Deze krankzinnige afgelopen jaren doen me denken aan een ellenlange bungee jump.
Het is alsof we met onze voeten in een strop, pardoes de diepte werden ingeworpen, aan een navelstreng van elastiek.
Van het onschuldige levenslicht, met duizelingwekkende vaart richting een inktzwart aangekondigd onheil.
Van de brug geduwd door een man die we achteraf geen seconde onze rug hadden mogen toekeren.
Een klerk met een apenlachje.
“Gebeurt dit allemaal echt?”
Van het ene moment op het andere, tolden we in doodsangst loodrecht richting de kale rotsen, met daartussen, ver in de diepte, wat schaapjes en kalfjes als stipjes in de wei naast een kolkend beekje.
We gingen allemaal dood.
Maar net toen we zeker wisten dat onze kruin zou splijten op een steen en alles voorgoed verloren zou zijn, trok het bungee koord ons terug.
We schoten recht omhoog, openden onze ogen en knipperden tegen het licht.
We waren niet gestorven aan een virus.
Alleen doodsbang gemaakt.
En in een flits zagen we de vale schimmen op de brug.
Voor het eerst recht in het gezicht.
Een glimp van hun ijskoude ogen.
Zwarte gaten zonder mededogen.
En zo vielen we weer terug de diepte in.
Keer op keer.
Stuiterend tussen hoop en vrees op de energie van het ongeloof.
Verward slingerend tussen de chaos van deltavariant en staatsdwang,
avondklokken, vaccins en politieknuppels.
Op en neer tussen draconische lockdowns en de verraderlijke schijn van vrijheid.
Iedereen die we ooit vertrouwden was ineens acteur.
En de wereld die wij dachten te begrijpen, werd een decor van alle griezelfilms tegelijk.
Maar na iedere val veerden we terug en zagen we duidelijker hoe we werden bedrogen. Door wie.
En waarom.
Dat was achteraf ook niet zo moeilijk. Ze schreeuwden het spottend, recht in ons gezicht.
We konden hen alleen maar niet geloven.
Dat de betere wereld die zij terug wilden bouwen, een wereld was zonder de ademstoot van onze kinderen. Dat ze zero footprint wilden op hun maagdelijke stranden.
Zero carbon, behalve mat glanzend op het stuur van hun Ferrari’s.
Hun leugens werken niet meer.
Hun smoesjes vallen dood op onze trommelvliezen.
De spanning is weg, de angst waar zij op groeiden is verdwenen.
Het elastiek van leugens en deceptie is zijn kracht verloren.
Maar nu bungelen wij daar nog in limbo. Zachtjes in de wind.
Gedwongen luisterend naar het gekrijs van boven.
Op onze kop, kronkelend als wormen aan een haakje.
Een paar meter boven het kabbelende water in de vallei.
De hemel boven, de hel beneden.
Of is het andersom?
Voor het eerst in lange tijd horen wij de vogels zingen.
Zien de schoonheid van de beesten, grazend onder ons.
Voor het eerst voelen we de warmte van de zon die dampend weerkaatst op het natte gras.
Ineens doen onze zintuigen weer, waarvoor God ze ons heeft gegeven.
Verdoofd en verblind als ze waren, door het gif en de leugens van alledag.
Daarom immers springen mensen aan een elastiek van een brug of een hijskraan,
om opnieuw hun levenskracht te voelen.
Als wij willen leven als nooit te voren, rest ons maar een ding.
Tijd om ons te bevrijden uit het navelstreng van leugens en misleiding.
We maken een sierlijke salto en laten ons vallen.
Het beekje onder ons is vast en zeker diep genoeg.
Op hoop van zegen.
For God hath not given us the spirit of fear; but of power, and of love, and of a sound mind.
II Timothy 1 – 7
Vind je mijn werk goed, mooi of zelfs belangrijk? Je kunt mij hier ondersteunen.
Poet Warrior in the Classical Sense. Vind je mijn werk dus goed, mooi of zelfs belangrijk? Je kunt mij hier ondersteunen.
6 January 2022 at 13:33
Jan, complimenten voor dit wonderbaarlijke schrift.
Laat het elastiek maar knappen, we komen echt wel veilig neer.
Dankjewel, uit mn ❤!
6 January 2022 at 13:34
Graag gedaan Ger.
6 January 2022 at 13:40
De gehersenspoelde bruikbare WEF idioten gaan gewoon door met hun propaganda, stemmingmakerij en framen van anderen/ andersdenkenden. Het valt op dat veel van deze minderwaardige politici, nazaten zijn van nazi’s. Je zou denken dat ze er iets van geleerd hebben. Ze lopen achter Klaus Swab aan, een nazaat van een hoge nazi en Rutte voorop namens NL, nazaat van een nazi. Zijn grootvader werkte als NSBer bij de Heidemij en gebruikte dwangarbeiders uit diverse Nederlandse concentratiekampen. Tegenstanders van dit totalitaire regime , zoals FVD worden geframed. Nu vonden de Landverraders het nodig om de schuld van het Kaag fakkelincident bij de FVD neer te leggen bij monde van de lagereschool onderwijzer de Jonge. Woorden doen er toe zei het misselijkmakende mannetje. Ik dacht, hoe durft ie. Ik kan me nog herinneren dat hij zei” We weten waar de ongevaccineerden wonen”. Zijn woorden doen er schijnbaar niet toe en zijn niet bedreigend. Op het moment dat iemand met een fakkel iets roept voor het huis van WEF terrorist Kaag, dan voelt het zootje zich bedreigd. Nodig vind ik het niet, een verfbom tegen het kantoor van de FVD, door hun antifa achterban echter ook niet. Maar het is makkelijk om je tegenstander daar de schuld van te geven omdat die naar mijn mening terecht opriep tot burgerlijke ongehoorzaamheid tegen deze WEF nazi’s. Maar tot geweld oproepen is een alleenrecht van dictators zoals de Jonge. Het zijn minderwaardige laffe honden die anderen het smerige werk laten uitvoeren. Net als Anton Mussert. Een Volk dat voor tirannen zwicht………..
6 January 2022 at 13:43
Maar de kunst is om de energie op onszelf te richten nu.
6 January 2022 at 21:55
Precies dat.
6 January 2022 at 13:47
Wederom een pareltje, dank je Jan
6 January 2022 at 14:03
Hij is weer voor zijn rood koperen ! Jan👍
Ik deel hem even hier en daar 👊
6 January 2022 at 14:37
Prachtig!
6 January 2022 at 15:05
Mooie beeldspraak Jan. Dank daarvoor. Zo voel ik me ook: met rood aangelopen kop, door woede en de zwaartekracht, hangend aan mijn voeten. Onbegrepen door vrienden en familie. Biddend om verlossing.
6 January 2022 at 15:56
Hoop gevend..en moed!
6 January 2022 at 15:56
Jan dank je wel weer. Je bent echt gezegend met een talent. Vandaag zag ik hier 2 regenbogen vlak naast elkaar. Gods teken van hoop en dat Hij erbij is. 🙏🏼
7 January 2022 at 14:13
🌈 ❤️🙏
6 January 2022 at 18:41
Wonderschone stroom van woorden Jan!! Dank je wel voor deze prachtige verbeelding van pure ellende in woorden…ik zie & voel het. De kracht van woorden kan hiermee heel troostend zijn én kracht geven.
Dank ook voor het licht nà het donker 🙏🏼
In verbinding zijn we krachtig.
6 January 2022 at 21:18
Mooi Jan, dank je!
6 January 2022 at 22:01
Prachtige woorden van waarheid, dank 🙏
7 January 2022 at 07:44
Hoopgevend!
7 January 2022 at 10:30
Gewéldig goed weer deze, dank je wel Jan. Woorden die hoop geven …en kracht ❤
7 January 2022 at 10:48
Petje af en een welgemeende buiging!
7 January 2022 at 11:01
Bow for no one! Dank je maat.
7 January 2022 at 12:46
Beste Jan,
Wat een prachtig stuk (weer). Zo voelt het helemaal voor mij.
Dat je maar zulke mooie stukken blijft schrijven! 🙏🏻
7 January 2022 at 14:12
Dankjewel Jan, het geeft mij vertrouwen 🙏
7 January 2022 at 16:29
Prachtig verwoord wat velen van ons voelen ! Alleen jij brengt het tot leven met wonderschone woorden en zinnen. Chapeau!!!
9 January 2022 at 22:02
Bedankt Jan!
Als het elastiek een draadje was, waren we “geknapt”.
Het elastiek geeft ons tijd….maar weten dan ook zeker dat de rek eruit is.
Daarom nodig om nieuwe verbindingen te maken.
10 January 2022 at 09:05
Waar kan ik dit voordragen tot gedachtenvoer van 2021 / 22 ? Chapeau Jan !!