Het blauwe lijnenspel van Picasso. De notenschema’s van Thunderstruck of Pachelbel’s Canon in D minor. Het kokerrokje van Chanel. De verhaallijn van Hans en Grietje.
Het geniale is vaak kinderlijk eenvoudig. Te eenvoudig om te zien.
Dat geldt ook voor de antwoorden op schijnbaar ingewikkelde vraagstukken.
Neem de Double Helixstructuur van ons DNA of de oplossing voor het raadsel van de Sfinx.
Welk schepsel loopt ‘s ochtends op vier benen, ‘s middags op twee benen en ‘s avonds op drie benen?
Oedipus wist het antwoord.
Eenvoud is een bedrieglijk begrip. Omdat die bron van smaak, elegantie en efficiency, voor ons zo moeilijk te bedenken is; te ongecompliceerd voor de ingewikkeld denkende mens, die in het zweet zijns aanschijns met zoveel rekening moet houden. Zeker in tijden van pest.
Een mens op zoek naar het eenvoudige, moet eerst het hoofd leeg kunnen vegen, schoon van de stront van alle dag. Vrij mogen denken. Tegen de stroming in durven zwemmen. Omdat het water het helderst is bij de bron.
Niet eenvoudig in deze tijd waarin je wordt geprogrammeerd en afgeleid van het pure, vanaf de eerste adem.
Niet voor niets hebben we het altijd over wonderkinderen en nooit over wondervolwassenen. Kinderen zijn onbedorven, nog niet belast met mondaine zaken.
Wolfgang Amadeus had niet het vermoeden dat hij met een geniaal meesterwerk bezig was, maar speelde eenvoudig de deuntjes die natuurlijk in hem opkwamen. Schaakkampioen Magnus Carlsen ziet zichzelf als verre van bijzonder. En ook Max Verstappen is zo gewoon gebleven.
Ik ben alles behalve een wonderkind, laat staan een wondervolwassene, maar wel geoefend in onafhankelijk denken, omdat dit nu eenmaal dé voorwaarde is om in de reclame, als dichter en columnist mn brood te mogen verdienen en de hofnar uit te hangen.
En heel soms krijg ik dus ook zo’n “eenvoudige oplossing” ingegeven, die nooit in je opkomt als je je best doet, maar wordt ingefluisterd onder de douche of zich openbaart tijdens een gedachteloze wandeling op de hei, als door een hoger wezen.
Ineens draait dan een kluisdeur moeiteloos open, waarachter de eenvoud je aanstraalt als een warme kaarsrechte oogverblindende en vanzelfsprekende bundel licht.
In dit geval scheen het licht op de shitstorm waarin we sinds twee jaar met zijn allen staan te spetteren.
Ik besefte ineens dat de oplossing een kwestie is van energie.
Onze energie, die we verkeerd gebruiken.
Wij richten onze energie nu al twee jaar op een overheid, die onze energie tegen ons gebruikt, precies zoals in een “abusive relationship”. Ze putten ons uit met onze eigen hondse trouw, onze angst en ons verdriet.
We discussiëren met hun trollen, laten ons testen en muilkorven door hun vrinden, we smeken bij hun burgemeesters, hopen op hun versoepelingen. We kijken met afgrijzen naar hun persconferenties, we ergeren ons aan hun gekochte influencers, we putten hoop uit hun valse beloftes, worden boos op hun journalisten en gruwelen van hun smoesjes en propaganda.
We gaan zelfs in discussie over baby’s en sporters die hartaanvallen zouden krijgen van klimaatverandering of de kou. Tegen het gruwelijke beter weten in.
En in de tussentijd stroomt al onze energie hun kant op. Waar zij alleen maar op groeien.
We worden gemarineerd in onze eigen tranen. Geroosterd in onze eigen afkeer. We beuken ons moe tegen de kille rug van een ijzersterke sociopaat die niets goeds met ons voorheeft.
We verspillen onze energie aan onze eigen onderdrukking, door onze rol als argeloze echtgenote met verve te blijven spelen in Gaslight of Angel Street, het toneelstuk van Patrick Hamilton.
Zelfs als we demonstreren, doen we dat met ons gezicht naar torentjes en paleizen. In de hoop dat ze ons horen en niet uitlachen.
Terwijl we onze vrijheid moeten demonstreren, niet onze slaafse afhankelijkheid.
We mogen niet blijven spartelen in het drijfzand waar we zijn ingeleid, maar rustig op onze buik draaien en naar de kant zwemmen.
Maar ondanks alles blijven we steeds als geslagen, hondstrouwe labradors kwispelend naar onze baasjes terugkeren, om met ze te soebatten, boos op ze te worden, ze om hun dovemansoren te slaan met feiten en cijfers, met onderzoeken en statistieken, om tegen ze op te smeken en teleurgesteld in ze in te raken, om hun leugens aan te horen, in de ijdele hoop dat ze weer betrouwbaar worden en weer van ons gaan houden.
We klampen ons aan ze vast als Herr Biedermann aan die Brandstifter.
Worden we niet gemanipuleerd, geslagen, belogen, onderdrukt en misleid? Worden we niet geïsoleerd, genegeerd en toegeschreeuwd, vernederd, verdeeld en vol minachting benaderd? En af en toe weer teruggelokt met een hand vol kraaltjes, en wat sprankjes hoop die als rotte wortels voor onze neuzen blijven bungelen?
Hoelang blijven we kletsen tot we een ons wegen, riposteren en protesteren en ons wentelen in de blijkbaar nog steeds aanwezige liefde voor degenen die ons de ene dag geknakte rozen brengt en de volgende dag lachend onze ouders een bloedneus slaan en onze kinderen willen prikken.
Kunnen we niet concluderen dat na twee jaar redeneren en discussieren, betrappen onthullen en beschuldigen, we ons steeds dieper in het moeras van een ongezonde relatie hebben gewerkt?
Is het niet beter ons af te keren van de psycho’s en een Blijf van ons Lijf huis te bouwen voor elkaar?
De energie van onze demonstraties, petities en bedes niet langer aan hen te richten, maar op ons. Niet langer voor hun paleizen te pleiten en te schreeuwen, maar onze energie te richten op elkaar.
Zonder geweld en zonder narigheid, onze energie en onze liefde die we maar een keer kunnen besteden, aan elkaar te besteden in plaats van aan een partner die weinig goeds met ons voor heeft.
We verstoren nu hun troosteloze kerstmarkten, terwijl er zelf een kunnen organiseren. We kijken in de kou door de ramen van hun troosteloze QR restaurants, evenementen, winkels en pretparken, waar we niet naar binnen mogen, terwijl we zelf kunnen dansen en muziek kunnen maken op onze eigen feesten en onze eigen wortels in onze eigen tuinen kunnen verbouwen.
Als we ophouden met onze energie te verspillen aan negativiteit angst en verwarring, bouwen we in no time samen een gemeenschap waar iedereen weer welkom is.
Aan deze Gordiaanse knoop kunnen we eeuwig blijven pulken. We kunnen hem ook gewoon doorhakken en onze energie steken in iets nieuws.
Zou het zo eenvoudig kunnen zijn?
Vind je mijn werk goed, mooi of zelfs belangrijk? Je kunt mij hier ondersteunen.
Poet Warrior in the Classical Sense. Vind je mijn werk dus goed, mooi of zelfs belangrijk? Je kunt mij hier ondersteunen.
13 December 2021 at 21:12
Nee, ik ben voor eindeloos lastig blijven. Frikandel.
13 December 2021 at 21:14
Dat sowieso!
18 December 2021 at 17:58
Dat is een reactie die getuigt van afhankelijkheid. Het is voorgoed voorbij met enige vrijheid en veiligheid zoals we die jaren gekend hebben. De wolf doet steeds openlijker zijn schaapskleren af en staat je uit te lachen omdat je toch in hem een schaap wilt blijven zien. Hij zal je verslinden, met huid en haar, lachend om jouw naïviteit. Probeer je niet te verplaatsen in de gedachtenwereld van psychopaten, dat lukt je niet, want je kunt de ijzige koude van hun gemis niet aan. Ze misbruiken jou om via jou alsnog iets van voelen te ontwaren, menselijk voelen, voor elkaar…. maar het lukt ze niet, daarom blijven ze op zoek, het is ze nooit genoeg.
18 December 2021 at 22:37
Prima, maar wat is jouw oplossing?
13 December 2021 at 21:13
Precies wat een heleboel mensen al doen: wij kijken niet meer naar het journaal, talkshows, persconferenties en overige rotzooi op tv. We verbinden met gelijkgestemden en houden ons niet bezig met mensen overtuigen van ons gelijk op sociale media. Restaurants waar we zonder qr niet meer welkom zijn: hun gemis, zij hebben ons harder nodig dan wij hun. Mogen we gewoon ouderwets gastvrij naar binnen tonen we onze waardering met een mega dikke fooi. We gaan regelmatig even genieten van het oude normaal op Urk, waar gastvrijheid nog normaal is. Op telegram zijn veel groepen mensen die zich richten op een parallelle samenleving. Ons leven wordt niet beperkt, maar juist verrijkt hierdoor. Tuurlijk is het oude normaal weg en lopen we af en toe tegen onbegrip aan, maar dat is niet ons probleem. wij blijven uit de angst, woede, negativiteit en houden onze rug recht. Dit gaat op korte termijn stoppen. En zo niet? Dan zijn er genoeg mensen die ook niet mee willen doen aan het nieuwe normaal. Wij gedijen hier in ieder geval heel erg goed op en ervaren totaal geen stress of angst. Vol vertrouwen in de toekomst!
13 December 2021 at 21:14
BRAVO!
14 December 2021 at 07:45
En zo is t!! Laten we onze vrijheid terugnemen! Verbinden en creëren ❤️💫
14 December 2021 at 16:51
Wij hebben onze vrijheid nooit weg gegeven! Daarom staan we waar we staan. Degenen die mee gaan in het nieuwe systeem hebben hun vrijheid weg gegeven. Inderdaad, laten we onze energie richten op een mooie toekomst met gelijkgestemden ❤
13 December 2021 at 21:50
Jemig Em, wat een fantastische comment! Zit je ook op Twitter?. Zou je graag willen volgen! @renasmoda
13 December 2021 at 22:20
Mooi gesproken
14 December 2021 at 07:30
Wat goed van jullie. Ik volg graag t voorbeeld maar vind t wel lastig. TV staat aan voor Netflix verder niks. Echt connecten met gelijkgestemden vind ik moeilijk.
14 December 2021 at 07:36
Probeer eens “verbind lokaal” te vinden op Telegram.
14 December 2021 at 10:06
BV CAS Alkmaar is er op Telegram. Voor de verbinding.
14 December 2021 at 09:10
Mooi geschreven en zo is het wel, zo leef ik ook momenteel.
14 December 2021 at 20:39
Mooi gezegd!
Wij denken hetzelfde.
14 December 2021 at 21:27
Dank je wel🙏🏻voor je mooie woorden, sluit met erop aan💜
17 December 2021 at 09:00
Geweldig, doe ik ook en voel ik mij ook prima bij. Heerlijk om te lezen dat ik niet de enige ben
19 December 2021 at 10:43
Dank je wel. Ik word hier zo blij van. Ik loop hier al bijna 52 jaar rond en heb me altijd een vreemde eend gevoeld. Heel hard mijn best moeten doen om ‘erbij te horen’. En nu beginnen langzaam maar zeker puzzelstukken op hun plaats te vallen. En daar helpen deze reacties me zo bij.
13 December 2021 at 22:04
Oude “strijdmakker”, weergaloos mooi weer.
Briljant schrijver!
Hoe componeert hij stromingen van gedachten uit de huidige politieke poel des verderf.
Ik hou niet echt van het doorworstelen van een dichtbundel, maar van harte een donatie gedaan beste Jan.
Groet,
De Luchtschudder©️
13 December 2021 at 22:05
Waarvoor hartelijk dank, mn beste.
13 December 2021 at 22:26
Fantastisch. Wat je aandacht geeft groeit……
Amen!!
13 December 2021 at 22:35
Herkenbaar, werkt hetzelfde in een ontwerpproces (al is dit een andere context c.q. urgentie)… ‘Less Is More’ aldus Ludwig Mies van der Rohe.
Eenvoud zonder een moment rigide te zijn.
En het brengt inhoudelijke parels als deze column voort.
Wederom een welgemeend chapeau!
13 December 2021 at 23:42
Als ik dit lees, vraag ik me af of ik al doe wat je hier omschrijft.
Na anderhalf jaar alles wat los en vast zit te lezen, luisteren en kijken over dit onderwerp (behalve de persconferenties. Want je kunt ook overdrijven.) heb ik een maand of wat geleden besloten dat ik mijn mening gevormd heb, dat ik zoveel informatie heb dat ik het wel weet. En daardoor is er een knop in mijn hoofd om gegaan.
En ben ik mijn angst kwijt.
Dat merk ik met name in mijn werk. Ik rijd taxi in het leerlingenvervoer. Kinderen met een geestelijke beperking naar school brengen iedere dag.
Mijn werkgever heeft onlangs de teugels aan moeten trekken. Maar ik haal mijn schouders er over op. Ik draag die verplichte mondlap al het hele jaar niet en dat ga ik ook niet doen. Ook ga ik de mondkapjesplicht die sinds kort ook voor alle kinderen geldt niet handhaven. Ik ben taxichauffeur, geen BOA. Kinderen weigeren omdat ze een snottebel hebben? Rot op, dat doe ik niet. Het zijn kinderen!
Kost deze weigering deze orders op te volgen me mijn baan? Uiteindelijk wel, vermoed ik. Maar dat zij dan zo. Zal ik vreselijk jammer vinden, want ik vind het zo leuk om te doen. Maar ik ga het niet doen. Mijn grens is bereikt.
Ik weet ook dat mijn werkgever er meer problemen door zal ondervinden dan ik. Mijn angst is weg. Er is medeleven voor in de plaats gekomen. Voor mijn werkgever, dat die misschien straks denkt geen andere keuze te hebben mij te ontslaan. Terwijl zij (het is een vrouw) daar helemaal zelf voor kiest. Ze zit in haar eigen gevangenis. En ik ben vrij.
Ondertussen ben ik bezig met voorbereidingen. Voorbereidingen om door te gaan met leven zoals ik wel wil. Helaas moet dat waarschijnlijk buiten de maatschappij in de toekomst. Prima. Bereid me zo goed en zo kwaad als het gaat voor op de maatregelen die waarschijnlijk gaan komen. Zoals daar zijn een vaccinatieplicht, een lockdown voor ongevaccineerden, opsluiting in de gevangenis of “quarantaine camps” misschien zelfs. Ik hoop niet dat het zover komt, maar zo wel, dan zij het zo.
Wat mij het meest verbaast is het verdwijnen van mijn angst. Want god, wat ben ik bang geweest. Voor mijn gezondheid, voor mijn gezin, voor mijn baan, voor mijn toekomst.
Het is weg. Helemaal weg. En er is daadkracht voor teruggekomen.
Gelukkig denkt mijn man er precies zo over en doet dochterlief ook mee. Wij komen er wel met ons drietjes. De shit die wij de afgelopen 2 jaar samen meegemaakt en doorstaan hebben als gezin (kanker, zware depressie, suïcidale neigingen) heeft onze band zo sterk gemaakt, wij redden ons wel.
Ik heb mijn kamertje in het Blijf van mijn Lijf huis bijna af. En het wordt prachtig.
Straks, als ie echt helemaal klaar is, ga ik naar buiten, de gang op. Kijken of ik nog mensen kan vinden die hulp nodig hebben bij het inrichting van hun kamer. Wie weet kom ik jou dan tegen?
14 December 2021 at 05:59
Wat mooi Antoinette en fijn dat je al even de gang op kwam, je hebt me geïnspireerd!
14 December 2021 at 07:13
❤️
14 December 2021 at 07:33
Wat een inspirerende reply. Dank je wel. Ik ga m’n best doen.
14 December 2021 at 07:36
Je bent super goed bezig. Dit is de manier.
14 December 2021 at 08:51
Wat een kracht. Prachtig. Dank voor het delen van je verhaal.
14 December 2021 at 09:19
Geweldig het sterkt mij om door te gaan want ik bewandel dezelfde weg als jij alleen lopen mijn volwassen kinderen nog niet mee die vinden mij stom, het zei zo. Ook ik ben helemaal gestopt met bang zijn ik vertrouw op mijn lijf en ik wil leven ik ga op bezoek bij mensen met Corona ik doe het gewoon ze hoeven niet eenzaam te zijn, ik blijf menselijk ook al kan ik niet meer mee doen aan deze maatschappij maar inmiddels heb ook ik mijn eigen blijf van mijn lijf huisje en vermaak me prima.
14 December 2021 at 11:19
Dankjewel voor het delen van je relaas, Antoinette!
Het is nu inderdaad ook volkomen duidelijk dat je NOOIT moet zwichten voor de gifprik.
Omdat het een demonische mallemolen zonder einde wordt; als je eruit stapt ben je weer net zo ver van huis als een ‘ongevaccineerde’, plus het feit dat je al wel het vloeibare asbest in je lijf hebt.
14 December 2021 at 11:29
Mooi Antoinette! Wat een kracht schuilt er in je woorden. Dank je wel voor het delen van je verhaal hier
14 December 2021 at 12:52
Dit laat mij weer even de andere kant op kijken. Bedankt.♥
14 December 2021 at 13:13
Wow, je bent een inspiratie voor velen! Mensen moeten inderdaad eerst de angst kwijtraken/overwinnen.
Dank je wel!
15 December 2021 at 06:29
Je ontroerd mij en inspireert mij Antoinette
15 December 2021 at 12:58
Je doet het al, Antoinette! Hoe mooi … Alles draait om energie. Ik heb al heel snel de angst overboord gegooid, maar mijn omgeving niet. Heel, heel moeilijk, en heel verdrietig, maar het gevecht om te proberen mensen te laten inzien wat er allemaal gaande is, is zwaar en maakt alleen mij doodongelukkig en moe. Nikola Tesla zei al ‘wie het universum wil begrijpen, moet denken in energie, frequentie en trilling’. Denk dan aan wat er al bijna 2 jaar gaande is; alle ‘leuke’ dingen worden afgepakt, behalve als je een QR-code hebt … overal waar er saamhorigheid is, gezelligheid, vrolijkheid, … (vul maar in) mag niet. Dat maakt dat mensen verdrietig, boos, eenzaam en bang worden. Allemaal energie met lage frequenties. Door er uit te stappen heb je ‘het spel’ gewonnen! Sterkte Antoinette, maar het gaat je lukken!
15 December 2021 at 21:17
Geweldig. Zo sta ik er ook in.
19 December 2021 at 10:47
Wow……Wat een kracht! Wat een inspiratie!
14 December 2021 at 05:50
Precies , mooie ,leuke mensen leren kennen op demo’s
en beleid gewoon negeren .
14 December 2021 at 07:25
Mooi Jan. Dankjewel voor de inspiratie!
14 December 2021 at 07:35
Dank je wel voor dit bijzondere stuk. Het geeft mij moed en ga m’n best doen mijn eigen blijf van mijn lijf te bouwen.
14 December 2021 at 07:59
Dankjewel Jan, een mooi en inspirerend stuk. Mijn ‘huis’ is bijna klaar, het bord op de deur ook, daar staat op,
‘van ❤ welkom’ !!
14 December 2021 at 08:20
Het is weer Superjan
14 December 2021 at 08:31
Mooi plan. Toch neem ik geen afstand van de rest. Mijn familie, mijn kerk, ik blijf ze vertellen wat ware vrijheid is.
14 December 2021 at 10:07
Je hoeft geen afstand te nemen, je leeft samen maar niet in hun wereld.
14 December 2021 at 20:56
Broeder. Dat was ook niet mijn bedoeling. We moeten ons openstellen voor de dwalenden en geduldig met de angstigen.
14 December 2021 at 09:23
Beste Jan wat ben ik weer blij met deze brief van jou het sterkt mij geweldig en ik ga door ik creëer mijn eigen leven zonder prik en zeer zeker zonder QR-CODE iets wat ik verschrikkelijk vindt en nog erger hoeveel mensen hem gebruiken alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
14 December 2021 at 09:24
Heel goed Sigrid. Hou je sterk en veilig.
14 December 2021 at 10:11
Prachtig geschreven!
En de metafoor van de abusive relationship voor deze shitshow is echt spot on. Dankjewel Jan❤️
14 December 2021 at 10:47
Ik zie een grote overeenkomst van het Blijf van ons Lijf Huis met Society 4.0 van Bob de Wit.
14 December 2021 at 11:11
Zo waar wat je schrijft Jan. Ook ik herken me in de afgelegde weg die je beschrijft. Neemt niet weg dat deze bewustwording tijd nodig had. Inmiddels bouwen we onze eigen feestjes en omringen we ons met mensen die van toegevoegde waarde zijn. Zoveel ballast die overboord bleek te kunnen en dat geeft ruimte. Het heeft me wel veel moeite gekost om de angst voor het verlies los te laten. De verleiding weerstaan om in discussie te gaan vind ik soms nog lastig. Accepteren dat ieder voor zichzelf verantwoordelijk is was ook een pittige. De “rijkdom” die deze tijd ons brengt is enorm zie ik nu, maar daarvoor moest is wel eerst mijn angst laten gaan💓
14 December 2021 at 11:13
We zien elkaar weer, in plaats van ons televisie of telefoonscherm en dat is pure winst.
14 December 2021 at 11:32
Dank je wel Jan. Zo simpel kan het zijn ja. Ik probeer al jaren mijn energie niet naar de negatieve kant te laten wegvloeien, maar zo af en toe gebeurt het toch. Jouw verhaal sterkt me weer even in de overtuiging dat ergens vóór vechten zoveel meer energie teruggeeft ook, dan ergens tegen vechten…
14 December 2021 at 14:00
Jan, je bent geweldig, jouw stukken geven me op donkere dagen weer wat moed
14 December 2021 at 15:15
Pracht stuk weer Jan.
14 December 2021 at 15:25
Goed geschreven, ik kan me hierin vinden. Wat ik me wel afvraag: hoe verhoudt dit zich tot het steunen van en oproepen tot lid worden van FvD? Het is prettig om te zien dat op dat podium een geluid wordt gegeven waar velen zich in kunnen vinden, maar aan het eind van de dag maken ze deel uit van hetzelfde systeem dat ons in deze situatie gebracht heeft. En of ze nu 8 zetels hebben of 25, 50.000 leden of 500.000, dat gaat het verschil niet maken.
Als we afscheid moeten nemen van het systeem zoals we dat kennen (en daar ben ik van overtuigd), dan is dat dus ook van kabinet, tweede kamer en politieke partijen, of die nu zeggen wat we graag horen of niet.
Het is geen kritiek, ik vraag me gewoon af hoe je er tegenaan kijkt. Bedankt voor al je stukken, en het ontmaskeren van al die troll accounts.
14 December 2021 at 17:26
Ik zie FvD meer als een beweging, dan als een politieke partij.
Maar als politieke partij enorm belangrijk, omdat zij het enige dissidente geluid laten horen en zo mensen aan het denken zetten.
15 December 2021 at 07:39
Hoi Jan,
Heel mooi beschreven en geheel mee eens.
Ja zo eenvoudig is het.
Stap over corona heen en doe niet meer mee.
Verlaat dit zinkende schip met z’n allen en bouw je eigen nieuwe wereld.
Die oude wereld is dood en daar moet je geen deel meer van willen uitmaken. Het hoeft ook niet, de oplossing is kinderlijk eenvoudig.
Ga met een ieder die deze wereld ook verlaten heeft nieuwe uitdagingen aan. Bouw je eigen kermis, je eigen restaurant, je eigen winkels, je eigen feestjes etc etc.
We hebben de oude wereld met de mensen die daar in verblijven niet meer nodig.
We mogen dankbaar zijn voor deze openbaring.
Nogmaals dank voor je mooie verhaal Jan.
15 December 2021 at 14:49
Jij beschrijft het ook heel goed John.
17 December 2021 at 11:36
Een schip verlaten waar je man en kleine kinderen op zitten, is niet zomaar iets waarvoor je een keuze kan maken.
Ik heb nog wel de angst (toekomst voor de kids) en ik ben benieuwd naar jullie tips daarin.
En ik zou ook dolgraag op dat eiland komen nadat ik van het schip ben gesprongen. Of dat huis hebben,maar wel met mijn gezin. Alleen…. ik heb de angst nog dat de mensen van het schip hun kanon precies kunnen richten op het eiland.
17 December 2021 at 12:29
Hoi Jan, een vraagje. Is er ook een Engelse versie van dit schrijven? Ik weet dat je dit voorheen nog wel eens deed. Wil deze prachtige, inspirerende woorden graag delen, ook bijv. op Gettr. Gr. Car
17 December 2021 at 12:51
Het ding is dat het heel veel werk is en weinig tractie krijgt. Dus ga vooral je gang, maar ik ga t niet meer doen. Tenzij je een heel belangrijk contact hebt dat er om vraagt.
18 December 2021 at 12:57
Over vijf minuten vertrek ik weer voor mijn 19de demonstratie hier in Frankrijk (Autun). Zeker geen verloren energie, ontmoeten met gelijkgestemden en een waarschuwing aan het bewind; “Tot hier en niet verder” anders wordt alles een wapen. Ze hebben dat begrepen want een gedwongen vaccinatie staat nog steeds niet op de agenda. Dat is een overschrijding van de lijn bij vele mensen.
18 December 2021 at 21:36
Klasse Wat een talent ineens, het inspireerd. Het is waar wat je schrijft, mensen gaan altijd in onderhandeling tegen maatregelen. Nooit doen, keur de maatregelen volledig af.
19 December 2021 at 10:53
Wat een fantastisch inspirerend stuk. Mooi geschreven en zo waar. Dat wat je energie geeft groeit. Zo fijn om door dit soort stukken weer even de richting naar het juiste pad te krijgen.
3 January 2022 at 11:49
Beste Jan, gisteren kwamen mijn verloofde en ik jou en Marianne Z. tegen in het Vondelpark en mijn herinnering bleek toch te kloppen: jij schreef deze blog waarin je de huidige situatie in het land vergelijkt met een abusive relatie. Ik ben helaas ervaringsdeskundige op het gebied van emotionele mishandeling, gaslighting en manipulatie en ik kan er niet omheen dat ik verschijnselen daarvan terug zie in de overheidscommunicatie rond de coronacrisis. Er wordt ons steeds een wortel voorgehouden, maar veel mensen lijken nog niet door te hebben dat die steeds weer verder weg van onze neus wordt gehouden. Laten we inderdaad onze energie richten op onszelf en elkaar en de psycho’s niet voeden met onze boosheid, terwijl we verzinken in machteloosheid.