zijn. De oplossing is simpel maar niet gemakkelijk. De uitkomst ligt al meer dan 2000 jaar vast.

  11. Captain Cassandra

    26 March 2025 at 17:59

    Mooi stuk Jan. Niks aan toe te voegen behalve het volgende: deze tijden zijn onvermijdelijk. Het is het eind der tijden en we kunnen alleen maar doorheen. Daarbij is het mijns inziens belangrijk om hoop te laten varen. Hoop is een valkuil, het ontneemt je je vrijheid. Voor mij is er geen hoop en dat is pas vrijheid om de dingen te zien en ervaren zoals ze zijn.

  12. Mooie raad,niet moeilijk voor mij want ik ben al vrij want boven 70tig,ik hoef aan weinig mensen rekenschap geven en die vinden alles goed.Ik voel me een geluksvogel. Vlot heb ik al.

  13. Ariebombarie

    26 March 2025 at 21:26

    “Ze bieden geen uitweg, maar bevestigen alleen de diepte van de strontkreek waarin we samen rondspartelen.”.

    Prachtig zoals je mijn gevoel hier weergeeft ❤️

  14. Voor al die mensen die niet weten wat te doen.

    Dit is wat je nu kunt doen zonder al te veel risico:
    – principieel niets kopen bij bedrijven die onze ondergang faciliteren: Die met duo-penotti reclames, SDG doelen, CO2 meldingen, QR code-toegang, etc etc etc
    – de overheid en andere bedrijven zo min mogelijk data geven. Die data wordt verzameld en tegen je gebruikt. Geen spaarkaarten, kortingsacties, enquetes, smart apparaten.
    – preppen zodat je het een jaar zelf kunt uitzingen: eten, drinken, andere goederen (extra kleding, medicijnen, etc etc). Worst case heb je nu goedkoop ingekocht voor zaken die je toch nodig hebt, want de inflatie zal alleen maar toenemen
    – zo veel mogelijk ontkoppelen van het systeem: leer zelf groentes verbouwen (iedereen heeft wel ruimte voor een paar tomatenplanten zodat je iig weet hoe het werkt), denk na over (regen)wateropslag, ben je eigen bank, verdiep je in de basis van skills die altijd van pas komen zoals eerste hulp, timmeren, tuinieren, etc etc
    – probeer gelijkgestemden te vinden in je straat. Samen sterk.
    – als je wilt weten wat er nog meer kan worden gedaan, sluit dan eens voor een uur of 2 je water en elektriciteit af. Noteer waar je tegen aan loopt als “het systeem” plat ligt.

    Wil je nog verder gaan:
    – straks nee zeggen tegen CDBC en het digitale paspoort (betaal contant, geen apps voor je rijbewijs, medische gegevens, bankoverschrijvingen)
    – overweeg of je nog wel wil stemmen. Ik ben er zelf heel duidelijk in, het werkt niet, heeft ook nooit gewerkt. Je geeft je stem weg aan mensen die je niet kent (toneelspelers), die hun beloftes 5 minuten na de uitslag al weer zijn vergeten, en omdat je letterlijk bij het kruisje van hun spelregels hebt getekend mag je ook niet klagen. Mijn plan B is het systeem geweldloos te laten klappen door massaal een paar weken thuis te blijven. Misschien op dit moment onhaalbaar, maar elke verandering begint klein.

    Tot slot: realiseer je dat echte verandering niet gaat zonder persoonlijke offers. Dat is voor iedereen anders, maar kan varieren van minder inkomen, minder gemak, tot publiek figuur worden. Als niemand die offers wil brengen, verandert er niets.

    • Dat preppen daar moet ik zoooo om lachen. Waarom zou je dat doen? Ik bedoel…voor een jaar eten, drinken, brandstof, medicijnen, zeep, waar laat je dat en hoe betaal je dat? Een jaar, weet je hoeveel voorraad dat is?
      Als mensen honger krijgen wat denk je dan wat er gebeurt? Dat jij op je gemakkie lekker kan gaan zitten eten en dat ze jou met rust zouden laten? Lees het verhaal van die Bosniër die vertelt hoe het er ècht aan toegaat als mensen vreten willen.
      Je hebt het allemaal ergens gelezen en gaat hier the wise guy uithangen, kom uit je droom toetsenbordridder.
      Denk jij niet dat er al genoeg offers gebracht worden? Kijk eens om je heen? Denk je niet dat mensen het zat zijn om offers te brengen? Geen bedrijf, geen werk, geen huis, geen vreten.
      Teeeering ik word zo moe van figuren zoals jij.

      • Frans. Iedereen doet zijn best. En iedereen ziet het op zijn eigen manier.
        De vraag is… wat helpt dan wel.
        Ik denk dat alles begint met loslaten.
        We zijn vaak nog veel te veel bezig pleisters op de zeiknatte scheepswand te plakken of ons te verschansen in het kraaiennest met sigaren, wijn en kisten smack, een paar verse biefstukken en stokvis.
        Het schip Nederland komt nooit meer boven water, is niet te redden, is gekaapt, verraden en maakt zwaar slagzij.
        Laat los het idee haar te kunnen redden. Daarvoor is namelijk een krachtige tegenbeweging nodig, een massale muiterij, die niet alleen het leiderschap van Nederland kan weerstaan, maar ook haar “nieuwe eigenaren” aan wie de verraders haar hebben verkocht. En zo’n kracht zie ik nergens. In tegendeel.
        Maar hoe verder? Want we leven nog. En niet iedereen legt zich neer bij de ondergang. Gelukkig maar.
        Ik denk het volgende. Allereerst moeten de wakkeren, de gemotiveerden, zij die nog enige levenslust bezitten en een zeker gevoel voor identiteit, zelfstandigheid, vrijheid en trots, beseffen dat de oude gemeenschap dood is; het tuinpad van mijn vader is overwoekerd. Er ratelt geen kar met paard meer op de keien. het Nederlandse leiderschap niet meer het onze. En dat wordt het ook nooit meer. De grenzen zijn niet meer veilig, ze bestaan niet eens meer. Het voedsel, de lucht en het water zijn bedorven.
        Dat is denk ik stap één. Het besef dat er niks meer te redden is van het oude. Dat waar we zo van hielden dood is.
        Maar besef tegelijkertijd. dat wij nog wel leven. En willen leven! Wij weigeren de fietshelm en de prikjes en de krekels in ons voer. Wij verzetten ons tegen omvolking en het gekut met onze kinderen. En dat moeten we structuur geven. Die energie moet gericht worden. En samengebald.
        De vrije Nederlander moet de energie vinden om het wankele schip van staat op te geven en met zelfgemaakt vlotjes, in oude badkuipen, en een enkeling in een luxe reddingsboot, samen een nieuwe vloot te bouwen, die kans van slagen heeft deze storm te doorstaan. Een vrije Nederlandse vloot, die als we geluk hebben, de identiteit, de taal, de kundes, de tradities van onze tribe, kan voortzetten. Misschien kan dat in het wrak van het oude schip zelf, ik betwijfel het. Misschien op nieuwe eilanden en in verre landen, in nieuwe havens of op zee zelf, met de scheepjes aan elkaar verbonden door kabels en touwen.
        We moeten de reling van het oude durven loslaten en creatief worden. Denken in kleinere gemeenschappen, gezinnen, families, clusters van families, dorpen, desnoods in den vreemde. In Paraguay, Rusland, El Salvador of Hongarije.
        Vrije Nederlanders, die onderling verbonden zijn in afkomst en krachtig genoeg om zelfstandig een eigen toekomst te maken. Het is niet ideaal. Maar het is beter dan te verzuipen met de ratten.

      • Zeker geen kinderen Frans.
        Ik doe wat. En als ze het komen halen zien we wel weer. Daar denk ik namelijk ook over na.
        Beter dan klagen op internet en op je kont blijven zitten.
        Daar hebben we er al genoeg van.

        • OMG Blandigan nu doe je het wéér! Je snapt het gewoon niet hè?
          Jij doet wat maar wèl voor je eigen ik, wil jij daar de wereld mee redden?

          Oh ja, ik heb 2 kinderen (en die zijn heel erg wakker) dus Blandigan………foute aanname.

          Groet, Frans (die niet meer gaat reageren).

  15. Er schuilt een groot schrijver in Jan Bennink.
    In mij schuilt een groot probleem oplosser. Gelukkig ben ik geen virus-ingenieur.
    De grote problemen van deze tijd zullen als sneeuw voor de zon verdwijnen als een extreem besmettelijk virus de mensheid voor 90% doet bezwijken VOORDAT er Japen van Dissels opstaan om de “wereld te redden”.

  16. Prachtig geschreven Jan!
    Zelf , bijna 75, ben ik al mijn levenslang een dwarsligger. Mijn vader pepte me ooit op door me te vertellen: kind zonder dwarsliggers zou niemand ooit een station bereiken.

  17. Esther Willemsz

    27 March 2025 at 15:40

    Het zal gaan zoals het moet en angst is voor mij de slechtste raadgever. Ik ben in een staat van berusting gekomen en niet omdat er geen fut meer in me zou zitten, maar omdat alles zijn beloop moet hebben en daarop kan ik inmiddels vertrouwen. Mijn aandeel in mijzelf en mijn eigen omgeving is voldoende.

  18. Do not become anxious, you German republicans; the German revolution will not take place any more pleasantly and gently for having been preceded by the Kantian critique, Fichtean transcendental idealism, or even natural philosophy. Through these theories revolutionary forces have built up which only await the day on which they may break loose, filling the world with horror and awe. Kantians will appear who want nothing to do with mercy even in the phenomenal world; they will plough up without pity the very soil of European life with sword and axe, in order to eradicate every last root of the past… Armed Fichteans will arise, whose fanaticism of will can be restrained neither through fear nor through self-interest… More terrible than all will be the natural philosophers, who will participate actively in any German revolution, identifying themselves with the very work of destruction. If the hand of the Kantian strikes swift and sure because his heart is not moved by any traditional reverence; if the Fichtean courageously defies all danger because for him it does not exist at all in reality; so the natural philosopher will be terrible, for he has allied himself to the primal forces of nature. He can conjure up the demonic powers of ancient German pantheism and that lust for battle that we find among the ancient Germans will flame within him.

  19. Het is inderdaad in de loop der dingen, zoals Esther hierboven zegt.
    Hoe meer mensen wakker worden hoe beter.
    Daar is nog wel een (lange) weg te gaan.

  20. Jan Ozephius

    27 March 2025 at 21:02

    Weer mooi verwoord Jan!
    Ik herken de moedeloosheid van (te)veel mensen om mij heen. Het regelmatig opdoemend fatalisme, dat bijna letterlijk aan je vreet.
    Voor wat het waard is:
    Het besef dat het menselijk brein, met name ergens halverwege de nacht, altijd de negatieve gedachten en gebeurtenissen verwerkt, bij tussentijds ontwaken somberheid en “malen” van de hersenen veroorzaakt, kan helpen. Het is dan goed om te weten, dat zelfs het drinken van een simpel glas water deze fatalistische episodes al kan helpen oplossen.
    Uiteindelijk draait het daarom: leer omgaan met de onvermijdelijke fatalistische gedachten, die de door en door slechte mensen aan de macht bij ons oproepen. Als je dat eenmaal kunt, dan verleer je het nooit meer.

  21. Het is precies zoals je het hebt geschreven Jan, maar ik bedenk me dat onze voorouders, die nog enig contact met de werkelijkheid hadden, het ook hebben overleeft. We zijn in deze ellende terecht gekomen door de Blackrock, WEF rijken die al eeuwen bezig zijn om ons, de slaven, eronder te houden. Je ziet dat de USA politiek de samenwerking tussen China en Rusland als een bedreiging zien. Maar een nog grotere bedreiging is de samenwerking tussen Europa en Rusland, die zouden samen machtiger zijn dan het Wilde Westen met hun cowboy mentaliteit. Daarom hebben ze de Oekraïners tegen de Russen opgezet. In onze regeringen zitten, volgens Swab, meer dan 50% WEF puppets, die opdrachten van hun meesters uitvoeren en die nu continue op de oorlogstrom slaan. De secr. generaal van de NATO en dienstweigeraar, vertelde ons dat het decennia gaat duren voordat er weer normaal contact tussen de EU en Rusland zal zijn, hij is de waarzegger die in zijn kristallen bol ziet waar het naartoe gaat, maar het is gewoon een opdracht. De WEF macht heeft hiermee bereikt dat er een IJzeren gordijn tussen de EU en Rusland ontstaat, want helaas geloven veel mensen de nonsens die ons via de MSM bereiken. Rusland is niet onze vijand, de grootste vijand van de Europese bevolking zijn de WEF politici die deze waanzin uitrollen. Ik troost me met de gedachte dat alle punt- en bloemschoenen de grootste problemen zullen krijgen, want die hebben meestal weinig vaardigheden die je in tijden van nood van pas kunnen komen, een studie bestuurskunde heeft je niet geleerd hoe je een vlot kunt bouwen. De USA zoekt nu een soort vriendschap met Rusland en laat Europa ervoor vliegen door hen alles in de schoenen te schuiven, terwijl hun geheime diensten deze ellende veroorzaakt hebben. Gelukkig zijn de Russen slim en hebben ze dit wel door en ik ben er van overtuigd dat het wel weer goed zal komen tussen de EU en Rusland, want we zijn nou eenmaal buren van elkaar en ik hoop van harte de de Amerikanen weggaan uit Europa, want wie zit er te wachten op een oorlogszuchtig land dat sinds 1945 meer dan 70 oorlogen en militaire acties heeft veroorzaakt.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *