104 Tweets
Pinned Tweet
Voor het opstaan,
als het volk zich omdraait.
Iedere dag ons dagelijks brood.
.
Voor het wuivend graan,
de stuurse groet.
Een eeltige hand uit een blauwe mouw.
.
Voor de papjes,
sapjes,
appelflapjes,
Voor de eitjes, hopjes,
autodropjes.
De vrucht van moeder Aarde’s schoot.
.
Voor de laarzen in de modder.
En de hakken in het zand.
Voor de crew geknipte slootkant
en een zuiver, zilveren strand.
.
Voor de zwaluwzwerm.
De aardpeer
en de honingbij.
Voor het laken waar de dames grazen,
voor de room, de kaas, de wei.
.
Voor het uitzicht op een kudde wolken,
die ongestoord naar de einder dwaalt.
De vuist die misgrijpt in de leegte,
waar je duikt,
als vluchten niet meer kan.
.
Voor de hand aan de ploeg,
die de klei keert, als een vlag
en het land weer vruchtbaar maakt,
voor een vers gebakken dag.
.
Vind je mijn werk goed, mooi of zelfs belangrijk? Je kunt mij hier ondersteunen.
De vissers aan de einder.
De paarden in de wei.
De koeien en de lammetjes.
Het vee, de boerderij.
Nederland onteigent.
Dat wat ons eigen maakt,
verdwijnt, verziekt, verpatst, verkocht,
dat land van jou, van mij.
Ach, ‘t is alleen die boer, dacht jij,
misschien blijf ik gespaard.
Het beest mijdt me, zolang ik kruip,
versmaadt mijn huis, mijn haard.
Maar niets ontgaat het slobberend beest.
Het vreet de sterken eerst.
Daarna keert het zijn gruwelkop
en ben jij er geweest.
Je hondje op de driezitbank,
je kind, flappie konijn.
Ze stoten allemaal stikstof uit,
ze mogen niet meer zijn.
Jouw eigen huis, hard voor gewerkt,
je plek onder de zon.
Je dacht dat je er veilig was.
Je dacht jouw eigendom?
Dom.
Nederland onteigent.
Het is niet meer van ons.
Vind je mijn werk goed, mooi of zelfs belangrijk? Je kunt mij hier ondersteunen.
Ralph Waldo Emerson.
Aan Nederlandse Boeren en Burgers,
Truckers, Dokwerkers,
Vissers en Zeelieden,
Artsen en Wetenschappers,
Journalisten en Columnisten,
Bouwvakkers en Kakkers.
Aan alle Pastoors, Dominees, Wappies én Wouten en aan die enkele politici die de euvele moed hadden het aanbod dat niet geweigerd mocht worden, toch af te slaan.
Aan iedereen die wakker is.
Continue reading
Gisteren schreef ik een kritisch draadje op twitter over de boeren en hun kansloze campagne tegen een overheid die ze over de kling wil jagen.
Mijn punt?
De boeren, maar ook wij de burgers, moeten dringend ophouden spelletjes te spelen, waarvan onze Nemesis niet alleen de regels opstelt, maar deze ook tijdens het spel aanpast naar believen.
Continue reading
“But as the days of Noah were, so shall also the coming of the Son of man be. For as in the days that were before the flood they were eating and drinking, marrying and giving in marriage, until the day that Noe entered into the ark. And knew not until the flood came, and took them all away; so shall also the coming of the Son of man be.“
Om als profeet door het leven te gaan, hoef je geen Ezechiël of Jeremia te zijn. Ook een eenvoudige boerenlul, kan zichzelf die gerafelde mantel aanmeten.
Continue reading
Hoewel ik de dronkemansavonturen uit mijn studententijd doorgaans liever in de borrelende doofpot houd en mijn drang tot discretie, doorgaans succesvol vecht met mijn instinct jullie te amuseren, voel ik me, nu ik gisteren in “Botsende Wereldbeelden”, een opmerking maakte over Koning Willem Alexander en zijn door mij versmade verjaardagsfeestje, toch geroepen een lollige, wellicht zelfs waargebeurde, in liters bier verzopen anecdote met jullie te delen.
En ik doe dat graag in Tonke Dragt stijl. Met een brief aan de koning.
Continue reading
Vijf minuten geleden zat ik nog in mijn eigen hemel. Tussen de citrusbomen en tuinboonbabies, badend in een Goddelijke stilte, slechts onderbroken door merels -veel merels dit jaar-, een verdwaalde lach van een kind in de verte en een dolle onophoudelijk kwetterende lijster. Of is het een Nachtegaal?
Continue readingDe beste ideeën krijg ik op de drempel van droom en ontwaken of tijdens het wandelen met mijn achtjarige tweede vrouw, herdershond Beer.
Continue reading
An open letter to Scott Kesterson, BardsFM.
Dear Scott, this is the third message i write to you from The Netherlands, the country, for which I mourn.
My country, small and flat, not so long ago, free and strong, fertile and fruitful, once inhabiting a tough, stubborn and innovative folk, that mastered its marshes, the many rivers, the clays and sands and even conquered the seas. Not only the North Sea flooding our shores, but all seven of them.
Continue reading
Al weken probeer ik in het drijfzand van leugens, propaganda, hysterie en schuivende panelen, een onderwerp te vinden waar ik een wat groter stuk voor jullie, mijn geliefde lezers, op kan baseren.
Maar net zoals dat je in een voortjagende sneltrein het landschap niet kan schilderen, gaan de ontwikkelingen mij te snel en word ik door te veel haakse bochten heen gesleurd, om de chaos in kaart te kunnen brengen, het slagveld te overzien, op een betere manier dan in de laatste twee stukken die ik schreef.
Continue reading
Een goed stuk schrijven in een spiegelpaleis waarin alles per uur schuift, iedereen LSD lijkt te hebben geslikt, waar menigeen bloedschuim op de mond krijgt zodra je het theaterstuk van de dag, dat met een razendsnelle decorwissel verandert van een dodelijke pandemie in een patatje kernoorlog, niet tot de letter volgt, is niet eenvoudig, maar ik ga het toch proberen.
Het mooiste boek dat ik ooit las, behalve wellicht de Bijbel, is ‘Master and Margarita’. Drie kunstig verstrengelde delen, geschreven door de getormenteerde, dissidente grootmeester Michael Boelgakov, die tijdens zijn leven een zwierende dance macabre leidde met Iosef Dzjoegasjvili, Stalin, de stalen duivel zelf.
Continue reading
Als “staatsvijand nummer één” kijk ik ieder jaar op 9 Mei, de Parade, waarmee Rusland de overwinning viert op de Nazi’s in de Grote Vaderlandse Oorlog. De indrukwekkende herdenking van het onmetelijke bloedbad dat ons vrijheid bracht, waar de Sovjets met miljoenen tegelijk, de hoogste prijs voor betaalden; dertig miljoen soldaten, piloten, matrozen, omaatjes en meisjes met linten in hun haren, gingen zonder meedogen door de vleesmolens van de hel.
Continue reading
Het is weer zover.
Na een jaar @janbenninkcom heeft het Twitter behaagd, om mijn 6e account zonder waarschuwing of enige opgaaf van redenen te nek om te draaien.
Vervelend, maar even afstand nemen van twitter is zo slecht nog niet.
Twitter is een intelligence sandbox, waar dissidenten en afvalligen, door de powers that be, eenvoudig kunnen worden ingedeeld en waar geruisloos zoemende intelligence programma’s, minutieus contacten, netwerken en uitingen in kaart brengen. Beria’s droom.
Continue reading
Sinds een paar weken leven veel mensen tussen sprankjes hoop en opgepookte vrees. Onze wereld, het schouwtoneel van doldwaze twisten in het narratief. Potsierlijke slagen in het wiel, waar wij onze machthebbers en hun medialakeien, hobbelend en slingerend, traag op voort zien fietsen. Het narratief is niet verbogen, maar vertoont regelrecht scheuren in het metaal.
Continue reading
Zijn wij gezwicht?
Gedoofd?
Verzoet?
Of schuilt daar, schemerend in het roet
een sprankje dat de as trotseert?
Eén vonkje schier ontembaar licht,
zwerft zoekend door de kolenkloven,
wervelt, tastend naar vers hout,
maakt dorre as tot gloeiend goed.
Ontsteekt het vuur dat in ons woedt.
En verjaagt het zwarte licht,
Zij verzengt tirannen in haar gloed.
De Sintelende Dwarrel.
Vind je mijn werk goed, mooi of zelfs belangrijk? Je kunt mij hier ondersteunen.
Recent comments