Nederland stierf met Herman.
Nederland sprong van het Hilton.
En toen was Nederland dood.
Wees maar niet bang, moegestreden medestrijders, dit wordt niet mijn zoveelste zure zomerbom.
Daarvoor is deze zondag in juni, mijn geboortetijd, waarin de frisse koelte van de lente, plaats hoort te maken voor de lome zomermaanden, al veel te donker en te nat.
En ik wil jullie niet nog verdrietiger maken, maar gewoon even stilstaan bij de rijkdom die we hadden.
Wat was ze mooi.
Wat had ik haar lief, zonder het te beseffen.
Nederland! Het leven was er vurrukkulluk.
Ik wil met jullie op zoek naar het verdwenen karakter van ons land. Dat land van 15 miljoen mensen, die je niet de wetten voorschreef. En samen zien waar en hoe het mis ging.
Niet om de aangenaam verslavende, melancholische pijn van het verlies te ondergaan, maar om ons te confronteren met waar we vandaan komen en waar wij een generatie of twee geleden nog toe in staat waren.
Ik graaf graag terug, naar mijn jonge jaren, om te zien wat er misschien nog in ons schuilt en misschien weer kan opbloeien, zodra we het juk van wantrouwen, moedeloosheid en indoctrinatie, dat ons als een laken vol bedwantsen langzaam leegzuigt, van ons af weten te schudden.
Als je terugkijkt in de tijd, besef je pas, hoe mooi ze was, ons Nederland.
Wat een voorrecht was het, om in dat land van 15 miljoen mensen op te mogen groeien, in haar meest vrijgevochten periode.
Wat een geluk dat ik dat land heb meegemaakt, net ontzuild, in al haar groene glorie, zondere blokkendozen langs de wegen, zonder windturbines of gitzwarte zonneakkers.
Toen haar haren nog getoupeerd overeind stond in vele kleuren en naar groene zeep roken.
De kleuren waren anders toen.
En de tijd ging zoveel trager.
Ik merk dat ik me steeds vaker onderdompel in de kunst van die tijd. De Amsterdamse avonturen van Ed van der Elsken, die mij daar op de Dam zomaar als 16 jarig punkertje had kunnen filmen, de gedichten van Remco Campert, het broodje van Toots Thielemans, de kristalheldere zwart-witte schoonheid van Bert Haanstra, de interviews van Boudewijn Büch, het spottend cynisme van Oltmans, de bijtende kleuren van Cobra, de vrijgevochten, ontroerende levenslust van Turks Fruit, de cynische meesterwerken van Hermans en Gerard van het Reve, die in zijn Avonden, landerigheid tot kunst verhief.
Ik wil zien wat ons zo bijzonder maakte, omdat ik vermoed dat daar ons, onder waanzin en verwarring, bedolven karakter begraven ligt.
Wie weet liggen ze er nog, gewoon midden op het bospad, de broodkruimels die ons terugleiden, naar de Zevensprong, Hamelen en Oebele, waar we ooit de verkeerde afslag namen, diep met Bor de Wolf het enge bos in, waar nu de Vlaamse Fabeltjeskrant de dienst uitmaakt.
Mijn gespit gaat verder dan morbide nostalgie.
Alleen door het pad naar onszelf terug te vinden, kunnen we onze tocht naar het duistere ravijn stoppen, waar ze ons zo graag in zien tuimelen. Alleen dan vinden we misschien ooit weer Jacobs ladder naar het licht.
Als we de brokstukken van ons karakter terug kunnen vinden, blootleggen hoe het was, in dat land van Ooit, kunnen we wellicht de scherven van onze creativiteit, onze opgeruimdheid, onze stijfkoppigheid, onze onderhuidse verbondenheid en ruggengraat nog kunnen lijmen.
En kunnen we al die trotse trekken, die ongemerkt, als knikkers uit onze broekzak zijn gerold, ineens weer zien glimmen in het technicolor gras van de tijd.
Misschien dat, als we herkennen wat ons bezielde, toen we ongecompliceerder gelukkig waren met het “minder”, dat achteraf “meer” was, wij de koperen lamp, met onze geesten er nog in, opnieuw kunnen oppoetsen en er nieuw leven in kunnen blazen.
Zodat we weer wensen kunnen wensen en dromen kunnen dromen, die we zelf uit kunnen laten komen, zonder met onze handjes in een kommetje, smekend op te hoeven kijken, naar de saters met de dode ogen, die ons vandaag met een verbluffend gemak onder hun gemanicuurde duimen weten te houden. De Schoofjes, Brekelmansjes, de Boswijkjes, de van Weeltjes en Ruttetjes. Die machtsdronken junta van pencil pushers, humorloze, seksloze beta males en naargeestige leugenachtige onderknuppels, die wat gretig de teugels voeren over de kudde handtamme ponypaardjes die we helaas zijn geworden.
Hoe is het zo gekomen? Dat wil ik weten? Hoe zijn we beland in deze dystopie van krankzinnige, maar zo slaafs opgevolgde directievenlawine “Zet je fietshelmpje op. Neem je prikje. Eet je krekel burgertje. Doe een paars truitje aan. Laat je kinderen seksboekjes voorlezen. Geef ons je huis! Laat je biertje staan en je bitterballen. En zeg geen stoute dingen over de overheid. Want wij zien alles dat je doet.” Blijf thuis! Ausweiss Bitte!
Waar zijn onze ballen? Waar is onze Jordanese grote waffel? Waar is ons minzaam “Nee” gebleven?
Waarom laten we ons het graf in koeioneren op een wijze die in mijn jeugd ondenkbaar was!?
Waarom laten we ons leven verzieken door cynische droogstoppels, die kwesties van lief of leed, mooi of lelijk, goed of kwaad, vrijheid of slavernij, leven of dood, met alle soorten van genoegen voor ons regelen?
Wat was er vroeger wel? Dat er nu niet meer is?
Als je naar de beelden van vroeger kijkt in als die films of boeken, overvalt je de rust, de schoonheid en de overvloed aan tijd. De landerigheid. De vanzelfsprekendheid en zelfverzekerdheid. De geaardheid en de stijfkoppigheid van mensen die je niet zomaar gek kon maken.
Als je Spiegel van Holland van Haanstra ziet, denk je onwillekeurig direct aan hoe het nu zo anders is. Zo vuil en troebel. Zo snel. Zo lelijk. Zo zonder tijd om na te denken, laat staan om op adem te komen.
Gek gemaakt als we zijn, heen en weer geslingerd tussen eindeloze boos- en bangmakertjes, miljoenen prikkels per dag die als een giftige stroom onze hersenen pijnigen en verdoven, zodat we het idee hebben dat we altijd ergens mee bezig zijn, maar feitelijk niks doen. En al zeker niets bereiken.
We staan niet langer stil bij elkaar, zoals een moederkoe terloops even omkijkt naar de kalfjes, om te zien of alles nog goed gaat. En van die brutale blikken tussen fotograaf en mooi meisje in hotpants, uit van der Elsken’s Amsterdamse film, zou nu door omstanders aangifte worden gedaan.
We begrijpen elkaars lichaamstaal niet meer. We zien elkaars ziel niet meer, we vertrouwen elkaar niet meer. Die verstandhouding tussen wildvreemde bekenden, we hebben er geen tijd meer voor en geen zin meer in, want we moeten immers door, van haatcampagne naar kinderchampagne, van Tik Tok naar Twitter, van schande naar schandaaltje, van IPad, naar IPhone, van Open AI, naar UFO landing. Van wereldoorlog naar pandemie en terug, van brood naar spelen en van spelen naar brood.
En juist Brood is nu zo hard nodig.
Hadden we Herman nog maar.
Want waar is iedereen gebleven? Ligt de hele culturele elite onder de zoden? Al die schrijvers, schilders, dichters, rockers, punkers, al die paradijsvogels en podiumbeesten?
Zijn ze dan allemaal dood? De enige zelfverklaarde “culturele elite” die ik nog zie rondscharrelen, is sneue C garnituur, die met klimaatmarsen mee hobbelt of voor zilverlingen met de overheid heult voor de covidprik, de transagenda of de dood van onze boeren.
Is er dan geen enkele vrijgevochten schavuit meer, meer die je alles vergeeft, omdat hij of zij nu eenmaal ontwapenend, onweerstaanbaar, vertederend en briljant is?
Geen enkele Fabiola of Selfkicker? Geen vogelvrij monument meer met een kaketoe op zijn schouder en een antidiefstal plaat op zijn V&D jasje?
Geen enkel voorbeeld voor ons allemaal?
Zo vrij als een vogel.
Zo was Herman.
Maar de hele volkselite waar we ons aan optrokken is dood. Met als apotheose, twee moorden en een zelfmoord. In fatale successie, aan het begin van het nieuwe millennium.
Vogelvrij. U zegt het.
Met Herman stierf onze creatieve onbevangenheid. Onze lieve onbeteugeldheid.
Met Pim Fortuyn werd onze politieke moed vermoord.
En met Theo van Gogh werd onze vlerkerige bravoure en brutale eerlijkheid de keel afgesneden.
En vanaf dat moment zijn wij een land met culturele multiple organ failure.
Een stuntvliegtuig zonder piloten.
Een circus zonder clowns.
Weeskinderen van drie dode vaders.
En vanaf dat moment zwalken we doelloos rond, zonder een held om tegenop te kijken of tegenaan te leunen. Zonder iemand in wiens schaduw we kunnen schuilen en in wiens bedaarde gekte we even rust kunnen vinden. Zonder een hofnar, die je ziel kan doordingen en je influistert, dat je leven van jezelf is. En van niemand anders.
Laten we toch dat overwoekerd pad proberen terug te vinden, desnoods zonder brood voor onderweg.
Misschien zien we ergens in de berm, het breekijzer liggen, dat de wissels kan buigen naar een ander, gelukkiger spoor, waar onze kinderen recht op hebben.
En misschien kunnen we dan weer onze eigenwijze weg vervolgen, in plaats van, zoals nu, verblind en met afhangende schoudertjes richtig een voorgekauwde duistere toekomst te blijven zwalken.
En misschien staat er dan onderweg toch eindelijk weer iemand op, een filosofische clown, een dichtende nar, een potsierlijke bard, die het bloedbesmeurde vaandel van de vogelvrije elite op durft te pakken en voorop durft te gaan. Die ons alleen al door zijn veelkleurige en luidruchtige aanwezigheid, eraan herinnert dat we een bijzonder, creatief en koppig volkje zijn, dat je de niet de wet voorschrijft en dat zich de mond niet zomaar laat snoeren. En al zeker niet door een ongekozen ambtenaar en zijn kliek.
Een lichtend voorbeeld, die uitstraalt, dat je je toekomst zelf kunnen vormgeven, met je eigen woorden, liedjes, gedichten, daden en gedachten.
Die ons helpt de toekomst terug te vinden.
Terug in de tijd naar een ander tempo.
Een ander licht.
Aldus geschreven, in het besef dat we ook in een tijd van levensgevaar, gewoon moeten blijven leven.
Ik wil niets liever dan voor jullie blijven schrijven, maar wat ik doe is risky business en mijn enige bron van inkomen. Dus vind je mijn werk goed, mooi of belangrijk? Please ondersteun mij dan alsjeblieft hier!
Vind je mijn werk goed, mooi of zelfs belangrijk? Deel deze post dan zoveel mogelijk! Ook kun je mijn werk ondersteunen met een donatie!
17 June 2024 at 16:10
Ik mis Herman ook, ik besefte op de dag van zijn sprong de overgang naar een andere tijd.
Ik ken nog mensen die zich nog vrij bewegen maar zij hebben helaas geen invloed in de media.
17 June 2024 at 20:30
Je mist de kracht die we ooit hadden een volk wat dezelfde kant uit keek.
De verdeeldheid is gemaakt door een stroom asielzoekers VN soldaten eigenlijk hier naar toe gehaald met de Ferry van Afrika- Rotterdam om een burger oorlog te veroorzaken om elkaar de nek om te draaien dan hoeven ome Billy Gates en Klaus Swaab van het world economic forum het niet nog een keer te doen met de vogel griep te maken en een vaccinatie die al klaar ligt op de plank gemaakt inneem laboratorium net als COVID SARS en AIDS.
De elite WEF en de vrijmetselaars ( hetzelfde als WEF ) rusten niet ( ook koning WA en Maxima ) tot zij de wereld populatie hebben gemaakt tot hun eigen groepje vrijmetselaars elite of te wel het WEF.
Geen middel schuwt deze asociale ook Chem trails met vliegtuigen HAARP windmolen bull shit om maar aan te tonen dat het klimaat verandert ( dat deed het al zonder deze technologie van af het jaar 0!!!!
Klootzakken!!!
Maar deze klimaatverandering heeft s nodig om ons te verhongeren de volgende strategie van ome Billie Gates en Klaus Swaab de elite en de vrijmetselaars, en dan nog is van de 18 miljoen mensen een 3 kwart steken blind die zien niet wat hier gebeurd onbegrijpelijk onbegrijpelijk ik kan er met mijn pet niet bij.
Boeren janken omdat de aardappel oogst verzopen is en n nog kijkt 3 kwart van de Nederlandse bevolking weg.
Van Gogh had ze voor mij niet hoeven schilderen roep ik al jaren, gelukkig bestond er geen WEF geen vrijmetselaars en geen elite die de wereld bevolking wilde reduceren in de tijd van van Gogh die de aardappel eters schilderde, misschien stond hij aan het begin van de vrijmetselaars toen die satanische sekte werd opgericht…
Zoveel er van gezien, dit zit tot in de fundamenten van ons bestaan wie weet wel vanaf Genesis 1
17 July 2024 at 16:53
juist,oke je mag blijven en de rest ???
YKO
17 June 2024 at 16:15
Mooi stuk Jan maar ik vind dus ik Brood een slechte keuze
Brood was het boegbeeld van de junks het ging fout toen de coffeeshops mochten openen naast de basisscholen
18 June 2024 at 19:07
Ik sluit me hierbij aan.
Denk met regelmaat aan wijlen Jules Deelder.
Bravoure, charisma, vlijmscherpe charme en vileine trots.
En een vaardig gehanteerde pen.
19 June 2024 at 11:31
Ik vind de titel junkie niet gerechtvaardigd. Als je zegt : overtuigd gebruiker, dan kan ik me daarin vinden. Junkie staat voor iemand die niets anders doet dan scoren en daar ook mee bezig zijn. Junk staat voor afval, trash. Iemand die liegt, steelt en bedriegt vanwege de verslaving. Herman was iemand die, ondanks, of mss wel dankzij zijn middelen in staat was om succesvol bezig te zijn met muziek, kunst en daarnaast was het iemand die vol in het leven stond. En toen dat niet meer kon heeft hij de sprong gewaagd, en zelfs dat past bij zijn levensstijl. Zo iemand noem je geen junkie. No offence hoor. Als iedere gebruiker was zoals hij, zou dat de wereld meer kleur geven. En ik houd van kleur….
17 June 2024 at 16:24
Melancholisch prachtig Jan.
17 June 2024 at 19:09
Een volk dat God verlaat heeft smart op smart te vrezen….
18 June 2024 at 08:17
“De sleutel van verandering zit aan de binnenkant”
De enige die moet veranderen of blijven zoals ie is ben jezelf.
De rest komt dan vanzelf of niet.
17 June 2024 at 20:02
Dank je gozer.
17 June 2024 at 16:25
Weergaloze weergave van de tijdsgeest van mijn jeugdjaren en die van het nu.
17 June 2024 at 16:32
Mijn hemel, dit heeft mij diep geraakt. Wij zijn zoveel kwijt en als zwakzinnige zeggen wij niets, helemaal niets. Mensen in mijn buurt zijn prikgraag en huil lange krokodil tranen voor Palestijnen….moet nou eenmaal, dit is in…excuses maken voor islamitische terreur is in en lekker met vakantie in Turkije waar christenen onderdrukt worden is geen probleem. Turkse fruit is geweldig…de rest is dubieus.
17 June 2024 at 16:45
Weergaloos be-/geschreven Jan, prachtig!
17 June 2024 at 17:04
Geen brood voor onderweg kan wel eens sneller komen dan ons lief is, Jan.
17 June 2024 at 17:09
Alweer prachtig Jan.
17 June 2024 at 17:20
Kom zondag naar onze vrijplaats Bosvreugd in Tilburg.
Daar waar iets van wat jij beschrijft nog bestaat.
De Andere Wereld Dag 13.00-22.00 u
Kijk in mijn tijdlijn.
Eerste consumptie mijn rekening.
Ernst Janz is er ook
Alles cash Geen Pin
17 June 2024 at 17:23
Uit het hart gegrepen. Laten we deze tijd weer nieuw leven inblazen, want het leven is eruit. Herbronnen vanuit de creatie. Tijd voor een nieuwe stroming, een nieuw soort Cobra waar vrijheid en menselijkheid centraal staan. Eigenlijk hebben we alleen een label nodig, een naam waaronder iedereen zijn of haar eigen bijdrage kan creeren, in alle breedte. Want via de politiek redden we het niet, via de ratio ook niet, maar misschien wel vanuit de creatie, wellicht ons laatste redmiddel om het menselijke van de mens veilig te stellen.
17 June 2024 at 18:19
Wat was er vroeger wel? Dat er nu niet meer is?
Draai het eens om Jan.
Jij als dagelijkse Twitteraar weet het antwoord. Er zijn genoeg mensen die een poging gewaagd hebben. Hen wordt de mond gesnoerd.
17 June 2024 at 18:45
Ik heb bewust 3 mensen gekozen die daar bovenuit staken. Boven Thierry en Marianne en Jensen en iedereen. Een buitencategorie die je alles vergaf.
18 June 2024 at 15:48
Bedankt🫶💪
Pijnlijk maar treffend kijk ik door jou prachtige weergaloze tijdsbeeld erna bedroefd in de spiegel, oud maar jong genoeg om te blijven vechten, in woord, om sheople te ontwaken!
Was dit ook de situatie tegen het verzet van de Spanjaarden?
Ik heb geen 80 jaar, er zijn er inmiddels ongemerkt 60 voorbij geschoten….
17 June 2024 at 18:28
Tja, en tante Hannie en Tom Manders en Willem Ruis, en de zaterdagavond na het wassen in de teil en in je pyjama tv kijken en je zondagse kleren en HET BUITENSPELEN en de tafels in je hoofd stampen , zo ook de ned, plaatsnamen. En 1 toverbal met 3 vriendinnen delen ,andere kleur…doorgeven. En kijken naar de aangenomen bruidjes als ze uit de kerk kwamen.En je blikken broodtrommeltje.De kleine flesjes schoolmelk.
En de Kikkers en de Nozems, Het lieverdje en wegrennen voor de pol.honden.
Van je zakgeld je rijbewijs halen .10 piek, duur.Hele week blut dus..
En zo is er nog veel meer maar….
17 June 2024 at 18:37
Klopt helemaal mijn jongste zei pas mam ik ben jaloers op jou jij komt uit een tijd met vrijheid geweldige muziek wat ik nu zie is dat mensen zijn gewoon met niets meer tevreden.
17 June 2024 at 19:00
Mooi geschreven, maar ik herken mijzelf er niet in. Ik heb nog steeds vrijgevochten mensen om mij heen, ik luister nog steeds de muziek uit de jaren 60/70, ik ben nog steeds rebels. Toch zie ik alles wat je beschrijft VOORBIJ komen, maar het blijft niet hangen. Gelukkig niet….
17 June 2024 at 19:07
Helemaal waar Jan, helaas is er een gehersenspoelde meerderheid die de overheid gelooft met al hun leugens. Wij kijken al 7 jaar geen NPO meer en je krijgt daardoor een andere kijk op het corrupte zootje EU en WEF vazallen die hier de dienst uitmaken. De herhalende leugens in de media hebben de bevolking in een coma gebracht en als zombies lopen ze rond. Het valt ons op dat veel mensen wezenloos over straat lopen met afhangende schouders. Triest, maar hoe krijgen we ze wakker?
17 June 2024 at 19:26
Subliem, zo herkenbaar ook weer.
Ik word doodziek van al die NOS/NPO en andere MSM-achternalopers/napraters die mij aankijken alsof ze water zien branden als ik mijn, 180° andere, mening verkondig. En het maakt niet uit, hoor, of ik bronnen of bewijzen kan laten zien. Ze zijn ziende blind en horende doof: ‘ja maar, Rutte (of welke andere clownsnaam dan ook, vul zelf maar in) doet toch zijn best’. Ik ben bang dat ‘de slapende meerderheid’ pas wakker wordt als het véél en véél te laat is. Ik heb er nachtmerries van..
17 June 2024 at 19:29
Ons houvast is dit:
1 Corinthiërs 13
En nu blijft geloof, hoop en liefde, deze drie; doch de meeste van deze is de liefde.
Zonder liefde is alles zinloos!
17 June 2024 at 19:47
Weergaloos mooi geschreven weer. !!! Mijn jeugd, mijn Amsterdam, mijn Nederland, werkelijk er is niets meer van over,
De kunstenaars, de vrijdenkers, de tolerantie, de strijdlust, de intelligentie, de onafhankelijkheid, het individualisme, niets meer kan ik heden ten dagen ontdekken.
Een prachtig stuk, geeft weer even dat fijne gevoel terug! Mijn enorme dank!
17 June 2024 at 23:05
Prachtig waar!
We zwemmen niet meer, maar ploeteren verdrinkend naar de overkant
19 June 2024 at 12:22
Nee. Blijf positief. Er word een keer een grens bereikt!!
Grote tegenkrachten zijn bezig!! All over the world.
Klinkt misschien vreemd maar de morfogenetische velden zijn niet te stoppen.
18 June 2024 at 06:46
Waar we naartoe kunnen met een fris en ander zicht en ja vrij van die droogstoppels , hup een nieuwe wereld in….. https://www.spreaker.com/episode/aflevering-3-tanni-koens-spiritueel-ondernemer–60411284
18 June 2024 at 09:44
Ze gaan niet winnen Jan .. niet deze keer. Succes allen, resist, stay free
18 June 2024 at 12:05
Zo waar!
Bij velen ziet het er nog ingebakken dat “vroeger was alles beter” een cliché is waar je maar niet teveel bij stil moet staan en wat ook niet waar zou zijn…
Maar het is thans zeer waar.
Het landschap is er een goede graadmeter voor.
In de jaren tachtig is de grote verzieking begonnen met plastic dozen en plastic gevels en ramen+deuren. Het is weliswaar al vooraf gegaan door de ruilverkavelingen in de jaren zeventig.
Maar toen oogde Nederland nog elegant, tot in het straatmeubilair toe.
Ook het moderne: nuchter, functioneel maar toch met stijl — Dutch Design van mensen als Wim Crouwel.
18 June 2024 at 19:16
“nuchter, functioneel en toch met stijl”
Zo zie ik De Amsterdamse School.
En ook ik bezie kunststof kozijnen als een gruwel en TE uniform.
Te uniform in lelijkheid.
18 June 2024 at 14:17
Vier dode vaders. Jules Deelder, moge zijn nagedachtenis een zege zijn.
28 July 2024 at 20:32
Stil van. Wat was het goed…