78 Tweets
Pinned Tweet
Hoe bereiden we ons voor op een komende internet apocalyps? Doe mee. denk mee!
Het is alweer bijna vergeten in de mêlee van de nieuwe dag, maar de massale uitval van internetdiensten gisteren, zit me helemaal niet lekker.
Dit ging veel verder dan de servers van Zuckerberg en zijn vette dochters Whatsapp en Instagram.
Dit gebbetje raakte ook banken en overheidsinstellingen. Onder anderen DigiD in Nederland.
Natuurlijk was het hilarisch dat de steppende quinoavreters van Facebook niet eens hun eigen spiegelpaleis in konden komen, omdat de pasjes op hetzelfde systeem draaiden, maar het was tegelijkertijd ook beangstigend.
Wat is er allemaal nog meer gekoppeld en kwetsbaar als delen van het internet uitvallen? De beademing van je oma? Het gaspedaal van je Tesla? Kernreactoren? Luchtafweersystemen?
“Experts” staan voor een raadsel hoe dit kon gebeuren. En dat is maakt het alleen maar enger. Zeker als je beseft dat werkelijk alles tegenwoordig is gekoppeld aan hetzelfde netwerk waar gisteren nonchalant een enorme hap uit werd genomen.
Van tankstation tot ziekenhuis. Van melkfabriek tot nooddienst. Banken, verzekeraars, telefoonbedrijven, alles hangt aan hetzelfde dunne draadje. Maar wie is de giftige spin die zo nonchalant het hele web vernielt?
Wat mij betreft ruiken de gebeurtenissen van gisteren iets te veel naar een generale repetitie in de stijl van Event 201.
Een volgende Stufe in de opmaat naar de Great Reset.
Maar of die actie van gisteren nu een Kriegsspiel van aspirant Reichsführer Schwab was, die de gebeurtenissen van gisteren pontificaal voorspelde -zoals de mensen uit zijn club alles voorspellen wat ze met ons uit gaan vreten- een actie van whitehat hackers of een daad van cynische blackhats op zoek naar data om mensen mee af te persen, het doet er eigenlijk niet toe.
Wij, de normale mensen, die met zijn allen aan dit zijden kabeltje hangen, zijn hoe dan ook het bokje als het systeem plotseling instort of omver wordt geduwd.
En het enige dat wij kunnen doen is ons zo goed mogelijk voorbereiden om het volgende bedrijf in dit duivelse theater te overleven.
Ik zal heel kort opschrijven wat ik, op basis van gezond verstand, kan bedenken.
De grap is dat het meeste dat je echt nodig hebt, maar heel weinig kost. En als de storm over waait kun je altijd je eigen voorraden verkleinen door ze op te eten of te gebruiken.
En ik nodig jullie graag uit om in de comments, jullie inzichten en tips te delen.
Haal voor een maand eten in huis. Lang houdbaar. Koffie, bonen, meel, chocolade en rijst. Pindakaas en honing.
Koop een vriezer. Of twee als je er plaats hebt en vul deze met hoog calorisch voedsel zoals vlees.
Heb je een baby? Zorg voor melkpoeder en luiers.
Zoek uit of er ergens in je buurt schoon water stroomt.
Vul sowieso een paar jerrycans met drinkwater.
Zorg dat je auto altijd is afgetankt en goed is onderhouden.
Haal veel kaarsen, lucifers en haardhout in huis.
Zorg voor voldoende medicijnen, vitamines en verband.
Als je bang bent voor ADE, verdiep je dan in de vele natuurgeneeswijzen die rondgaan op internet. Baat het niet dan schaadt het niet.
Regel alcohol, tandpasta, vrouwenspullen en zeep.
Begin zo snel mogelijk met een moestuin. Dat kan al op je vensterbank.
Bewaar boeken, LP’s en DVD’s. Gooi oude recorders en spelers niet weg.
Zorg voor voldoende warme kleren en wasmiddel.
Zorg dat je elkaar weet te vinden buiten de grote sociale media systemen. Gettr en Gab zijn onafhankelijk en zouden kunnen blijven staan.
Regel een oude Nokia vol nummers. Maar noteer ook weer belangrijke gegevens op papier.
Regel schoolboeken voor je kinderen en een Bijbel ( ja, lach maar).
Regel oude werktuigen. Zagen, multi-tool, hamers, schroevendraaiers. En een hengel.
Zorg voor een generator of koppel een batterijsysteem aan je zonnepanelen.
Neem een grote hond. Of twee.
Zorg dat je zelf in optimale conditie bent.
Oh, en laat het WC papier maar zitten.
Zo nou jullie!
Ik ben even boodschappen doen.
Vind je mijn werk goed, mooi of zelfs belangrijk? Je kunt mij hier ondersteunen.
Zondag vierde ik mijn eerste “covid demonstratie lustrum” in Amsterdam. Op de Dam, waar het qua grimmigheid en dreiging een stuk knusser was dan op het Museumplein, het veld waarvan het malse gras na het getrappel van hordes paarden en geplet onder de grove banden van blauwe busjes, zelfs opnieuw moest worden ingezaaid.
In een dik uur zag ik, geplakt tegen de zijmuur van het Paleis, in de kletterende regen, een eindeloze stroom mensen aan me voorbij spoelen. Veel meer dan 25.000 zielen, zo leek het, maar tellen was nooit mijn sterkste punt.
Indrukwekkend was het wel.
Er was iets uitzonderlijks dat deze klaterende menselijke waterval vol kleurige paraplu’s verbond. Deze rivier van gestalten met hun enorme verscheidenheid in leeftijd, kleur en sociale klasse. Deze hele mensheid, variërend van dronkenlap tot directeur. Van schattige kleine meisjes in roze regenjasjes tot oudjes in rolstoelen.
Er was iets dat ze bond, buiten hun afkeer tegen QR codes en medische apartheid en hun hunkering naar vrijheid.
Ik kon er gisteren zo niet opkomen, maar nu zie ik het.
Ik heb geen kwaad gezien.
Geen agressie, geen gebalde vuisten.
Alleen de regendruppels vormden tranen op de uitgelaten gezichten.
De stoet kenmerkte zich door een ontwapenende vrolijkheid, die ik niet kon rijmen met de geselende stortbuien en blijdschap die zich om de paar minuten ontlaadde in een ontroerend oorverdovend gejuich.
Het leek op Jericho.
Maar de muren van de dictatuur staan nog recht overeind.
Er gebeurden mooie dingen.
Zo kwam er een dame naar me toe, die me vertelde dat mijn stukken haar hoop gaven. “Het is andersom mevrouw. U loopt hier in de stromende regen. U bent degene die mij energie geeft.” Dat had ik natuurlijk moeten antwoorden, maar er kwam zoals gewoonlijk alleen een schaapachtig “dankjewel” of zoiets uit mijn mond.
Ik omhelsde een vriendinnetje, dat ik dertig jaar niet had gezien. Had een mooi gesprek met een wildvreemde en had tevreden naar huis kunnen gaan, met mijn druipende, als een stekker balende hond, maar er bleef iets knagen.
I don’t want to rain on your parade.
Wat ik gisteren zag, gaf me 25000 sprankjes hoop en moed, maar met rondjes door Amsterdam lopen, gaan we deze strijd niet winnen.
Ondanks alle “positive vibes” die je voelt als met je neus middenin zo’n uitgelaten optocht staat, zien de miljoenen mensen thuis voor de buis iets anders.
Het lavenlegioen van RTL en NOS, de kuddes gekochte journalisten en cynische opiniescharrelaars zullen er alles aan doen om deze demonstratie en de ook de volgende en de volgende, aan de grijze massa op de driezitsbank te verkopen als een bruine berg stront, vol racisten, terroristen en moordlustig schorem, zoals ze dat eerder deden op het Museumplein en in Washington op 6 januari.
Ze zullen een miniem detail pakken en dat eindeloos uitvergroten, gesauteerd met ronkende teksten als extreem rechts, tuig en terrorisme.
Wie herinnert zich niet het incident van de boeren die de deur van het provinciehuis in Groningen licht beschadigden of het moment dat ze balorig rondreden met een onbeholpen grafkist. Het werd uitvergroot tot epische proporties. Het terechte boerendoel werd snel vergeten, maar de nare geur van geweld en dood bleef nog lang hangen aan de boerenstand.
Zo machtig zijn de media.
Maar ook als er helemaal niets gebeurt, zoals deze zondag, vinden ze wel iets om vijfentwintigduizend lieve mensen, één slechte naam te geven. Een vervelend T-shirt of een ander attribuut waar ze hun spin aan op kunnen hangen, volstaat.
En dan nog, zelfs als alle demonstranten zich zouden gedragen als modelburgers met ANWB regenjassen, gekamde haren en gepoetste schoenen en iedereen geurde naar viooltjes, zouden ze er niet voor terugdeinzen om een figurant tussen de mensen te zetten, die even iemand op zijn bek slaat of zijn rechterarm uitsteekt voor de klikkende NOS en RTL camera’s.
Alles, zodat Yoeri Albrecht, Eveline Rethmeijer, Rudy Bouma en Bart Nijman maar een week lang “Schande” en “Tuig” kunnen krijsen.
Het probleem is dat wij, de kletsnatten, wel beter weten, maar de miljoenen thuisblijvers niet.
Zij zitten op een main stream media dieet zonder “blckbx” en krijgen uitsluitend te zien wat Hilversum en het Algemeen Dagblad ze voorkauwen.
En dat beeld schreeuwt alleen: “Bij deze literblikken bier op straat gooiende rotzakken en tegen de muur aan plassende viezeriken met hun galg, wil je niet horen.”
Vandaar dat de beweging die de straat op gaat om te demonstreren tegen de medische apartheid maar niet wil groeien, terwijl de repressie en de dictatuur voortwoekeren als nooit tevoren.
Niemand wil een wappie zijn.
We zullen het anders moeten doen als we ons land willen “de-monstreren” Als we willen dat er iets verandert is een rondje hossen om de Oude Kerk niet genoeg.
We zullen anders tegen “demonstreren” aan moeten kijken. En er een andere invulling aan moeten geven.
Demonstrare, betekent niets meer of minder dan aantonen. “laten zien”.
Wij mogen niet langer onze positieve energie en onze kennis bewaren voor elkaar, ons enthousiasme niet reserveren voor ons rituele uitje in Amsterdam of Den Haag. Hoe gezellig het ook is.
Als we echt iets willen veranderen, moeten we iedere dag als 25000 ambassadeurs van rede, liefde en vergevingsgezindheid, gaan demonstreren in onze eigen omgeving.
Niet door leuzen te schreeuwen of keihard te juichen, maar door deel te nemen aan het debat, door te ons uit te spreken tijdens borrels en gemeenteraadsvergaderingen, door onze vinger op te steken tijdens ouderavonden. Door op onze eigen schoolpleinen, in ons eigen bedrijf, op onze eigen feestjes en in onze eigen buurt verbindingen leggen en elkaar’s geluid versterken. Door steeds te laten zien hoe het zit. En te laten zien dat we de dictatuur niet pikken.
Geladen met kennis waar zoveel mensen van verstoken blijven, moeten we steeds opnieuw onze vingers durven zetten in de gapende scheuren van het afbrokkelende covid en qr narratief. En iedereen uit de hypnose halen die daar ook maar een beetje voor open staat.
Geduldig de boosheid en uitsluiting trotseren en gaandeweg mens na mens de schellen van de ogen laten vallen.
Het confronteren van je eigen moeder of je collega’s, het opstaan tijdens een schoolvergadering of discussies voeren met je voetbalteam vereist meer moed, dan het trotseren van een peloton M.E’ers, maar alleen door iedere dag te demonstreren tussen de mensen waar we van houden, jagen we de monsters weg uit Nederland.
Vind je mijn werk goed, mooi of zelfs belangrijk? Je kunt mij hier ondersteunen.
Achter ’t tourniquet op het Rokin,
Vangt een man wat vage flarden
op
’t scherp van het zwaard weerkaatst een snik
langs statig neergevlijde kransen.
De Amsterdammer herdenkt zijn oude leven.
even.
Kruist dan snel de Nieuwe Doelen.
“Vrijheid” splintert van het Monument.
De bloem
haar doodstrijd zonder een kik.
Probeert nog even mooi te blijven.
Ze dauwt scharlaken
plompverloren
honing.
‘t is 4 Mei 2022.
De rozen blozen.
Hun koning ziet de kleuren niet.
Vind je mijn werk mooi? Je kunt mij hier ondersteunen.
Enkhuizen. Een dromerig stadje, tussen IJsselmeer en Markermeer, waar de kiezelige lucht van rivierwater zich mengt met de oliegeur van motorschepen.
Een kalme plek, waaraan de randstedelijke waanzin van alledag voorbijdrijft als een klassieke zeilboot door de spiegelende havens. Waar het leven onverstoorbaar verder ruist, zoals de bladeren van de dikste treuriep van Nederland, aan de vijver van het Snouck van Loosenpark.
Maar schijn bedriegt.
Zoals de Duivel, in het lied van Charlie Daniels, uitgerekend het slaperige Georgia uitkoos, op zoek naar zielen om te stelen, koos hij dit keer het trotse stadje Enkhuizen als proeftuin voor zijn list en bedrog.
Er lijkt, zoals zo vaak, bedrieglijk weinig aan de hand.
In Enkhuizen wordt zoals ieder jaar een klassiek volksfeest gehouden; de Harlinger Harddraverijdagen.
Een onschuldig feest, waarvan het parcours dwars door het pittoreske stadje leidt; een binnenstad waar gewone mensen wonen, die niet perse zitten te wachten op menigtes en druktes, toegangshekken, gehinnik en geschreeuw. Gewone mensen, die doorgaans de overlast lijdzaam voor lief nemen en zonder al te veel morren het gedraaf over hun straatklinkers toestaan.
Het zijn vissers, geen zeikerds, die Enkhuizenaren.
Maar dit jaar schuilen er addertjes onder het gras van de Enkhuizer vestingwallen. En de ruiters van de Apocalyps tollen in vliegende galop hun rondjes om de Dromedaris.
In Enkhuizen trappelt ongeduldig het zieke paard van Troje.
In het kielzog van QR terreur en vaccinatiedwang is dit ooit zo onschuldige evenement tot een fuik omgetoverd. Een muizenval voor de burgers, die niet buigen voor de medische apartheidsstaat die zo voortvarend wordt opgetuigd in Nederland.
Want buiten hinder van menigtes, het niet kunnen parkeren en het lawaai, moeten de bewoners van de binnenstad van Enkhuizen dit jaar steeds opnieuw een Covid test ondergaan of hun QR code laten zien, om hun eigen straat en huis binnen te mogen.
Na een rondje joggen, de kinderen van school halen, na iedere boodschap bij de Albert Heijn. Testen of Ausweiss! En alle bewoners moeten een geel polsbandje dragen, om hun ghetto te mogen betreden.
De geschiedenis herhaalt zich nooit. Maar rijmt altijd.
Enkhuizer kinderen die onverwachts positief testen, mogen tijdens de draverij alleen naar huis zodra het evenement is afgelopen. Pappa en Mamma die zonder QR code terugkomen van hun werk, de test weigeren of positief blijken, mogen hun eigen straat niet in. Al staat de hond op springen of ligt er een ziek kind, thuis in bed.
Ambtelijke droogstoppels en de locale BOA constrictors van de medische apartheidsstaat, houden tijdens de “feestelijkheden” trouw de wacht, om ongezonde elementen te weren uit hun eigen vertrouwde huizen, terwijl de gehoorzame QR laafjes naar de paardjes kijken.
De openbare buitenruimte van Enkhuizen is van de ene dag op de andere, omgetoverd tot evenemententerrein, met alle draconische maatregels van dien.
En wat morgen in Enkhuizen gebeurt, gebeurt overmorgen bij u.
Als wij burgers van Nederland deze travestie schouderophalend toestaan, is heel Brabant straks een evenemententerrein tijdens carnaval, net als Amsterdam tijdens Koningingsdag. En is de stad waar Sinterklaas en Zwarte Piet dit jaar aanleggen, verboden terrein voor alle kindertjes zonder geel armbandje.
“Halt. Ihre Papiere bitte!”
We gaan het nog vaak horen de komende jaren.
Vind je mijn werk mooi, goed of belangrijk? Je kunt mij hier ondersteunen.
Als deze bizarre tijd van dwang en drang, van uitsluiting en tribalisme, één waardevol effect heeft, is dat het verschijnsel dat de kudde niet alleen uit elkaar wordt gedreven, maar dat de zwarte schapen ook nader tot elkaar komen.
Uitsluiting leidt tot insluiting. Oude breuken leiden tot nieuwe sterkere banden. Verdrijving tot omhelzing.
Continue reading
Als dienstplichtig chauffeur, lichting 83-6, SSTVBAT, Chassé Kazerne Breda, heb ik een boodschap voor de partypeeps die gisteren meeliepen met de unmute demonstraties.
In mijn diensttijd had je drie soorten soldaten.
De bloedfanatiekelingen.
De schoorvoetende orderopvolgers.
En de rebellen.
Continue reading
Ik stond die zonovergoten zondagochtend van vijf september al vroeg midden op de Dam.
Ik houd nou eenmaal niet van enorme opeengepakte menigtes, waarin je je kont niet kunt keren. En sinds de grote Hans Kok demonstratie, waar ik tussen de ME en krakers klem kwam te zitten, wil ik altijd zicht houden op een “ontsnap-steegje”.
Continue reading
Vandaag doen we het even anders. Geen mooie volzinnen, geen gesuikerde constructen.
Ik ga de zweep laten knallen.
Continue reading
I hear this a lot lately.
“We’re flying upside down.”
I do agree.
With engines roaring, we crash at dizzying speed, through layers of ancient traditions, customs and laws forged in centuries of experience. Rocketing through a cumulus cloud of spray poo, with our pitot tubes blocked up by lies and betrayal.
Continue reading
Ik hoor het vaak de laatste tijd,
“We vliegen op z’n kop”
Met brullende motoren, crashen we in duizelingwekkende vaart, dwars door luchtlagen tradities, gewoontes, geschreven recht en op eeuwen aan ervaring gesmede waarheden. Tollend zwiepen we in een vrille door een cumulus wolk van spuitpoep, met door leugens en verraad verstopte pitot tubes.
Continue reading
Een van mijn favoriete Russische liedjes heet кукушка, Koekoek. Gezongen door Полина Гагарина . Het origineel is van de bard Виктор Цой.
In кукушка legt Polina Gagarina, die in 2015 nog eervol tweede werd tijdens het Songfestival met “A Million Voices”, alle passie van een gewond volk. Het hartverscheurende trauma van miljoenen door granaten opengereten zonen, van verkrachte en voor oud vuil in een greppel achtergelaten dochters. Het diepste volksleed, dat zelfs de machtige tijd niet kan helen.
Continue reading
Vandaag is het #UnMuteUs dag.
De historische dag dat de amusementsindustrie hun muizenvuistje opsteekt naar het Rijk.
Niet zo cynisch, Jan.
Natuurlijk is het goed dat artiesten, muziek industriëlen en DJ’s eindelijk in het geweer komen tegen de waanzin en de willekeur van deze zieke tijd.
Continue reading
Nu de gebeurtenissen elkaar in ijltempo opvolgen, is het messcherpe inzicht van gisteren, de wijdopen deur van vandaag. En is iedere buitenissige voorspelling van nu, het lompe understatement van morgen.
Het konijnenhol blijkt steeds dieper. En in het duister lijken helemaal geen konijnen te wonen.
De decors wisselen elkaar in razend tempo af, op dit podium van een macaber wereldtheater, waarvan de roodfluwelen gordijnen zelden helemaal open worden getrokken en je maar af en toe een glimp opvangt van de ballerina’s die deze duizelingwekkende danse macabre leiden.
Er gebeurt te veel om mijn gedachten te ordenen. Maar dat ontslaat me niet van de plicht het te proberen.
Continue reading
Zal ik jullie eens wat zeggen.
Ze gaan het niet redden. Het Vierde Rijk gaat er niet komen.
Tenminste, niet nu.
Ze hebben alles tot in perfectie uitgedacht en in vele tientallen jaren uitgewerkt tot in de kleinste duivelse details.
Continue reading
U wist het wellicht nog niet, maar we bevinden ons midden in een periode die vroeger bekend stond als de hondsdagen, de heetste tijd van het jaar, waarin iedere hond verplicht een muilkorf om moest of in de bloedhitte aan de ketting werd gelegd, uit angst voor hondsdolheid.
Continue reading
Recent comments