De scherpe pijn,
die blijft nog even.
’t voelt net
alsof ze er nog ligt.
.
Maar op haar staan,
Dat blijft een streven.
Droom je alleen met
ogen dicht.
.
Waar ooit mijn land lag,
ligt een stompje.
Alleen een stomp
en verder niets.
.
Ik voel de jeuk
op lege plekken.
Een zenuw vonkt
op zoek naar iets.
.
En wij?
Ach.
.
Wij maken afgezaagde grappen.
Fluisteren besmuikt een zacht protest.
Terwijl onze kroeg wordt afgebroken.
De laatste kaaskop weggepest.
.
Straks dragen we allemaal een helmpje
in een loopgraaf, op een fiets.
Nemen we braaf ons laatste prikje,
op weg naar het Goddeloze niets.
.
Ik kijk verbaasd neer op dat stompje,
waar ooit een Nederland aan zat.
Mij rest alleen nog de fantoompijn.
Van al het mooie dat ik had.
.
Ik hoop dat jullie Fantoomland mooi vonden en het gedicht willen verspreiden.
En als jullie een arme dichter willen helpen doe dat dan alsjeblieft hier.
Naschrift.
.
Volgende week is het zo ver.
Dan liggen de eerste exemplaren van “De Sintelende Dwarrel” bij mij op de mat.
Mijn tweede dichtbundel.
Spannend, want schrijven maakt je sterk, maar dichten maakt je kwetsbaar.
Ik noem de stijl waarin de bundel is geschreven “verzetspoëzie”.
Het bevat een aantal harde keiharde noten. Maar ook gevoelige.
Het is dan ook opgedragen aan Sophie Scholl. Toonbeeld van de onschuld, rechtschapenheid en moed in tijden van monsters. Een meisje waar ik zeker hopeloos verliefd op zou zijn geworden.
In de Sintelende Dwarrel vind je Duitse, Engelse, Nederlandse en Russische gedichten, die ik deze keer ook naar het Nederlands heb vertaald, voor de enkeling die deze majestueuze taal niet spreekt.
De Sintelende Dwarrel is al erg mooi gerecenseerd door Karel Beckman van De Andere Krant, die er nog wel een paar Engelse taalfouten uitpikte, die niet meer konden worden gecorrigeerd.
Eigen schuld.
Geen correctors dit keer, laat staan elektronische hulpmiddelen. Omdat ik dit deze keer alles helemaal zelf wilde doen.
Foutloos?
Dat komt wel in druk twee.
Ergens volgende week zal ik jullie meer over De Sintelende Dwarrel vertellen. Wat citeren wellicht en de prachtige cover van mijn vriend en art director Theo laten zien.
En dan heb ik ook een idee hoe en vanaf wanneer jullie het kunnen bestellen. Desgewenst gesigneerd. Iets dat ik alleen bij druk één zal doen.
Ik ben volstrekt nieuw in dit soort logistieke zaken en de verdere mysteriën van het in eigen beheer boeken uitgeven en ik moet alles nog even duidelijk krijgen.
Maar ik heb Engelen om mij heen, die mij hopelijk door dit proces heen zullen trekken.
Als een oud paard door de modder.
Vind je mijn werk goed, mooi of zelfs belangrijk? Deel deze post dan zoveel mogelijk! Ook kun je mijn werk ondersteunen met een donatie!
8 September 2024 at 12:14
Ik streef nimmer naar ‘volmaakt’ ,
perfectie staat ver van mij af
Je eerste druk ooit een collectors item ?
Ik steun je met het in mijn bezit krijgen van een gesigneerde Sintelende Dwarrel
Fantoompijn , het Goddeloze niets
Mooi verbeeld …
In de nu 80 jarige ‘wapenstilstand’ , heb ik een vrij zorgeloze tijd mee mogen maken
Mijn dank is groot , de fantoompijn wijst mij daarop .
8 September 2024 at 12:19
Dank je, wat aardig. Ik hou ook niet van perfectie.
8 September 2024 at 13:28
Prachtig is de imperfectie die het mooie leven en alles om ons heen perfect maakt.
8 September 2024 at 14:00
Beste Jan,
Wij hebben al wat jaren een webshop, dus als je hulp nodig hebt, laat maar weten. Wonen ook nog eens in Bussum en mijn vrouw heeft jou het adres van onze boer doorgespeeld.
Ik ben al lange tijd een fan, maar het niet altijd met je eens. Al ga ik steeds meer jouw kant op.
Ik help je graag en hoef er niets voor terug.
Groet, Peter
8 September 2024 at 14:01
Wat aardig.
9 September 2024 at 10:06
Beste Jan,
Perfectie past niet bij vrije, creatieve geesten. Perfectie laat geen ruimte. Ik zie uit naar je nieuwe bundel. Vroeg of laat zal de lichtvonk in ieder hart feller gaan branden en de reden van ons bestaan onthullen en alle pijn wegnemen. Wanneer de angst voor de dood is overwonnen kan je de vrijheid in al zijn pracht en praal omarmen en valt de tijd weg.
9 September 2024 at 11:46
Weemoed.
Het heeft ook een mooie kant.
9 September 2024 at 14:17
Ik houd veel van jouw schrijfsels en wie spreekt of schrijft er nu nog het juiste Nederlands in Nederland. Luister en lees om je heen, pfffff
Ga door Johannes, meer, meer, meer!
10 September 2024 at 12:42
Mooi verwoorde geboorteweeën. De typerende ‘donkerte voor de nieuwe geboorte’ waar we momenteel deel van uitmaken. We zijn erbij!
10 September 2024 at 20:55
Poezie doet mij met stomheid slaan.
Behalve als er muziek onder staat,
dan wil ik alle verzen zingen
met mijn haperende
stem.
P.S. graag een exemplaar van jouw bundel
10 September 2024 at 21:06
Dank je, ik heb ze nog niet binnen, maar gaan we snel regelen.
11 September 2024 at 12:05
Prachtig Jan, ik zal zeker je bundel kopen.
Ik voel met pijn in mijn hart elke dag de teloorgang van onze eens zo mooie land maar nog meer pijn voel ik bij de mensen om mij heen die maar blijven slapen en mij een idioot vinden en toch weerhoudt het mij niet om mijn stem te laten horen.
11 September 2024 at 21:23
Mooi verwoord. Ik heb net zelf een sterfgeval meegemaakt, maar dit is het sterven van een land, van een wereld, die voor ons ooit zo vertrouwd en redelijk normaal was, maar achteraf nooit normaal is geweest. En dat zien we nu pas. Misschien moet het eerst sterven. Misschien komt er ooit iets mooiers voor terug.
14 September 2024 at 21:25
Net het Russisch volkslied weer geluisterd, in een retweet van jou. Ik kwam het tegen na een filmpje van Ari, met prachtige klassieke muziek op de achtergrond.
Lees nu met tranen in mijn ogen Fantoomland
Het verschil kan niet groter zijn. Wat een leegte. Pijnlijk verwoord.
14 September 2024 at 21:37
Die muziek is Spartacus. (bekend van de Onedin line)