De vijand is je beste vriend.
Je bondgenoot, de vijand.
Het slachtoffer de ware schoft.
De doder, niet de dader.
De bevrijder is vaak een tiran.
Een terrorist, het offerlam.
Een ster is een gedrogeerde slaaf.
De leider een gekochte laaf.
Idolen, zieke zwijnen.
Van wat gezond maakt ga je dood.
De kerk vereert een bokkenpoot.
Van onze gedachten
is de wens, de vader.
Ik word de laatste tijd steeds vaker geconfronteerd met mensen die beweren dé waarheid te kennen. En deze ook als zodanig verkondigen. Die kribbig worden, boos zelfs, omdat ze iets heel zeker weten. En direct hun hakken in het mulle zand zetten.
Curieus daarbij is dat hun waarheid vaak diametraal tegenover die van mij staat.
En dat leidde mij tot de vraag…
…wat is waarheid?
Is de waarheid niet net als een blinkende Alfasud met één piepklein bruin blaasje op haar kokerbalk.
Natuurlijk mag jij doorlezen. Maar wees fair. Als je dit een goed stuk vind, support mij dan!
Een op het oog gave bak met een piepklein roestvlekje waarvan, als je er voorzichtig je schroevendraaier in zet en begint te wrikken, er steeds meer, steeds grotere stukken afbreken, tot je alleen een bergje roest, stof en splinters overhoudt en een logootje met een draakje en een rood kruis.
Is er nog één onwrikbare waarheid in deze wereld over? Noem hem me! Ik zal hem voor je ontkrachten.
Bestaat de “omniwaarheid” wel? Of krijgt iedereen bij geboorte, zijn eigen toverbril en kleurpotloden mee en leven we allemaal in onze eigen waanheid?
Die bleke bejaarden met hun veel te felgekleurde racefietshelmpje? De eenzame automobilist met zijn mondkapje? Jonge ouders, die hun pasgeborene in laten spuiten tegen het RS virus?
Zij leven toch, zo niet op een hele andere planeet dan ik, dan toch zeker in een andere waarheid?
Hun waarheid, waarin de Rus de slechterik is, Geert Wilders het beste met Nederland voor heeft. Elon Musk raketten naar Mars stuurt en hun negende Covidprikje heil en zegen brengt. De waarheid waarin de staat Israel het recht heeft zich met dodelijk geweld te verdedigen tegen couveusebaby’s en meisjes in bloemenjurkjes.
Maar wat maakt mijn waarheid, dan dé waarheid?
Is dé waarheid niet een hotel vol eenpersoons kamers, elk met één uitzicht op de werkelijkheid.
Een uitzicht dat misschien wel overlapt met andere vergezichten uit andere kamers, maar die nooit exact hetzelfde is.
En schieten de schimmen van de werkelijkheid, niet steeds net op tijd vanuit je ooghoeken weg, als je omkijkt? Is de werkelijkheid er ook als je haar niet waarneemt? Ook achter de bergen waar je kamer op uitkijkt? Achter de spiegels, in het aardedonker? Aan de andere kant van het vergrootglas waar Alice croquet speelt met de Queen of Hearts?
Is Schrödinger’s cat morsdood of ligt ze nog tevreden te spinnen? Of allebei tegelijk?
Ligt de kat wel in die doos? Of leeft ze alleen in onze fantasie? Moeten we Herr Schrödinger soms op zijn woord geloven?
Zolang we de doos niet openen, heeft iedereen de waarheid in pacht.
Wat gebeurt er eigenlijk als we de waarheid willen kennen en de doos zouden openen?
Zit er dan niet nog een net iets kleiner doosje in? En nog één en nog één?
Blijf je, op zoek naar de waarheid, niet oneindig dozen openen, terwijl de kleuren en vormen, klanken en geuren onder ieder deksel, fantastischer en onwaarschijnlijker worden hoe dieper je graaft?
Is de waarheid niet verscholen als een fractal onder de fractals. Een multidimensionale spekkoek, die een oneindige hoeveelheid diepere lagen verbergt?
Verborgen als het exacte moment, waarop alleen een stilstaande klok twee keer per dag exact de juiste tijd aangeeft?
Wee de waarheidszoeker!
Hoe dichter hij de waarheid benadert, des te meer alles dat ooit zo veilig voelde en vast leek te staan, de waan waar hij zijn hele realiteit op heeft gebaseerd op losse schroeven komt te staan.
Hoe meer de kabels van haar werkelijkheid in karabiners van suikergoed gezekerd blijken te zijn.
En dat terwijl niemand de heilige graal ooit zal bereiken, zonder gek te worden.
The Big Bang, maar ook de Bijbel!
De Globe én de platte aarde.
Geld, virussen, dinosauriërs, aardolie en het “een klompje cellen” die in werkelijkheid vaak een levende, gezonde baby is, die wordt vermoord.
Niet alleen het Apollo program en Elon Musk’s CGI reizen naar Mars, maar de hele maan, de sterren en het heelal.
Het is allemaal waarheid, tot het waanheid wordt.
Zelfs, en daar heb ik lang over nagedacht, de heilige kloof tussen man en vrouw. Als mensen het er voor over hebben hun lichaam te mutileren om degene te worden, die ze werkelijk zijn, wie ben ik dan om aan hun waarheid te twijfelen? Hun lichaam heeft misschien een chromosomenpaar dat niet bij hun ziel past. En hun ziel is niet te meten. De perverse push van overheden en satanisten en om naar identiteit hunkerende stumpers en kinderen over die vaak doodongelukkig makende grens te pushen, doet daar niks aan af.
En dan zijn er nog de zoektochten naar de waarheid, waar alleen bij schemerlicht over gefluisterd wordt…
Die je in één klap een levenslange outcast maken of je geknakt met je scooter in een sloot doen belanden. Vandaar dat ik ze hier maar niet noem.
Wee degene die zich aan de queeste naar de waarheid brandt.
De zoektocht naar de waarheid is een levenslange wandeling zonder paraplu, maar vol stortbuien. Altijd door de smalle poort. Nooit de brede.
Een eenzaam avontuur omdat het oneindige stelsel van gangen en bochten dat er misschien naartoe leidt, voor iedereen weer anders is.
Een hopeloze missie, omdat je zelfs als je je einddoel zou bereiken, je haar nooit herkent omdat dé waarheid jou onherkenbaar ligt aan te staren tussen een oneindige hoeveelheid leugens en waanheden die nét zo plausibel zijn.
Gekmakend omdat de tocht door het konijnenhol, vol valkuilen en lachspiegels, zo diep kan gaan, dat ze weer eindigt vlakbij de waanheid waarin je al leefde.
Zoals Schönberg kan klinken als een peuter die oma’s piano heeft ontdekt en een Picasso of een Appel doen denken aan een kliedertekening van je dochter.
Frustrerend, want een constant gevecht, niet alleen tegen de spot van mensen die dé waarheid in pacht denken te hebben, maar vooral tegen je eigen cognitieve dissonantie; de allergische respons van de geest, die je sinds je geboorte heeft verstrikt in een wirwar van valse conventies.
De zoektocht naar de waarheid is een constante strijd waarin iedere nieuwe onthulling, vecht met je instinctieve hunkering om alles dat je gewend en waar je aan gehecht was, te behouden, terwijl je ziel, je geest en je ratio, je wanhopig proberen te beletten om krankzinnig te worden.
Veel meer dan alleen het slikken van een rood pilletje. Dat symboliseert alleen de intentie om op avontuur te gaan. Een complonaut te worden.
Het zoeken naar de waarheid, is een dwaze keuze die zovelen nochtans zeggen te ambiëren. Een open deur voor ieder rechtgeaard mens, terwijl de meesten nooit één stap over de drempel zetten. Het is een cliché. Maar alleen omdat ze geen idee hebben wat het inhoudt.
Niemand wil immers in een leugen leven.
En toch doet iedereen dat.
Ik ook.
Alleen wentel ik mij er niet in.
Het erkennen dat je in een waanheid leeft, waarin de waarheid strikt persoonlijk is en de werkelijkheid vloeibaar, is volgens mij, voor een sterveling het hoogst haalbare, zelfs voor de meest fervente graalridders, schriftgeleerden en gnostici.
Omdat de pure waarheid onbereikbaar is. En steeds verder uit het zicht raakt, naarmate je haar benadert.
De waarheid is onbenaderbaar, maar tegelijkertijd geen leugen.
En de enkeling die het ondanks alles lukt om dicht genoeg in de buurt van de waarheid te komen en haar durft te zien, staat als een Icarus, met gesmolten vleugels, een harde landing in de gesloten psychiatrische afdeling of een politiecel te wachten…
…of diegene verandert in een zoutpilaar.
Dus ken je een krankzinnige?
Of een zoutpilaar?
Grote kans dat hij of zij de waarheid kent.
Dit was een behoorlijke stuitbevalling, vrienden. Dus vind je dit stuk mooi of zelfs belangrijk? Support mij dan hier!
Vind je mijn werk goed, mooi of zelfs belangrijk? Deel deze post dan zoveel mogelijk! Ook kun je mijn werk ondersteunen met een donatie!
7 January 2025 at 19:00
Wow!
7 January 2025 at 19:05
Zo waar dit, volgens mij toch. Prachtig geschreven weer. En al die waarheden leiden weer tot oordelen en vooroordelen die weer voeding geven aan strijd en oorlog. Misschien is de wortel van alle kwaad wel de aangenomen waarheid en zou vrede pas kunnen ontstaan wanneer we erkennen nooit de waarheid te kennen, toch niet in het Aardse bestaan van het hier en nu.
7 January 2025 at 19:08
Goed hoor Jan, een van je beste. Diepe buiging alweer.
7 January 2025 at 19:18
Waarheid, het AL, iets buiten de ‘causaliteit’, buiten het ‘berekenbare’. Een toepasselijke beschrijving van deze worsteling met de strikte logica van zaken gaf ook de Noorse fysicus Niels Bohr met het begrip ‘complementariteit’; 2 zaken die zowel elkaar aanvullen alsook elkaar tegenspreken en daardoor samen een sleutel lijken te bezitten om zaken te definiëren en te beschouwen.
Het onlogische: Is dàt nu net niet de gave én de kracht van de ‘mens’, het diepe wezen van het ‘mens’-zijn; het onverwachte en onlogische kunnen doen in een ogenschijnlijk logisch en causale wereld? Volledig op vertrouwen en intuïtie! Zoals bijvoorbeeld ook het bijzondere offer- verhaal van Abraham en Izaäk; Durven te doen en te vertrouwen, tegen alle logica in!
(Makkelijker gezegd als gedaan overigens maar anders zou het ook geen beproeving zijn…….)
7 January 2025 at 19:21
Grandioos !!
7 January 2025 at 19:30
Briljant ! Meteen gedoneerd !
Dit is een PAREL !
Dank je wel !
7 January 2025 at 19:31
Briljant ! Meteen gedoneerd !
Dit is een PAREL !
Dank je wel !
7 January 2025 at 20:37
Thanks!
7 January 2025 at 19:25
Er begint wel iets bij mij te borrelen na dit mooie stuk gelezen te hebben.
7 January 2025 at 19:40
Mooi omschreven Jan die complexiteit waarin we dreigen te verzuipen tussen waarheid en leugen en alles wat daarbij komt om de verwarring des te groter te maken. Het gaat ons verstand te boven. De leugenaar van de beginnen is ontbonden en onze middelaar, de Weg, de “Waarheid” en het Leven volgen en kennen we niet meer. Is dat niet het probleem.
7 January 2025 at 21:28
Het leven de weg in waarheid en leugen Jezus is de weg de waarheid en het leven
7 January 2025 at 21:39
Ook mijn houvast.
8 January 2025 at 08:27
Jezus?! Begin dat verhaal eens te ontrafelen.
8 January 2025 at 10:15
Is niet te ontrafelen zonder de waarheid geweld aan te doen
7 January 2025 at 22:56
Dit stukje dat ik schreef afgelopen maandag voor de volgende podcast past hier el Jan,….
Het probleem bij groepsdenken
‘t is moeilijk van het uitgesleten pad af te zwenken
Wijsheden op te nemen die anderen je schenken
Je zou de term groepsdenken
ook kunnen benoemen als wensdenke
Bedenk ook dat geen enkele uitvinder of onderzoeker je volgt, in je kielzog
Het pad dat maar al te vaal leidt naar zelfbedrog
Uitsluitend, het pad … nog noot gekozen
Leidt je denken tot een osmose
Het wederzijds vermengen van gedachten en inzichten
Die ideeën doen oplichten
Van kaarslichten naar koplichten
Als een richting aangever voor je burgerplichten
Het creëren van een betere wereld, tezamen
Een mooie roeping om je in te bekwamen
8 January 2025 at 08:41
Gaat dit over jezelf?
7 January 2025 at 23:05
Jouw waarheid is jouw perceptie, net als die van ieder ander. Een leugen is niet het tegenovergestelde van de waarheid. De waarheid is dat alles contrasteert in zichzelf en dat alles een emulatie is van het goddelijke. We zijn de schepping die zichzelf aankijkt, niks meer en zeker niet minder, we zijn niet geboren in zonde al willen sommigen je dat laten geloven.
8 January 2025 at 13:37
Mooi geschreven, Robert. Minder dan 24 uur geleden heeft bufo mijn waarneming verruimd. In Mexico. Gracias a la vida. De dans van de creatie en wij dansen mee….tot we opgaan in de dans….
8 January 2025 at 08:37
Diepzinnig, Janosz.
Laat ik het zo zeggen “ik weet niet meer wat waarheid is”. Ik blijf bij mezelf en denk dat dat okee is maar weet niet of het waar is.
Maar goed Johannes, je hebt het beloofd dus ontrafel deze waarheid dan maar……….. we gaan allemaal een keer dood.
8 January 2025 at 09:15
Ha Jan, ja hoor, hij bestaat gewoon: de waarheid. De heldere klipklare duidelijk omlijnde waarheid. De staat van het ALLES. Alleen is de menselijke geest niet in staat die volledig te bevatten. En zal de menselijke geest dat nooit kunnen. Die oneindige complexiteit kunnen wij niet doorgronden. Dus we verleiden onszelf met troostend schone illusies of juist angstaanjagend opdoemende spookbeelden. Maar de waarheid is er. Gewoon in ons en om ons heen. Overal zie je de waarheid. Als je goed zou kijken en luisteren.
Maar dat kunnen we niet.
8 January 2025 at 09:45
Ja zeker! Hij bestaat. Maar er is altijd een diepere laag.
8 January 2025 at 09:43
De waarheid is gekmakend.
8 January 2025 at 11:08
De waarheid vinden, is het omhoog klauteren uit het konijnenhol? Door dikke lagen modder, op zoek naar stevige wortels om jezelf aan op te trekken. Schuilen voor de pis van degene die tegen de stam staat te zeiken. En stel dat je het gaat halen, die oneindige klim naar boven .. je bereikt geen top. Maar wellicht een schraal en kaal terrein, waar de bomen met grof geweld zijn neergehaald. Voer voor de biomassacentrale.
8 January 2025 at 16:54
De waarheid is als een doos van Pandora, open hem vooral niet! Want dan is de waarheid een grote leugen. Geloof in jezelf dan kom je al een heel eind! ❤️
Mooi verwoord Jan, respect!
8 January 2025 at 17:38
Door het materialisme met bijbehorende overvloed van begeerte-prikkels worden we van de waarheid afgeleid en uiteindelijk afgesnoerd.
We zijn gevlucht in het postmoderne (en gemakzuchtige) ‘ieder zijn eigen waarheid’ denken, waarbij dan degene met de meeste macht of de sterkste elleboog het pleit wint en diens subjectiviteit tot ‘norm’ kan maken. Zo zijn volgens mij veel heersende narratieven ontstaan, bijvoorbeeld het CO2-verhaal.
Scylla, Charybdis; Lucifer (Icarus), Ahriman (Satan): de moeilijke weg er tussen door leidt naar de Christus.
9 January 2025 at 09:51
De waarheid en de werkelijkheid.
Twee werelden parallel aan elkaar.
De natuurlijke en de maakbare wereld.
De maakbare wereld is afhankelijk van de natuurlijke wereld maar, dat lijkt men niet te beseffen.
De maakbare wereld is gekoppeld aan het ego, de natuurlijke wereld aan de bron die alles voedt. Het beeld van Maria met Kind, de bron en het aardse leven. DAT BEELD!🕯🙏
De waarheid is wellicht niet te benoemen. Alles wat we er over kunnen zeggen is een leugen. Misschien is dat wel de waarheid…
9 January 2025 at 13:15
Misschien gewoon je intuïtie gebruiken in je zoektocht naar de heilige graal van de waarheid..
Meestal kom je er dan vanzelf achter what is right and what is wrong.
Je maakt het jezelf ook wel een partij moeilijk man!
Niet dat ik zeg dat het makkelijk is…
De wereld hangt nou eenmaal aan elkaar van de imperfecties….
Het is wat het is , zegt de liefde
9 January 2025 at 18:09
NIets is waar. Alles is mogelijk.
10 January 2025 at 12:48
De waarheid en het individu
De mensheid heeft door de geschiedenis heen te lijden gehad onder allerlei ‘ismen’; Marxisme, communisme, fascisme, globalisme, islamisme, feminisme, chauvinisme, wokeisme en institutioneelisme, om er maar een paar te noemen. Ik heb het gevoel dat de wereld er eindelijk klaar voor is om dat allemaal achter zich te laten en het enige ‘isme’ te verwelkomen dat de moeite waard is om te behouden; individualisme.
Het is tijd om de kuddementaliteit en het absurde idee dat het collectief belangrijker is dan het individu, los te laten.
Het collectief is eenvoudigweg de som van de individuen, dus de fysieke, mentale, emotionele en spirituele toestand van het individu is van het allergrootste belang. Wat niet goed is voor het individu, is dus ook niet goed voor het collectief. Het kan NOOIT andersom zijn.
In de afgelopen vijf jaar zijn we getuige geweest van de teloorgang van het vertrouwen in overheidsinstellingen, rechtshandhavingsinstanties, wettelijke kaders, medische instellingen, georganiseerde religies en internationale organisaties. Er is nu een behoefte en een verlangen om terug ‘naar huis’ te gaan; om onze nationale grenzen te herstellen, om onze tradities en onze cultuur te behouden, en om te beslissen welk type toekomst voor ieder van ons werkt, niet mondiaal, maar lokaal.
Voor mij persoonlijk gaat het niet zozeer om patriottisme of nationalisme, maar om individualisme. Het gaat erom dat je leeft volgens onze individuele fundamenten, eisen en behoeften, gebaseerd op wie je bent en de kenmerken van de regio die je karakter hebben gevormd toen je opgroeide.
Het gaat over het eren van onze ouderen, onze geschiedenis en onze verhalen. Het gaat erom dat wij ons individueel veilig en vredig voelen, wetende dat we zijn waar we thuishoren, waar we begrepen worden, waar onze wortels ons door elke storm heen zullen houden, waar we de steun, het begrip en de liefde hebben die we nodig hebben. Het gaat erom dat je het beste individu bent dat je kunt zijn, omdat het collectief dat je omringt je begrijpt en omarmt.
In Spanje hebben we een gezegde dat als volgt luidt: “Cada uno en su casa y Diós en la de todos”, wat betekent: “Ieder in zijn eigen huis en God in dat van iedereen”. Ik geloof dat dit het belangrijkste ingrediënt is voor duurzame vrede; ieder zijn ding in zijn eigen huis en God als ieders metgezel. Geen gedwongen ‘inclusie’, geen ‘diversiteit’ die ons door de strot wordt geduwd, geen valse ‘gelijkheid’. Wees jezelf in je eigen ruimte en laat mij mij zijn in de mijne, maar als je naar mijn huis komt, heb dan het respect om mijn regels en mijn traditie te volgen
Decennia lang hebben ze doelbewust ‘met de pot geschud’ omdat ze onze wortels wilden breken, zodat we ons gevoel van verbondenheid zouden vergeten. Ze wilden onze fundamenten verbrijzelen, zodat we ons identiteitsgevoel zouden verliezen en ze wilden ons voortdurend in conflict houden omdat we zo murw geslagen werden het niet meer te zien waar het werkelijk om gaat.
Globalisme is niet de viering van een multiculturele, multiraciale wereld, het is compleet het tegenovergestelde; het is de vernietiging van onze verschillen en eigenaardigheden om plaats te maken voor een kneedbare, controleerbare en meegaande homogene massa.
Maar we zijn geen schapen, we zijn geen ‘massa’, we zijn individuen, met verschillende behoeften, verschillende inzichten en verschillende manieren om het leven uit te drukken. Ik wil niet dat we hetzelfde zijn, ik wil dat we anders zijn! Dat maakt de wereld interessant.
Ik verwelkom het nieuwe tijdperk van individualisme, dat naar mijn mening vorm begint te krijgen. Een tijd waarin we begrijpen dat onze verschillen ons sterker maken, zolang we ze elkaar niet opleggen, een tijd waarin we zullen leven waar we thuishoren, ieder op zijn eigen plek, maar met God altijd