Tijd voor tomatenplanten, die groeien in het donker en bloeien in het licht.

Eddy en Ik. P.A. Splashing Tovs. 1981.

Een korte toegift, na mijn vorige stuk. Bedankt voor de bloemen en het daverend applaus, maar ik ben nog niet tevreden. 

Het is de positieve noot die ontbreekt. Dat zit me dwars.

Het gevoel van de zware gordijnen die net voor de apotheose dichtvallen. En de zaal ontroerd maar onbevredigd achterlaat. 

De held en zijn meisje uit het stuk, verdienen te ontsnappen uit het inferno of de omgekeerde roeiboot met de luchtbel op duizend vadem diepte. 

Eén van hen, tenminste!

Mijn stuk eindigde in melancholie. En vrouwe Melancholia, ze is bedwelmend mooi, maar ook de zwaar geparfumeerde maîtresse van de dood. 

Talent! 

Het is er natuurlijk nog volop. Daar wordt je immers mee geboren. 

Talent is net als een tomatenzaadje, dat wegspringt van je mes, als je Pasta Bolognese kookt. Je kunt het door het putje spoelen, maar je kunt het ook in een potje met aarde zetten en laten groeien tot er sappige rode vruchten aan groeien. Je moet het alleen water geven en af en toe wat stront.

En dat is wat er aan ontbreekt.

Het probleem van nu is niét het gebrek aan talent. Het probleem is de windstille wateren rondom dat talent.

Zonder avonden vol Pernod, gesticulaties, liefdesverdrieten en Gauloises zoals in de tijden van Cobra en van Sartre. Zonder jaloezie, wederzijds gejat en kruisbestuiving, 

zonder de vrije podia en de punkies van eind jaren 70 en begin 80, waar bands als Soviet Sex, de Rondo’s, The Wild Romance en de Ex furore maakten,

zonder de vrije verwaaide straten, gevuld met grote en kleine geesten waar Dokter Rat zijn dood stierf, wordt het niks.

Zonder de salons waar Byron, de onnavolgbare Keats en Shelley furore maakten. Zonder de rottige bordelen die Baudelaire en zijn verrotte maten frequenteerden, wordt het niks. 

Zo blijven al die tomatenzaadjes ronddrijven in de spoelbak, zich eeuwig afvragend of het ooit wat had kunnen worden, tot ze in het putje richting riool verdwijnen. Zonder te hebben gebloeid. Zonder plek om wortels en duelleerpistolen te schieten, zonder bevrucht te worden door ander nog sterker zaad, blijft het “dust in the wind”. 

Het ontbreekt aan clans, aan auto-elitaire kliekjes. Aan verschoppelingen die God zijn in het diepst van hun gedachten. Aan donkere plekjes om rustig wortel te kunnen schieten. En lichte plekjes om te bloeien.

Zonder ziekmakende subsidie of coöptatie door het Beest; Politiek en pedo riddled media, die alleen nog één oog open hebben voor satanistische pulp in dienst van hun cultuur marxistische einddoelen. 

Het ontbreekt aan gore zalen waar de SchuPo van Halsema of die vette bisamrat van een Bruls niet welkom zijn, met zijn getut en zijn wapperworstenvingertjes. 

Het ontbreekt ons aan open podia waar iedere gek teringherrie kan maken en zijn gedichten onder luid boegeroep kan opdreunen. 

Zo, en niet anders begon Jules Deelder. “Born Under Punches.” 

Het ontbreekt ons aan vrije media, die niet alleen niet en schuchter talent in het licht zetten, maar er ook actief naar op zoek gaan. 

Want talent, dat is er heus wel. Het heeft alleen vaste grond nodig, wat hang arounds om verliefd op te worden, wat concurrenten om uit afgunst te kunnen vermoorden en een beetje licht om in te groeien.

Op 23 juni is er een groot open feest van De Andere Krant in Tilburg of all places. Te Bosvreugd. Het heet “De Andere Wereld Dag”. En het is nog niet helemaal wat ik bedoel, maar dat boeit niet. Het is wel een vrij en vrolijk initiatief, volstrekt onafhankelijk van Satan en zijn ouwe moer. 

Met muziek van o.a. Ernst Jansz, Soulflix en DJ Jean en andere coole dingen.

Ik hoop dat het een opmaat is naar nieuwe Parkpop’s, nieuwe Bikse Fisten en hele grote volle rode, sappige nieuwe tomatenplanten, die groeien in het donker en bloeien in het licht.

Help a poet out! Will work for food!  Support me here!!

Vind je mijn werk goed, mooi of zelfs belangrijk? Deel deze post dan zoveel mogelijk! Ook kun je mijn werk ondersteunen met een donatie!

8 Comments

  1. Ja, dèh was bij ons in de buurt, de Bikse Fiste 😃
    Hilvarenbeek, ook bij Tilburg.

  2. Voor mij Parkpop, het Paard. Als tegendraadse punker mijn fysiotherapie diploma gehaald. En vertrokken om tomaten te planten 🌱 Zij haalde mij weg samen met mijn liefde ❤️🙏🏾 van een doodlopende weg. Plant nog steeds tomaten Die zijn het lekkerst.

    • Dat is cool!
      Ik heb nog opgetreden in het Paard.
      Was een enorme puinhoop.

      • 👊🏾🔥 Gaaf. 🎤🎸🥁Was bye the way een HIJ die me weghaalde naar het zonnige zuiden en het hoge noorden met de tomaten mee

    • Vergeet de Haagse koninginnenach niet uit het begin. Elke kroeg waar je langsliep/zwalkte een bandje. Prachtige nachten totdat het verkloot werd net zoals Parkpop.
      Maar dj Jean, Jan?!?

  3. frans Verweij

    19 June 2024 at 13:35

    Hier in Den Bosch hadden we in de jaren 70/80 de Theetuin. Hier kon je luisteren naar de betere bands. Namen zoals de Haagse Bintangs, met de rauwe bassist Kraayeveld, Ook Ravishankar gaf er toen een concert. Het was ook de plek waar je onder het genot en een joint en een glas mintthee kon wegdromen op de klanken van de sitar. Ik heb er met mijn eigen band “the Link” in 1982 ook nog gespeeld. Iedereen was welkom. Nu is het een door security bewaakte zaal geworden, waar weliswaar de goede bands zoals de Wolf nog wel eens optreden, maar ik mis de vibe van de jaren 70, vrijheid, op onze Puchs naar een concert en de verdwaasde blikken van de stoners. Tijden waren niet beter maar het tempo en de simpelheid maakte er voor mij een mooie jeugdervaring van. In deze door de mainstream en sociale media verharde tijd is er veel veranderd maar ben ik blij dat mijn dochter momenteel in een camper (Hoe luxe wil je het hebben) naar een van de vele concerten gaat. En hier duidelijk op haar manier van geniet. Het is nu eenmaal de tijd van een nieuwe generatie en kunnen wij nog nababbelen met tijdgenoten over dagen van weleer. Elke tijd heeft zijn charme, ook al snapt men dit vaak niet. Mooi nostalgisch stukje en bedankt voor het mijmeren maar we worden nu eenmaal ouder, jammer , maar helaas. Pollens!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *