Onlangs schoof ik aan bij Forum Inside, samen met jonge vader Thierry, magister bibendi Ralf, briljante Sid de razende filosoof en de erudiete, bedachtzame, beschaafde Lidewij, die veel te weinig aan het woord kwam in al dat geweld.
Ik presenteerde daar mijn nieuwe boek; Wolf. Beschouwingen uit de Covidtijd. Uitgegeven bij Amsterdam Books. En ik mocht er zelfs een stukje uit voorlezen.
Leve Forum Inside! Die vrolijke alternatieve oase van vrije meningsuiting en onstuimige filosofie. Gideonsbende in een kleingeestige mediawereld die gedomineerd wordt door slaven, laven en larven, waaruit ik -talent of niet- sowieso wegens ‘wrong think’ levenslang uit verbannen ben.
Het boek Wolf is een bonte maar claustrofobische verzameling noodkreten, verzuchtingen, verslagen, analyses, maar ook getuigenissen van hoop en verzet, uit misschien wel de ziekste tijd ooit. De Covidtijd. Een tijd die vrijwel niemand aan zag komen en waarvan geen sterveling wist hoe en wanneer die af zou lopen.
N.b. Als die periode al afgelopen is! De creepy gebeurtenissen in Lahaina, de bommenregen op kinderen in Gaza, het waanzinnige bloedbad in Oekraïne, waar honderduizenden jonge mannen en nu ook vrouwen worden geofferd, maar ook de oorlog tegen de Nederlandse en Duitse boeren en vissers. tegen vlees en boter, tegen gezond eten en drinken en tegen het gezin en daarbij het verzwakken van de vruchtbaarheid, de mannelijkheid, de kustweringen en het slopen van dammen, doen vermoeden dat Covid slechts de zichtbare openingszet was in een veel langere, smerige oorlog. Een strijd op het zwart, witte bord van de mensGod tegen de ware God en zijn schepping. Een strijd over onze hoofden, met ons leven als inzet.
Wolf is de weerslag van mijn zoektocht naar rede en redenen in een betonmolen vol uitgeharde waanzin, geschreven op het moment dat die waanzin over ons werd uitgestort. Het steeds opnieuw tasten naar vaste grond in het mistige drijfzand van deceptie en bedrog. Het voelen naar valkuilen en booby traps in een horrorbos vol zoet vergif spuwende slangen en giftige stekels die als heilzame injecties werden aangeprezen, door dezelfde wezens die je een paar maanden geleden nog op hun blauwe ogen had vertrouwd.
Wat voor een tijd was die Covidtijd eigenlijk?
Achteraf -ik vergelijk, maar ik stel niks gelijk- was die Covidtijd, opvallend goed te vergelijken met de bezetting, qua onderdrukking en onvoorspelbaarheid, qua collaboratie en verzet, qua avondklok, identificatieplicht en het neerslaan van demonstraties, hoewel er, behalve met het waterkanon, amper met scherp werd geschoten.
In tegendeel. De Covidtijd was bedrieglijk stil, vilein, minder bruut. de doden vielen in steriele ruimtes, in hun bed of ze kieperden omver op een voetbalveld of podium, terwijl de lachband door bleef schateren. Zonder treinen naar het oosten en zonder militair machtsvertoon. Zonder J op de jas of spijkerzolen. En met “Zei er iemand Thuisbezorgd!?” in plaats van hongerwinter.
Een oorlog met vrolijke campagnes, influencers, dansende verpleegsters en “The science” als wapens, in plaats van kogels, geweerkolven en barse bevelen. Met mondkapjes, Midazolam en mRNA injecties in plaats van bommen, gas en kogels.
Maar ook een oorlog zonder opluchtende bevrijding. Zonder vlaggen, confetti of knappe Canadezen.
Net als in de Tweede Wereldoorlog vielen al snel de maskers af. Zowel bij de saters die ons dit aandeden, als bij mensen zoals “jij en ik”, die ineens hun andersdenkende buren, vrienden en familieleden, minachtten, dood wensten, uit het ziekenhuis wilden verbannen en zelfs verlinkten bij instanties omdat ze een verjaardag vierden, op een bankje zaten of buiten liepen.
Net als tijdens de bezetting werd ineens heel duidelijk wie je vrienden waren en wie niet. Wie je vijanden en wie niet. Wie je kon vertrouwen als het er op aan kwam. En vooral, wie niet.
De Covidtijd, toch zo kort geleden, lijkt inmiddels door de meeste mensen glad vergeten te zijn. Iets vaags van lang geleden. Waarschijnlijk omdat het trauma over wat ons is overkomen, die verkrachting van onze vertrouwde wereld, te grotesk was, om zomaar te verwerken. Precies zoals gebeurde vlak na de bezetting, toen zovelen zwegen, hun leven weer oppakten, deden alsof er niets was gebeurd, tot ontzetting van degenen die, de kampen overleefd, nauwelijks op begrip konden rekenen, laat staan op gerechtigheid.
Maar ook een louterende tijd, die bij velen, waaronder ik, de schellen van de ogen heeft laten vallen en bij mij huiveringwekkend existentiële vragen opriep.
“In wat voor wereld heb ik al die tijd geleefd”?
“Wat is er nog gelogen van wat ze me in mijn 59 jaar op de mouw hebben gespeld”?
en vooral
“Wat is dan wel die waarheid?”
En die vragen zullen me de rest van mijn leven bezighouden en in een volgend boek aan de orde komen. Een boek waarin ik de grenzen van wat mag en de randen van de aarde ga zoeken.
Maar nu eerst Wolf! En dan nog een gedichtenbundel.
Schrijven is mijn enige inkomen. Vind je mijn werk dus goed, mooi of belangrijk? Ondersteun mij dan alsjeblieft hier! Of bestel Wolf in de pre order.
Ook kun je Olga inzien. Zij zit schrijlings in de kantlijn op je te wachten.
Vind je mijn werk goed, mooi of zelfs belangrijk? Deel deze post dan zoveel mogelijk! Ook kun je mijn werk ondersteunen met een donatie!
14 January 2024 at 22:47
Prachtig Jan m
16 January 2024 at 09:51
Hoi Jan, je lijkt een beetje op Guido uit WInter vol Liefde. Groetjes, Bas.
16 January 2024 at 09:53
I love you Bassie.
16 January 2024 at 11:33
Ik heb het boek bestelt, zodra het binnen is ga ik er wat van vinden:-)
Heb er zin in, wanneer gaat het naar de drukker?
16 January 2024 at 15:32
Sorry geen comment nog, maar al wel gelezen!
Vond de eerste alinea zo goed, gelijk de sfeer te pakken…
Zo ben ik ook al op de website van Amsterdam Books geweest, maar is Wolf nog niet besteld, is wel de bedoeling!
16 January 2024 at 15:36
Hebben we wel mail gehad? Nieuw stuk
17 January 2024 at 10:57
Dat klopt, ga ik alsnog doen.
Thanks voor de tip Rina.
24 January 2024 at 22:34
Net ge pre orderd.. Eentje voor mij en mijn kinderen. Die samen met mij oog in oog stonden in een lijn tegen de ME, een van de eerste museumplein veegacties.. Stonden we daar (in onschuld) mijn dochter had een voetbal fluitje om.. als je het spannend vindt, fluit maar… mn zoon pre puber vond het soort van fast & furieus spannend… het werd steeds grimmiger door die blerende orders… die spanning, wij vooraan oog in oog met die blauwe pakken, alleen de ogen zag je probeerde je te lezen in te schatten, mensen schreeuwend, meisje die bloemen probeerde aan te bieden… mn dochter van 9, een traantje en luid fluitend… klootzakken!
In de auto op de terugweg… mn zoon, “nu geloof ik dat het echt is….” de enige op zn school zonder beklap komt mede door die ervaring… met astma als slecht of goed excuus
De ander voor mn vriendin met wie ik vanaf het begin die vieze fascistische shit kon delen, haar vader mocht ze in een idioot astronautenpak verwaarloosd verward mee afscheid nemen… de zogenaamde zorg…. WAAR zijn al die zgn zorg helden nu allemaal?? Staan ze al met de bek vol tanden? De helden, sokken nog steeds aan?
Dank voor dit boek, het gesprek met Thierry vond ik al helend.. Dank dank
25 January 2024 at 08:35
Ik heb Wolf besteld en Olga al in mijn bezit. Succes
25 January 2024 at 09:57
Helemaal geweldig.
27 January 2024 at 18:03
Top
7 February 2024 at 14:53
Hoe weet ik niet, maar mijn kind zag het al in 2018 aankomen. Nu wonen we allemaal heel gelukkig in het buitenland, waar deze onzin niet speelt. Maar ik breng mijn stem wel degelijk uit: op Gideon!
22 June 2025 at 22:54
Hoi Jan, ik wil graag je boek bestellen maar het is “onbeschikbaar” op Amsterdam books. Hoe help ik jou de tweede druk te realiseren?
Ps: je bent een Held!
23 June 2025 at 09:25
Dank je. Ik ben geen held hoor. 🙂 Misschien helpt het om een mail te sturen naar Amsterdam Books.
Het kan zijn dat het even duurt.