Autorijdend door de Nederlandse miezerregen, onder een voortdurend grijze loden wolkendeken -stapvoets, omdat ieder botsinkje in dit land leidt tot uren afgekraste rijbanen- zie je als je verveelde blik naar boven dwaalt, de staat der Nederlandse wegwijzers.
Ooit, helemaal nog niet zo lang geleden, waren die borden hemelsblauw, Dutch Design onder het hemelblauw. Smetteloos en schoongespoten, met witte letters en trotse pijlen. Nu onleesbaar, afgebladderd, uitgebleekt. Met zichtbare kieren tussen de panelen, waarvan er één, in de nabije toekomst, als een messcherp guillotineblad, rechtopstaand in het dak van een paarse Toyota RAV 4 de zieltogende, landelijke kutkrant zal halen. “Weggewaaid verkeersbord onthoofdt moeder van drie”.
Dwaalt je verdwaasde fileblik daarna naar rechts, dan zie je, ook als je dat liever niet zou willen, voorbij het talud, met het fast food afval en de scheve reflectorpaaltjes, de staat der Nederlandse geluidsschermen. Druipend van de giftige regen; het plexiglas, gekrast en opaque, groen van de algenslierten, zwart van roet en vuil, snot en rot.
Schermen waarvan je zou denken dat ze bedoeld waren om de automobilist te beschermen, tegen de deprimerende aanblik van de vinex ghetto’s en de mathematische rijen zielloze blokkendozen pal naast de weg, die er op de maquette zo leuk uit zagen; schermen, die er echter ooit zijn neergezet, als treurig compromis van een van te voren uitgemaakte inspraakavond, om de bewoners, dolblij met hun huurhuis, en loonslaven, dolblij met hun baantje, iets van het geraas, getoeter én de stank te besparen, met als piepkleine prijs een alle uitzicht ontnemende Berlijnse muur voor hun moegestreden koppen, volgestopt met pammetjes en molletjes, omdat de slaap maar niet wil komen en de hoofdpijn maar niet wil gaan.
En alles, werkelijk alles langs de vaderlandse wegen, alles van beton of glas of staal, is in wolken drijfgas volgekalkt door hippe ghouls met giftige kleuren autolak, lafjes ’s nachtjes, in hun puntige, alles vergiftigende, alles verkankerende geheimtaal. RASHH KiLLL! ZELM Q bOYZ, WEEEOW of KARASH X.
Graffiti, het symptoom van de beschimmelende, terminale beschaving.
Graffiti alom. Graffiti waar je kijkt, in de donkere spoortunneltjes waar de verkrachters wonen en waar het losgeld wordt gedropt, graffiti op elektriciteitshuisjes, op bruggen, statige nazi bunkers en andere Rijksmonumenten.
Of nog erger, de staat der Nederlandse snelwegkunst. Een roesthuisje op sliertige stalen poten als een monster uit HG Wells’s War of the Worlds, een met lasbrander uitgesneden scheepje uit één roestige plaat staal, een laveloze roodplastic man die met een trechter in zijn muil, uitrust op het talud of vier gigantische bakstenen olifanten.
Kijk eens naar de staat der Nederlandse straatverlichting. De ene helft die het al maanden niet doet, de andere helft die natuur en platteland en alles dat rust zoekt of juist jaagt vergiftigt met natriumrood of bleke blauwe zoeklichten.
Kijk eens naar de staat der Nederlandse viaducten, zwarte aanslag, provisorisch opgelapt en intens smerig. B-Side RuLES, NAC DE PAREL VAN HET ZUIDEN.
Kijk eens naar de staat der Nederlandse treinen en bussen. Afgeladen met figuren die je beter niet recht aankijkt, als je leven je lief is. Gloednieuwe locs en wagons, maar toch al gesloopt en volgespoten. Kansloos als een nieuwe nier in een stervend lichaam. De haltes vertrapt, versplinterd in hopen glazen glitterdiamanten met daar tussenin, door een hond of rat aangevreten kletsnatte Big Mac restanten.
Kijk eens naar de staat der Nederlandse hoofdsteden, met hun bewust uit Ethiopië geïmporteerde burgeroorlogen, brandende politieauto’s en brandende buurthuizen, met hun overvolle prullenbakken, hun zeeën van verbodsborden, verboden te varen, verboden te rijden, verboden te drinken, verboden te barbecuen, verboden te fietsen, te liggen, te staan, te ademen, te leven. Een verstikkende dromerige deugpicknick op een vulkaan van Romeins straatvuil.
De spuuglelijke rijen nylon regenboogvlaggen waar vroeger het katoenen Rood Wit Blauw wapperde, de troosteloze toeristen en andere zwermen ratten die krioelen in en rond de puinhopen, van badeendjes, hashlolly’s en stroopwafels, met zwervers en junks die schooien voor blikjes en plastic flesjes, als wezen op Bengaalse vuilnisbelten.
Kijk eens naar de afbraak, de verwaarlozing, de verkrotting, de staat der Nederlandse nieuwbouw; raamloos, zielloos, grijs, beton en blokkendoos.
Kijk eens naar de staat der Nederlandse bossen. Waar op het enige stammetje dat nog rechtop staat, een bordje “Stiltegebied. Geen toegang” gespijkerd is. Alles ontwijd en omgeploegd, leeggeroofd en gesloopt. Want stuifzand en grind is ook natuur. Alles kapot en levenloos, alles omgezaagd, vlak voor het broedseizoen, behalve achter de prikkeldraadhekken van de landgoederen en de kroondomeinen, waar de staat der Nederlandse monarchie, jaarlijks met zijn vrinden, andere zwijnen, met een slecht gemikte hagelschot, kreupel mag schieten.
Kijk eens naar de staat der Nederlandse wateren. Vol pfas, granulaten en slurry en rijen witte windgeneratoren die vogels in stukken slaan en als de avond valt, de horizon ontsieren met beklemmend rood, nerveus geknipper.
Kijk eens naar de staat der Nederlandse weilanden. Zonder kuddes blije koeien, een enkel hobbyschaapje van een groene d66 bhoer. naast een zompige zee van zwarte vruchteloze zonnepanelen.
Kijk eens naar de staat der Nederlandse justitie. Haar rechters die met opgetrokken blinddoeken hun oren laten hangen naar de macht. Die dissidente stemmen smoren en politici intimideren.
Kijk eens naar de staat der Nederlandse volksvertegenwoordiging. Onmachtig en slaafs. De meesten gevlucht. De vlerkerige overblijvers, die een intense slechtheid, grenzenloos opportunisme of een eindeloze onnozelheid uitstralen.
Zelfs de staat der Nederlandse duinen. Er zijn diepe gaten in gegraven.
Kijk toch eens naar de staat der Nederlanden!
Op ons enig overgebleven VOC schip wappert de COC vlag.
Hoe zijn we zo diep gezonken?
Waarom hebben we het roer zo uit onze handen laten vallen?
Waarom waren we niet in staat om dit te stoppen?
Ons land van vrije geesten en avonturiers. Van ingenieurs, ontdekkingsreizigers en wetenschappers, dat ooit heerste over de oceanen en de halve wereld. Dat land dat won van Spanje, Engeland, van Frankrijk. Dat land van schaapjeswolken, trotse boeren en vissers, van handelaars en kunstenaars, vrijgemaakt met eigen moed en eigen bloed. Dat land dat onze voorvaderen, met eigen handen opbouwden en beschermden tegen de stormen, de Noordzee en de regens.
Het land dat haar God vergat, is nu Godvergeten.
De Staat der Nederlanden is helaas niet meer.
Schrijven is mijn enige inkomen. Dus vind je mijn werk goed, mooi of belangrijk? Ondersteun mij dan alsjeblieft hier!
Mijn ziel en zaligheid ligt erin.
Mijn nieuwe boek Wolf , gezegend met prachtige recensies, kun je hier bestellen.
Nagedachte. Het schoot me net te binnen toen ik met de honden liep. Als je wilt weten hoe Amsterdam er uit zou moeten zien, qua schoonheid, properheid en gemoedelijkheid moet je uitgerekend naar de staat, waar wij met onze 13 trans soldaatjes en onze 3 groen geverfde vrachtwagens, alles aan doen om oorlog mee te krijgen. St Petersburg in Rusland is gebouwd onder Tsaar Peter de Grote in evenbeeld en uit liefde van het toen nog zo imposante Amsterdam.
Vind je mijn werk goed, mooi of zelfs belangrijk? Deel deze post dan zoveel mogelijk! Ook kun je mijn werk ondersteunen met een donatie!
20 February 2024 at 14:01
Te mooi geschreven voor zo’n smerig land. Land dat zo mooi was, zo vredig. Zo aangeharkt maar goed verzorgd.
Sorry Jan, ik was al depressief, hoe mooi geschreven ook, het wordt er niet beter op.
Helaas heb ik de energie niet meer. Het is tijd om te gaan, dank voor jouw vriendschap.
20 February 2024 at 15:07
Dit klinkt niet goed. Er zijn mensen die je kunnen helpen. Geef het niet op. Er is meer goed in de wereld dan slecht.
20 February 2024 at 15:49
Kim, Laten we ff bellen. of Dm en.
21 February 2024 at 18:57
Lieverd , niet denken/doen laat me weten wat ik voor je kan doen veel liefs
20 February 2024 at 14:11
Zo triest en ook zo waar…
Beschreven in pareltjes van poëtische zinnen.
20 February 2024 at 14:15
Wederom een mooi geschreven stuk over de teloorgang van dit eens zo mooie land. Er staat wel een tikfoutje in: “aar op het enige stammetje dat nog staan,…” moet natuurlijk “…staat,…” zijn.
20 February 2024 at 14:30
Hoe lelijkheid mooi beschreven kan worden.
Laatst hadden we het hier thuis over het woord: ‘verspocht’.
Alles is verspocht. Of: Alles is ten prooi aan verspochting.
20 February 2024 at 17:35
Helemaal eens! Triest en waar, heel erg waar
Tis wel natriumgeel ipv rood
Rood is alleen de eerste minuut
20 February 2024 at 17:59
Ja, maar het paste beter in het verhaal. Verder heb ik uitzicht op een plekje waar het licht wel degelijk rood is. en nee. Het is niet de hoerenbuurt.
22 February 2024 at 11:41
Dat warme natriumlicht is er bijna niet meer.
Het is nu vrijwel allemaal het kille, letterlijk kleurloze, licht uit die totaal niksige led-armaturen, waar dan ook niets aan te beleven valt.
Heel af en toe geven die led-dingen oranje licht, zoals op een rotonde bij Voorthuizen.
20 February 2024 at 14:35
Heerlijke zinnen .. dat rauwe gecombineerd met taal .. geweldig. Dit maakt mn dag weer goed .. je weet hoe ik over de viezigheid denk. Dat zijn toch de eerste tekenen, mensen zijn niet in staat om zich meer zelf te verzorgen.
20 February 2024 at 14:45
Ik heb jou woorden niet om dit prachtig deprimerende stuk te beschrijven. Je zou je bijna aan de eerste de beste boom verhangen ware het niet dat tot mijn laatste snik ik niet kan opgeven voor mijn kinderen en kleinkinderen.
20 February 2024 at 14:46
SCHITTEREND! Wat ik had willen zeggen, en dan de overtreffende trap daarvan. Bedankt.
20 February 2024 at 14:46
Mooi
20 February 2024 at 14:47
Ja het is godgeklaagd. U beschrijft het orachtig. Alles vergt onderhoud om het te behouden, en daar ziet men hoogneuzig vanaf. Het ambtenarenapparaat houdt zich bezig met ‘beleid’; liefst nieuw of vernieuwend. En met communicatie! Ik krijg van mijn gemeente elke maand een vragenlijst waarin ik kan zeggen wat ik verwacht van de gemeente. Ik antwoord steevast dat ze enkel de stoeptegels recht moeten leggen en het vuilnis moeten ophalen. En zich verder nergens mee moeten bemoeien. Dan komt het goed!
20 February 2024 at 14:50
Net las ik:
there is no plan to fix anything because the plan is to destroy everything. Waarom??
(om later zgn BBB, build back better, te realiseren. Maar dat gaat niet gebeuren, denk ik.)
Je beschrijft de situatie heel goed Jan!
20 February 2024 at 14:52
WAAROM??? WAAROM???
20 February 2024 at 14:57
Mooi geschreven Jan……triestig!!!
20 February 2024 at 15:02
Het is mij uit het hart gegrepen, de zuivere waarheid. Een parel tussen alle shit die ons door de strot gedouwd wordt door de MSM.
20 February 2024 at 15:40
De rauwe werkelijkheid, stevig neer gepend,
De analyse is helaas waar. Rutte de koploper om NL naar de rambam te helpen. Maar het einde is waar, God is vergeten dat resulteerd in de Godvergeten landje .
De vaak verguisde Calvijn zei het ooit: als God een land gaat oordelen geeft Hij ze eerst sinistere onbekwame bestuurders
20 February 2024 at 15:42
Dank voor de uitspraak van Calvijn.
20 February 2024 at 15:42
Ondanks deze trieste werkelijkheid, heb je het zo geschreven, dat ik toch verschillende keren in de lach schoot.
20 February 2024 at 15:55
Jan jij staat onbedreigd bovenaan in de eredivisie.
Gr, Popeye.
20 February 2024 at 15:55
Het volk krijgt de leiders die het verdient . In meerderheid wordt er op die partijen gestemd die bewezen NL naar de sodemieter helpen . Ik heb n erg groot spandoek aan mn balkon hangen ” als t volk nee zegt is het over “
20 February 2024 at 16:04
Beste Jan, het kan nog erger.
Ik woon in Belgie waar de wegen amper worden onderhouden en de bermen vol afval en onkruid zitten.
Nederland lijkt dan nog steeds schoner dan Belgie. Maar hoelang nog???
20 February 2024 at 16:22
Prachtig! Ook al gaat het om een triestmakende, grauwe realiteit. Arm Nederland, arme burgers. Maar vooral arme kinderen, die niets anders kennen dan dit deprimerende, niets en niemand ontziende resultaat van de dystopische plannen van de slopers van een eens mooi en vrij land.
20 February 2024 at 16:40
Je haalt er ook precies alles bij om jouw afbraaktekst maar te kunnen verpakken in sierlijk gesmede poëtische krullen.
Iets selectiever zijn zou je sieren..
20 February 2024 at 16:44
klopt.
21 February 2024 at 15:48
Selectiever kan haast niet!!
20 February 2024 at 17:19
Ik waardeer je verhaal en weet dat het klopt. Toch weiger ik Nederland met trieste ogen te aanschouwen. Wellicht is het makkelijk praten als je op een schitterend eiland woont.
Nederland, mijn geboorteland dat nog altijd even mooi is in mijn hart, wordt weer ons land. We zijn immers leeuwen en vergeet niet dat liefde uiteindelijk alles overwint.
Deze periode is slechts een transitie naar een nóg mooier land maar dan écht.
Viva Holanda!
20 February 2024 at 17:31
Beste Jan, ben 71 waar is de tijd gebleven dat je lekker als kind onbezorgd kon buiten spelen tot zonsondergang tennissen, voetballen tikkertje, stoeprandje enz kon dwalen door steden. Veilige steden veilige straten. Je eerste brommertje met je zelf verdiende centjes, je eerste tweede hands autootje. Je diensttijd. Je werk. 1 baan was voldoende om een huis te huren te kopen en je gezin te onderhouden ach ja waar blijft de tijd. Die goede oude tijd. Met vriendelijke groet Ruud.
20 February 2024 at 18:27
“We sluiten met zijn allen onze ogen om maar zo lang mogelijk vrolijk te blijven”, schreef Theodor Holman….. Ondanks dat het mooi geschreven is, is kijken ellende zien.
20 February 2024 at 19:54
Weer zo treffend weergegeven.
Heel deprimerend, maar helaas ook de realiteit.
20 February 2024 at 21:01
Rauwe trieste bijna troosteloze waarheid en toch zijn er nog zoveel mooie dingen in dit land en die moeten we koesteren maar ook met alles wat we in ons hebben beschermen tegen de waanzin die dagelijks over ons uitgestrooid wordt
21 February 2024 at 15:50
“toch zijn er nog zoveel mooie dingen in dit land”
Waar?
20 February 2024 at 21:07
Geweldig geschreven. Ik lees al jaren niet meer. Te moe , en de ogen willen niet. Maar hier gaan ze even van open, zelfs als de inhoud mij triest maakt. Bedankt!
20 February 2024 at 21:47
Alles kapot en levenloos, alles omgezaagd, vlak voor het broedseizoen, behalve achter de prikkeldraadhekken van de landgoederen en de kroondomeinen, waar de staat der Nederlandse monarchie, jaarlijks met zijn vrinden, andere …….., met een slecht gemikte hagelschot, kreupel mag schieten.
20 February 2024 at 21:47
Zo triest, zo waar. Depressief en prachtig geschreven, Jan.
20 February 2024 at 21:56
Ja Jan, ik sta te kijken van mensen die roepen dat alles oke is en dat we in zo een mooi land wonen.
Die ‘Jokers on the left’!
Maar dit is de rauwe realiteit.
#ikgeefnietop
21 February 2024 at 07:04
Ik kan niet anders dan al het gestelde onderschrijven . Die vulgaire knalrode dronkaard bij Breda is wel een zeer in het oogspringende metamofoor voor de staat van een (groot) deel van de bevolking. Net als de potsierlijke “kunst” op de boulevard in Terneuzen , met het deplorabel ogende gemeentehuis op de achtergrond. Niets zeggende herdenkingsmonumenten in roestig staal en eindeloze bouwsels langs snelwegen , waar je niet zo heel lang geleden nog zicht had op weilanden vol koeien en weidevogels. Nu aan het zicht onttrokken of volgebouwd met eindeloze rijen zonnepanelen die het onderliggende land maken tot een habitat zonder leven.
21 February 2024 at 07:07
Samengevat, wij zijn getuigen van de
teloorgang die het westen gaat treffen.
21 February 2024 at 07:39
Ik moest lachen en ook weer niet.
21 February 2024 at 09:56
Het is de bedoeling dat zoveel mogelijk gelukszoekers maar ook blanke Nederlanders afhankelijk worden zodat ze blind de overheidsprotocollen zullen volgen. Dan zijn de meesten eenmaal afhankelijk in staat hun eigen moeder nog te verraden. De strijd gaat dus tussen mensen die zich afhankelijk ontwikkeld hebben en zei die zich onafhankelijk ontwikkeld hebben en die laatste groep onafhankelijken ( ook niet heilig zie o.a. Bill Gates) zullen dan middels hun vrije wil zich spiritueel mogen ontwikkelen waarna verlichting kan geschieden
21 February 2024 at 12:27
Dank weer Jan.
22 February 2024 at 11:28
Heel waar.
Het moderne Dutch Design (denk ook aan ons Florijnengeld!) is in feite niet meer.
Een traditie die we met de Zwitsers gemeen hadden.
In de jaren 80 is de postmoderne verrommeling begonnen.
Vanaf toen begon de ‘verduurzaming’ met kunststof bouwmaterialen, denk aan de vette plastic kozijnen en deuren en de witte schimmel bouw.
Vanaf toen rezen de taartdozen en bierkratten als paddestoelen op in onze weilanden.
Vanaf toen kreeg je de situatie dat je rijdend van Eindhoven naar Amsterdam eigenlijk niet meer kon zien waar je bent.
Vanaf toen hield het Damrak op om een elegante boulevard te zijn.
Vanaf toen was het afgelopen met de elegant slank gedimensioneerde viaducten; vanaf toen werden het grove betonmolochen afgewerkt met plastic-ogend plaatmateriaal.
Vanaf toen kregen we de tuinen die als luchtplaats ogen.
Vanaf toen ging het bergafwaarts met de straatverlichting; nu uitgemond in uiterst nihilistisch vormgegeven kille led-armaturen die zo plat als een dubbeltje zijn en ruimte aan het o zo weldadige 5G bieden.
En dan nu ook het virulente dakplakkenschimmel — na de witte schimmel bouw — en de gigantische windmolens die het landschap haar grootsheid en weidsheid ontnemen.
Kijk naar foto’s uit de jaren 70 of eerder en zie hoe mooi, ingetogen en vaak ook elegant stad en land in Nederland waren.
Die foto’s zouden een educatieve waarde moeten hebben!
22 February 2024 at 11:56
Ook een aanrader, als ik zo vrij mag zijn:
Het Boze Oog van Gerrit Komrij
https://duckduckgo.com/?q=het+boze+oog+gerrit+komrij&t=newext&atb=v320-1&ia=web
22 February 2024 at 12:49
Komrij mag je hier altijd aanraden.