Zoals alle wegen uiteindelijk naar Jeruzalem leiden, voeren mijn gedachten mij de laatste maanden steevast mee dezelfde peilloze diepte in. Stroomafwaarts met de eindeloze regens, door inktzwarte, dan weer helder klaterende stromen van eeuwenoude geschriften, profetieën, sagen en mythes, die steeds vaker lijken samen te vloeien met het bizarre nieuws van de dag, de handsymbolen van artiesten en de kille oogopslag van politici. tussen wie, als je niet beter zou weten, je de verbanden nooit zou zien. Er eerder nietsvermoedend aan voorbij zou kuieren.
Soms verlang ik terug vroeger, naar de verlossende onnozelheid, de blauwe M&M, die comfortabele versuffing, een fascinatie voor sportauto’s of Ajax, maar die is me niet gegeven en ik kies er ook niet voor.
Ik lijn mijn herders aan, doe een schietgebedje en loop de steile helling af, met steeds dikkere wandelbenen en ogen die langzaam aan het donker wennen.
Want in deze omgekeerde werkelijkheid, zie je het hele landschap niet vanaf een bergtop, maar juist vanuit het donkere ravijn. Juist door steeds dieper en dieper te af te dalen, zie je het panorama aan je ontvouwen en door de mufste tunnels in te duiken, mag je soms achter het decor van het schouwspel en in de buik van het beest kijken.
En jullie, vrienden, lopen met mij mee, soms ver vooruit, soms hoofdschuddend afhakend, waarvoor alle begrip, soms gravend, soms uitblazend, zoals ik op mijn beurt weer strompelend en struikelend, de voetsporen probeer te volgen van oude wijzen, pilaarheiligen en waanzinnigen, van fascinerende nieuwe podcasters en schrijvers die ons voorgingen. En daar ben ik jullie dankbaar voor.
Als Virgilius, welgemoed afdalend in Dante’s hel, dwalen mijn gedachten en verhaallijnen onverbiddelijk af naar de koele zwarte bron op de bodem, vol loerende demonen, hypnotiserende faunen en geruisloze zich met levensenergie van onschuldigen voedende bloedzuigers; de monsters die je moet durven zien, om ze te kúnnen zien.
Ik vrees ze niet.
Ik heb mijn schepnetje bij me.
Het enige is, dat ik mijn lezers ook eens op zou willen beuren, een wegwijzer zou willen zijn uit het labyrint van waanzin en met eenvoudige oplossingen zou willen komen. Adviezen als “koop goud, sla witte bonen in, neem een klysma, verhuis naar Paraguay. Ik zou zo graag willen helpen, met de bezwering dat “alles goed komt, als je maar…”
Ik gun iedereen zo de eenvoud van een leven dat achter ons ligt. Ook mijzelf. Mijn kinderen vooral. Maar we zijn nu eenmaal geboren “For such a time as this” Net als Esther uit het Oude Testament.
Eenvoud, wat ben je ver te zoeken deze dagen.
Vrijwel alles dat ik zie, in onze tijd, is mysterieus en donker, verwarrend, complex en omgekeerd, verraderlijk en gehuld in mist. Eén grote apocalyptische wonderwereld. En wie weet, dé openbaring zelf.
Heb je gehoord van het pompeuze altaar in Jeruzalem, waarop binnenkort vijf maagdelijke rode koeien zullen worden geofferd voor het eerst in tweeduizend jaar!? Vijf heifers, verbrand om hun as te kunnen oogsten, aan de Bijbelse profetie te voldoen en de derde tempel te kunnen laten verschijnen. Een profetie, waar wel eerst de Al Aqsa moskee voor zal moeten wijken, omdat die immers precies op die plek is gebouwd.
Gog en Magog (Lady Gaga) anyone? Israel is in ieder geval alvast begonnen de ambassade van Iran te bombarderen. Zodat Armageddon, zo niet goedschiks dan maar kwaadschiks een steeds waarschijnlijker optie wordt. En waarschijnlijk nog in Megiddo ook.
En als ik hier aan denk, dwaal ik onwillekeurig af, een paar kilometertjes maar, over het prikkeldraad en door de mijnenvelden, naar de stille kindergenocide in Gaza, die vast ook “niks met dat heilig brandoffer van die arme koeien te maken heeft”. Het doodsgeloei van de “red heifers” zal zich mengen met de steeds zwakker wordende kinderkreten boven het Beloofde Land.
Is dat wat mijn God zou willen?
En als ik aan die arme kinderen denk, dan denk ik onwillekeurig aan de geraffineerd opgestelde dienstplichtbrief, die uitdrukkelijk de mogelijkheid openlaat, dat straks ook onze, door zoveel slapers veilig gewaande bloedjes van kinderen, in een verzwegen oorlog ver weg, mogen gaan sterven voor de belangen van State Street, Vanguard, Cargill, Black Rock en Shell. Als zoenoffer aan hun Goden Baäl en Moloch.
Dan denk ik aan die nep Kate, op het nep bankje, tegen een decor van nep narcissen. Waarschijnlijk al morsdood of straks miraculeus gekloond en genezen van de turbokankers die Pfizer zelf over de wereld heeft uitgezaaid. En ik denk aan de diepe, droevige groeven in het gezicht van Willem Alexander. Het gezicht dat alles weet.
Of mijn gedachten dwalen een hele andere kant op, naar de mysterieuze zonsverduistering in het land van de grote Satan. De bovennatuurlijke gebeurtenis die het “Alpha en Omega” op de landkaart van de nieuwe wereld zal tekenen. Een laatste Messiaanse waarschuwing? Onderdeel van de theatershow die project Blue Beam heet? Of toch de heilige signatuur onder een, wat mij betreft, meer dan terecht vonnis?
En als ik naar boven kijk, kan ik me maar niet onttrekken aan de ondoordringbare vormloze betonnen gevangenismuur, die nu al een half jaar lang, overdag de levengevende zon aan het oog onttrekt, maar steeds, vlak voor het avondeten, als bij toverslag optrekt en de maan, die alles groen en vochtig maakt, juist alle ruimte geeft om in al haar bleke kilte te schijnen.
Wat heeft het allemaal te betekenen? En maak ik je er blij mee als ik er over schrijf?
Ik werk wel door hoor.
Aan een stuk over Vladimir Poetin, die niet in oorlog is met ons, maar met de entiteiten uit Efeziers 6:12, die ons, de westerse schaapjes, in hun klauwen houden. Aan een stuk over mijn vader die hoogstwaarschijnlijk, zoals velen, stilletjes is “vermoord”, door onbeschermd met nucleaire straling te moeten werken in het Laboratorium Metalen Stork.
En over de matrozen en soldaten op de Karel Doorman, waarop naar verluid stralingsproeven werden gedaan, met een door de vertraging die stralingskanker typeert, waarschijnlijk juridisch en compensatietechnisch veilige, maar niet minder gruwelijke dood tot gevolg.
Leukemie of refractie anemie, zoals mijn vader. Bloed als water.
Ik heb heel wat verhalen in mijn hoofd, maar ze voelen als glasscherven, die door mijn hersens snijden. Steevast eindigend in de trieste conclusie dat iemand ons dood of ziek, slaaf of machine wil maken. Ons wil verdrijven of vervangen. Omdat dat nu eenmaal is, wat ik zie in de treurige Nederlandse reclameblokken vol grijnzende “mensen van kleur”.
En dat in deze grauwe lente, die bewust wordt verziekt, om ons zo depressief en moedeloos mogelijk te maken.
Maar met mij zal dat ze niet lukken, want er één gedachte die me vrolijk maakt.
En die staat geschreven in Lucas 12:2
For there is nothing covered, that shall not be revealed; neither hid, that shall not be known. Therefore whatsoever ye have spoken in darkness shall be heard in the light; and that which ye have spoken in the ear in closets shall be proclaimed upon the housetops.
En halleluja, die tijd is gekomen.
Wij leven in een tijd waarin alles zichtbaar wordt voor iedereen die de moed heeft om te zien. Waarin de boodschap duidelijk is, voor hen die willen horen. Zij die willen weten, kunnen weten! Hoe mooi is dat!
Het knettert in miljoenen hoofdjes, waarin steeds meer vonkende draadjes met elkaar worden verbonden. Het gonst. Het bruist. Het rumoert.
De gekken zijn allang niet meer zo gek. Taboes zijn allang niet meer zo taboe. God leeft als nooit tevoren. De overheid en hun laven, niemand vertrouwt ze nog. En iedereen stelt verboden vragen. Tot op het hoogste niveau. Zou Pepijn van Houwelingen twee jaar geleden niet zijn weggehoond met zijn mooie vragen over de manipulatie van het weer? Inderdaad. Allang niet meer.
Het giftige beest dat millennia lang, lafjes verder kon kronkelen en door kon woekeren, verborgen in de mist onder hun stoeptegels en in hun riooltunnels, toont zich langzaam maar zeker in al zijn gruwelijke onmenselijkheid. Hun ‘Cloak of Invisibility’ is definitief uitgewerkt.
En dat is verdomd goed nieuws, want de laffe suprematie, waartegen de goede mensen zich verzetten, ontbeert de moed van het open vizier. En kan niet slagen in het volle zicht.
Alleen nog vernietigen.
Het volle licht.
Het licht van de Zoon, het licht van de Zon.
Vandaar dat ze die zo amechtig proberen te verduisteren.
Dat ze de hemel aan ons zicht onttrekken, is geen teken dat ze winnen. Maar een teken van paniek.
Dus kop op.
Het is zes uur ‘s avonds en de zon komt op.
Pak mee die laatste stralen.
Ik wil niets liever dan voor jullie schrijven. Maar schrijven is mijn enige bron van inkomen. Dus vind je mijn werk goed, mooi of belangrijk? Ondersteun mij dan alsjeblieft hier!
Vind je mijn werk goed, mooi of zelfs belangrijk? Deel deze post dan zoveel mogelijk! Ook kun je mijn werk ondersteunen met een donatie!
3 April 2024 at 18:25
Well spoken. Maar het bruist nog niet genoeg
3 April 2024 at 18:27
Komt wel. Je ziet het groeien.
3 April 2024 at 18:28
Dank je wel Jan. Jouw woorden houden menig1 op de been.
Groet, Nathalie
3 April 2024 at 18:56
Dankjewel Jan dit heb je weer prachtig geschreven en het geeft weer moed om door te gaan, we zullen en moeten winnen deze waanzin moeten we stoppen
.
Groetjes Sigrid
3 April 2024 at 18:58
Dankjewel Jan! Ik loop ook met je mee.
Leny
3 April 2024 at 19:05
Toch een nieuw stuk en met een positief slot!
Jij werkt wel door!
Kop op, pak mee die laatste stralen.
3 April 2024 at 19:11
Ontroerend mooi geschreven, met wat hoop en licht tegen deze naderende duisternis, die zal en moet verdwijnen. Weer prachtig geschreven.
3 April 2024 at 19:16
Met de Paaswake gezongen, ik put er veel hoop uit:
Lied ‘The Son is shining’ The Rambos
Let the lightning breathe its fire
Listen to the mountains as they rumble
What does it matter? The Son is shining
It’s only the artist, painting the heavens
riding on the wind with the voice of thunder
What does it matter? The Son is shining
See His light dispel the darkness
Watch the shadows, all surrender
If you look, you’ll see the rose
blooming in the midnight
Even when the clouds have formed
the image of a sad dark world around us
What does it matter? The Son is shining
So your sky has lost its colour
and the gloomy mist has filled the morning
What does it matter? The Son is shining
Every little cloud has a silver lining
gonna be a brand new day a dawning
Over the horizon, the Son is shining
See His light dispel the darkness
4 April 2024 at 01:39
Jan,
We laten de duisternis niet winnen Jan. Blijf je licht schijnen ook al gooien ze kruiwagens met modder … resist, stay free, Bless all
3 April 2024 at 19:18
Wow!
3 April 2024 at 19:34
Apocalypse now
3 April 2024 at 19:39
Sinds mijn lieve zoon veel te jong overleden is 29 oktober is het alleen maar somber en regenachtig weer geweest. Maar ik weet dat hij in het licht is.
Je schrijft troostend en zo mooi!
Dankjewel Jan
3 April 2024 at 19:41
Een duistere realiteit, maar een hoopvolle toekomst. Het licht wint altijd 🙏
3 April 2024 at 20:37
Zoek hulp
4 April 2024 at 06:43
Whaahahaha. Projecteren heet dat in de psychologie.
3 April 2024 at 20:53
Sla uw ogen op naar de Heer!
Daar is het licht!
3 April 2024 at 20:54
‘(…) Wacht u voor het zuurdesem der Farizeeën!
Er is niets verhuld, dat niet onthuld zal worden, en niets geheim, dat niet geweten zal worden. Daarom, al wat gij in de duisternis spreekt, zal in het licht gehoord worden; en wat gij in de binnenkamers elkaar in het oor fluistert, zal van de daken verkondigd worden.
Ik zeg u, mijn vrienden: vreest niet hen, die het lichaam doden en daarna niets meer vermogen te doen.’
(vertaling uit het Grieks door H.A.P.J. Ogilvie)
Ja, het uiteindelijke Paasverhaal — de centrale gebeurtenissen van het Christendom — is zeer wel van toepassing thans.
3 April 2024 at 21:10
#trendingNL
#superjan
Wij zijn niet gek,
deze wereld wel . . .
Bennink’s
Lumineuze Kennis
in Bird’s eye view
4 April 2024 at 04:48
De intuïtie van menigeen, gevangen in deze prachtige beschouwing…
4 April 2024 at 06:07
Prachtig geschreven Jan, deed me denken aan een boek van Nick Cave dat ik jaren geleden gelezen hebt.
“And The Ass Saw The Angel”
4 April 2024 at 07:41
Al sinds 1990 wordt ons weer verziekt. Ik liet het destijds aan een vriend zien; de strepen, de mist banen, en 2 uur later de “stapelwolken”. En dan de dag erna regen. Vliegtuigen boven mijn stad, waar normaal nul vliegverkeer was, in boter-kaas-en-eieren patronen kris kras kruisend. Later, toen we vliegverkeer apps kregen, bleken deze vliegtuigen helemaal niet zichtbaar in de app. Maar ze waren er, ik zag ze zelf, onvermoeibaar strepen trekkend.
Het was voor mij zo duidelijk te zien, maar mijn vriend schudde meewarig zijn hoofd en had het over occam’s razor. Er moest een veel logischer, voor de hand liggende reden zijn, en uiteraard niet de mijne.
Dat gedrag zie ik nu continu in onze maatschappij, bij veel onderwerpen. Je in allerlei bochten wringen om maar niet te hoeven nadenken of toegeven dat het nieuwe normaal alles behalve normaal is. Of, omdat je academisch bent opgeleid, naar een conclusie toe redeneren die je geweten sust, en omdat je daar uit jezelf bent gekomen ook niet meer van standpunt willen wisselen.
Mooi stuk Jan, het vrolijkt me op dat ik niet de enige ben die het ziet.
Nou nog de volgende stap zetten, niet meer praten over wat er gebeurt, maar praten over hoe we dit met zijn allen gaan stoppen. Nog harder stemmen gaat dit niet meer oplossen. De mouwen moeten worden opgestroopt.
4 April 2024 at 09:04
“Ik vrees ze niet”
“Ik heb mijn schepnetje bij me”
“Het volle licht”
“Het licht van de Zon, het licht van de Zoon”
Korte “tussenzinnen”waarin(voor mij) een enorme kracht schuilt .
4 April 2024 at 09:27
Prachtig! God zal met hen afrekenen, wij hoeven en mogen dat niet doen. Maar we mogen elkaar wel op de been houden, en dat doe jij met dit stuk. Dank je wel.
4 April 2024 at 10:19
Prachtig verwoord en helemaal mee eens.
Ik had je willen wijzen op Donnie Darkened omdat je Christen bent maar ik zag op twitter/X dat je hem al volgt. Hij waarschuwt keer op keer voor een “False Light Awakening”. Zeer interessante materie. De volgende verdieping in de ‘neverending’ rabbithole. Ik ben benieuwd of je de videos van E511 Ministries ook al kent waar Donnie in dit verband graag aan refereert.
BTW, het wetenschappelijke bewijs voor een ‘eind der tijden’ lijkt er ook al te zijn.
https://youtu.be/-sGPCMIQZLw?si=AVSxqhkYdFYPX20x
4 April 2024 at 10:44
Er zijn nog te veel mensen die het niet zien of willen zien. Misschien dat dit stuk ze iets doet. Wat ik bij mezelf ontdekt heb is, dat ik mijn verloren geloof in God aan het terugvinden ben, En alleen al daarom ben ik dankbaar voor deze tijd.
Ik gun alle mensen hetzelfde.
Dank Jan, voor dit gevoelige stuk.
4 April 2024 at 12:31
Dank je wel voor je vriendelijke woorden! Het is waar, soms is het moeilijk om de realiteit onder ogen te zien, maar het vasthouden aan een positieve instelling kan ons helpen kracht te putten uit moeilijke situaties. Blijf positief en sterk! 💪
4 April 2024 at 14:48
Prachtig geschreven.
Dank daarvoor.
Het gaat langzaam maar het licht zal komen.
Intussen geniet van je prachtige honden.
Groetjes
Annemieke
4 April 2024 at 16:31
Mooi geschreven… ik ga het delen!
8 April 2024 at 18:16
mooi , echt weer Jan Bennink, Respect
10 April 2024 at 11:00
In de tijden van onwetendheid en dwaling sprak de wijsheid tot het volk, zeggende: ‘Zij die de waarheid verwerpen en zichzelf verheffen, zijn als het zand dat de wind wegblaast. Zoals het geschreven staat in het Boek der Nazaten hoofdstuk 3, vers 7: ‘De dwaas zegt in zijn hart dat hij wijs is, maar in werkelijkheid struikelt hij over zijn eigen onwetendheid en dwaasheden.’