Je ziet pas welk spoor je zou moeten volgen, op het moment dat je treintje uit de rails dreigt te kieperen. Ik denk dat niets menselijker is.
Pas als je weken moet wachten op de uitslag die het verschil maakt tussen gezond verder leven en ernstig ziek zijn, zie je prioriteiten helder, kun je beter scherp stellen op wat belangrijk is. Dan neem je je heilig voor dat je het beter zal doen, mits je de Via Dolorosa langs operatietafels, Dependslips, PET scans, ernstig kijkende dokters, een wanhopige vrouw en moeder en zich geen houding vindende kinderen, vrienden en familie wordt bespaard.
Natuurlijk mag jij doorlezen. Maar wees fair. Als je dit een goed stuk vind, support mij dan!
Als je bestaan op losse schroeven staat, werp je als vanzelf een blik in de lachspiegel van je leven. Krijg je de wake up call, die voor zovelen pas komt op het moment dat ze zich definitief hebben verslapen.
Ik heb me heel wat voorgenomen toen ik die weken stram van de stress lag te hyperventileren. Dingen die er eerder niet van kwamen, omdat er steeds iets tussenkwam.
Kickboksen met de mooie dochter, vaker lunchen met de knappe zoon. Mijn vrouw de liefde geven die ze verdient. Meegaan met gezinsvakanties, misschien zelfs helemaal naar het buitenland. Meer aandacht geven aan het thuisfront, dan het oostfront. En eindelijk ophouden al het leed van de hele wereld op mn nek te nemen, zoals mijn grote vriendin Marianne altijd zegt. Juist proberen het kleine te verbeteren, in plaats van machteloos, hulpeloos en eindeloos over het grotere, onbereikbare te gruwen en te wanhopen.
Smeden in plaats van slopen.
Pas toen ik niet meer zeker wist of ik door mocht, begreep ik wat me te doen zou staan, als ik die kans zou krijgen.
Ik nam me voor een goede vader te zijn, een goede man, zoon en vriend. Gedichten, columns en verhalen te schrijven die de mensen ontroeren, prikkelen en op nieuwe gedachten brengen. En, en dat is een nieuwe prioriteit, ik wil met mijn stukken en ideeën, goede mensen van allerlei pluimage en overtuiging tot elkaar brengen om de voortdurende afkalving van onze basisrechten te stoppen.
We hebben ons veel te lang als kleine kinderen tegen elkaar uit elkaar laten spelen. En we laten ons, ieder in onze zelfgebreide eenpersoonscoconnetjes gruwelijk veel afnemen.
Dat moet afgelopen zijn.
Want, ondanks alle onderlinge verschillen, die ons geluid versplinteren, ondanks alle ruzietjes, al het oude zeer, alle afgunst, haat, nijd en de oudhollandse verzuilingsreflex, die nog steeds stiekem de linies bepaalt, delen wij zoveel, waar we zij aan zij voor op de barricades zouden moeten staan.
They are taking our rights away like candy from a baby.
In Gaza maakt een bom in één klap een einde aan je leven. Voor Nederland lijkt eerder te zijn gekozen voor de Chinese druppeldood. The slow death of a thousand cuts. Het langzaam ontnemen van recht en waardigheid en onze laatste restjes vrijheid. En misschien is dat uiteindelijk zelfs wreder dan een kogel of een bom, omdat het ons levend opvreet, verstikt en verzuipt.
Dat tergend langzaam uitdoven van onze weerstand en spirit, ons lichaam en onze geest, geeft ons echter ook steeds opnieuw een kans iets terug te doen.
En dat is hoog nodig.
Want al onze basisrechten en universele vrijheden, worden onder het kirren van slappe smoesjes, zoals het klimaat of de gemene Rus, ingeperkt of staan onder grote druk. Zonder enige weerstand van betekenis vanuit het volk.
Neem het recht je ongezouten mening te geven of foute grappen te maken. De vele rechtszaken tegen klokkenluiders, artsen, grappenmakers en journalisten spreken boekdelen. Het recht om je pensioen te mogen incasseren; jouw zelf ingelegde geld dat door Rosenmöller c.s, nu wordt weggesluisd naar oorlogsindustrie en kansloze klimaatprojecten. Het recht op privacy en anonimiteit. Het recht om in het bos te wandelen met je kinderen, zonder de grote boze wolf tegen te komen. Het recht op droge voeten. Het recht van vereniging. Het recht om te demonstreren en te publiceren. Het recht om een prijs te winnen. Het recht op bezit, op een erfenisje, het recht op geld dat je in een oude sok kunt stoppen. Het recht op een dak boven je hoofd.
Het recht om de horizon te kunnen zien, zonder geestverziekende terreurturbines en een door chemtrails verduisterde zon. Het recht om af en toe je open haard, je BBQ, je vuurkorf of houtkachel aan te mogen steken. Het recht om op gas te koken, je tuin te sproeien, je huis te verwarmen en in een oude auto te rijden, zo één die je nog zelf kunt besturen. Het recht om als loodgieter met je busje Amsterdams Centrum binnen te rijden. Het mag allemaal niet meer of is binnenkort verboden.
En vergis je niet. Het stopt nooit vanzelf. Want zo werkt het post moderne feodale communisme. Het is een beest dat alles opvreet. Zelfs de botjes.
Over botjes gesproken…
Straks mag je ook geen hondje meer. Of een poes. Want die beesten zijn immers net zo slecht voor het klimaat als een open haard. En weet je wel hoeveel kinderen en vogeltjes er ieder jaar door zo’n ondier worden gebeten? Weg ermee.
Een paar jaar later mag je dan je pasgeborene gaan inleveren bij het Commissariaat van Jeugdzaken, omdat vadertje en moedertje staat haar veel beter kunnen opvoeden dan amateur pappa en mamma’s zoals jullie. En bovendien, alleen de staat kan garanderen, dat ze al hun prikjes en chipjes krijgen.
Wel zo veilig en gezond.
Straks kun je geen melk of kaas meer vinden zonder Bovaergif van Gates of een stukje vlees zonder spike proteïne. Straks mag je je 15 minute city niet meer uit, laat staan om ertegen te protesteren.
Straks wordt je verplicht geprikt tegen de kippengriep of een nieuwe apenpokken variant, die de hondsdolle elite voor ons heeft bedacht. En mag je tiener van het wufte echtpaar Boswijk en Bauer, onze fijne “democratie” gaan verdedigen in een Oekraïense loopgraaf, met een bajonetpunt in de rug het niemandsland in geprikt, door kale kerels met SS tatoeages. De USA haakte immers af, de Oekraïeners zijn op. En iemand moet het doen.
Er zijn in Nederland anno 2024 wachtlijsten voor stroomaansluitingen, terwijl de datacenters als paddestoelen uit de grond worden getrokken!
En terwijl ze het het waterpeil overal tot moerasstand verhogen, doen ze net alsof het drinkwater op is.
We zijn gekke Henkie. Of zijn we het niet?
Ondernemers en boeren worden uit ons land verdreven. De gevers van ons werk. De makers van ons voedsel!
Het vraagt om massaal protest. Maar wij zijn allemaal in ons eentje.
Het is aan ons om dit samen te stoppen. Maar juist uit goed begrepen eigenbelang.
We moeten af van die eeuwige verdeeldheid, die naar hartenlust wordt uitvergroot om ons zwak te houden, in een eindeloos, doorzichtig spelletje van verdeel en heers, links en rechts, arm en rijk, homo, hetero, zwart, wit, Moslim, seculier, Jood, Christen, aangewakkerd door trollen, beroepsintriganten en teleromeo’s als Johan Derksen en Sander Schimmelpenninck. Terwijl de lui die ons zouden moeten vertegenwoordigen, meestal precies het tegenovergestelde doen van wat ze beloofden en vaak zelfs openlijk vlaggen voor andere landen met hele andere belangen dan het onze.
Wij moeten eindelijk schouder aan schouder gaan staan om “een vriendelijke vuist” te kunnen maken. En beseffen dat het zwarte schaap het alleen niet redt, alleen de kracht van de kudde het schrikdraad kan breken. Dat we de vrachtwagen die ons naar de slachterij rijdt, alleen kunnen kantelen, als we allemaal tegelijkertijd onze dikke reten tegen dezelfde rij tralies gooien.
Stel je voor, al die machteloze mensen, die er nu alleen voor denken te staan. Wat een kracht kunnen we ontwikkelen, als we gebruikmaken van de mogelijkheden die de wet ons nog biedt. Het recht om te demonstreren, te publiceren, open brieven te schrijven, manifestaties en concerten te organiseren. Wat zouden we een “pain in the ass” van het monster kunnen zijn, als we ons niet om het minste of geringste uit elkaar zouden laten spelen of zouden laten afleiden door de zoveelste psychotische column van Asha ten Broeke of verdrietige KOZP demonstratie. Als we ons niet zo makkelijk lieten leiden door gemakzucht en oud zeer.
Stel je voor dat alle supporters van Jan Bonte, Willem Engel, Jan Roos en Huig Plug samen bij de rechtszaak tegen Raisa Blommestein waren geweest. En de Raisa’s supporters bij hen. De ON’ers, de wappies, de paradijsvogels die altijd komen opdraven, maar ook de zwijgende massa. Omdat ze eindelijk beseffen dat het er helemaal niet om gaat of je een Raisa of Willem, Huig of Jan wel mag of niet, maar om het verdedigen van basisrechten die opgedoekt worden. De rechten van iedereen.
Wat een machtig gezicht was dat geweest.
We zijn nu weerloze pionnen in het spel van machten die ons pieploos klein willen houden. Alleen, thuis op de bank, met Netflix en een zak chips, zoals Jeroen Pols dat zo mooi zegt in het Weekjournaal. Hopeloos en uitzichtloos. Makkelijk te isoleren, te manipuleren, te verdoven en te vervangen. Door AI bijvoorbeeld of immigranten. En ieder die zijn koppie boven het maaiveld steekt, wordt moeiteloos afgemaaid, omdat er geen taai onkruid omheen gestrengeld staat.
We mogen niet langer kijken naar wat ons verdeelt, maar naar wat ons bindt. En inzien dat we, zelfs al delen we maar één belang, we daar samen voor kunnen “knokken”, ook als er andere zaken zijn die we minder of helemaal niet pruimen van elkaar.
En beseffen dat we heel snel over onze eigen schaduw, die veel groter is dan wijzelf, heen moeten springen, alle kinnesinne, gemier en gezeur achter ons moeten laten, om de Orcs die ons gijzelen in onze eigen poel van indolentie, egoïsme en kortzichtigheid, van een krachtig repliek te kunnen dienen.
De mistige machten die zich tegen het volk hebben gekeerd, vanachter de zwarte bergen, verliezen het gevecht steevast in de film. Waarom niet ook een keertje in de werkelijkheid?
Enfin.
Terwijl de tijd weken stil stond en ik mijn adem inhield voor het vonnis dat me boven het hoofd hing, besefte ik dat er zoveel is om anders te doen, zoveel om goed te maken, zoveel is dat er in de dagelijkse sleur van vanzelfsprekendheid, waarin het na de nacht altijd weer licht wordt en waarin je jezelf onkwetsbaar en onsterfelijk waant, nooit van komt.
Welnu.
I dodged the bloody bullet this time.
Gelukkig wuifde de smetteloze witte handschoen van de MDL arts mij nonchalant en goed gehumeurd door naar de rij stervelingen die nog even, zonder infuuspaal, rits of zak op zijn buik, mag blijven rondhuppelen op deze platte aarde.
Het was gelukkig niet wat iedereen dacht.
Over drie jaar controle.
Ik hoop dat we tegen die tijd, elkaar hebben gevonden. En niet elkaar kopje onder duwen, in de strijd om het laatste zwemvest. Ik zal er alles aan doen om dat te voorkomen.
En ik reken op jullie. We zijn gekke Henkie niet.
Je begrijpt dat ik met dit stuk geen vrienden maak, omdat massaal, liefdevol en galant verzet, dat wettelijk nog is toegestaan, hun grootste nachtmerrie is. Dus als je het goed of zelfs noodzakelijk vindt wat ik doe, support mij dan alsjeblieft hier! Het was een enorme bevalling.
p.s.
Mijn nieuwe gedichtenbundel De Sintelende Dwarrel is gedrukt in kleine eerste oplage. Marianne Zwagerman en Karel Beckman hebben het boekje al gerecenseerd. Ze vonden het mooi. In een volgend stuk vertel ik meer, zal ik wat citeren en hoop ik uit te hebben gepiemeld hoe ik het boekje het beste en het makkelijkste krijg, bij de mensen die het willen hebben. De eerste 200 worden gesigneerd.
Vind je mijn werk goed, mooi of zelfs belangrijk? Deel deze post dan zoveel mogelijk! Ook kun je mijn werk ondersteunen met een donatie!
12 December 2024 at 15:01
Wat een geweldig stuk weer zo uit het hart geschreven en dit is ook hoe het voelt we worden zo gemanipuleerd.
12 December 2024 at 18:12
Geweldig stuk, uit het hart gegrepen en zo waar!!!
Top Jan èn bedankt.
Laten we hopen op veel lezers en daarmee op een grote groep actieve tegenstanders tegen dit asociale opgedrongen onleefbaar leven!
13 December 2024 at 10:47
Juist omdat ik het niet altijd in alles met je eens ben voelde ik me aangesproken om weer eens te doneren; was te lang geleden. Heel waardevol wat je doet en opnieuw schitterend opgeschreven. Bedankt!
13 December 2024 at 10:48
Dat wordt zeer gewaardeerd.
12 December 2024 at 15:13
Bij links staat het collectief centraal, daarom kan links het goed met de islam ( bijvoorbeeld Hamas) vinden, stap je uit het collectief dan word je in beide groepen geëxcommuniceerd, dan ben je een afvallige, een ketter, een heiden, een ongelovige. Dit tezamen is een groot kankergezwel geworden gericht tegen het individu oftewel onze vrijdenkers
12 December 2024 at 15:37
Helder!
Zie uit naar de volgende
Let op jezelf
Blessings Jan
12 December 2024 at 15:58
Prachtig geschreven Jan.
12 December 2024 at 16:52
In de wereld van propaganda en predictive programming is niets wat het lijkt.
Winnaars verdraaien de geschiedenis, en niet een beetje !.
Ik kwam er pas deze week achter (en ik loop toch al 70 jaar mee) dat de 2e Wereldoorlog een compleet ander verhaal is dan wat ons verteld is !! SCHOKKEND gewoon.
Je wereld beeld is na deze docu definitief veranderd.
Oordeel zelf … en dan zie je de parallellen met NU !!
Zoals Jan schrijft en Orwell zei: “Don’t let it Happen”
Vanaf 2h24 – WW2 ” Europa the last battle ”
https://www.bitchute.com/video/K6uni0mvu3kH2
12 December 2024 at 16:24
Mooi verwoord.
Een proficiat met de uitslag is op z’n plaats, begrijp ik.
En dan nu met ‘n gevoel van opluchting de duistere ‘feestdagen’ in
waarbij geluk en gezondheid u wordt toegewenst voor het nieuwe jaar.
12 December 2024 at 16:38
Prachtig Jan. Meer kan ik er niet van maken. Donatie volgt.
12 December 2024 at 17:10
Wat aardig, dank je.
12 December 2024 at 16:50
Beste Jan, lichtbaken in deze vreemde harde tijden. Ontzettend graag koop ik je boek. Gesigneerd zou mooi zijn als ik tot de eersten hoor.
12 December 2024 at 17:04
Weer uit het hart gegrepen, prachtig echt prachtig geschreven. En zo akelig waar allemaal.
Boek wil ik ook graag kopen!
12 December 2024 at 17:36
Wat een goed stuk weer.
Gelukkig pas, over 3 jaar terug komen.
Mijn zoon , riep altijd, na zijn medische controle, helemaal blij,aan de telefoon : ” Ma !! Ik mag weer een jaar blijven!!!! “
12 December 2024 at 17:37
Mooi zeg.
12 December 2024 at 17:57
Want wij hebben Hier geen blijvende Stad maar zoeken de Toekomstige ❤
13 December 2024 at 03:44
Wat een mooi stuk zeg. 👌
Zo raak maar ook kwetsbaar. De waarheid en niets anders dan de waarheid.
Ik hoop zo dat Nederland naar je luistert en zich verenigt Jan.
Pas goed op jezelf,!
13 December 2024 at 08:14
Altijd lees ik je stukken met veel plezier! Krijg altijd het gevoel ‘zie je ik ben niet gek(ke Henkie)’. Dat geloofde ik ook niet echt hoor, maar toch fijne bevestiging altijd. Dank je wel voor jou!
13 December 2024 at 09:23
Bedankt voor je heldere schrijven. Ik lees het altijd graag. Zo waar wat je schrijft.
Ik zal klaarstaan bij elk verzet. En hopelijk vele met mij.
Pas goed op jezelf Jan. Geniet van het leven.
Donatie volgt
13 December 2024 at 15:40
Zo herkenbaar! Twee jaar geleden PET-scan voor hart gehad en men zag iets dat op alvleesklierkanker leek (mijn vader is er aan overleden). Weken van andere scans, endoscopie en bloedtesten op signaalstoffen… ongeveer hetzelfde als jij doorgemaakt. Goddank was het loos alarm.
Er zou veel meer vereniging moeten zijn, dat zeker.
En nog veel te veel mensen geloven slechts de msm. Laatste tijd heel veel tegengekomen, vooral hier op de Veluwe.
De msm zijn de verkondigers van het giftige linkse evangelie, dat zoveel doordrenkt heeft.
Tja, wat die “chemtrails” betreft, we moeten ook minder gaan vliegen van de linkse kerk, dus dan komen er minder van…
…Maar minder “chemtrails” betekent niet minder geo-engineering.
13 December 2024 at 16:37
Godver…heb je me weer aan t janken….wat móói en wat ráák. Van harte met je positieve uitslag. Heel fijn dat je “mag blijven”!
14 December 2024 at 13:10
Grappig dat je met de huidige medische tirannie zo blij kunt zijn, hahaha. Ook nog pillen gehad van de pharmacymaffia?
Heerlijk stuk schrijfsel overigens, Johannes.
14 December 2024 at 19:42
Dank voor jou inspanningen om dit met ons te delen.
Geniet van wat er vandaag belangrijk is en heerlijk dat de uitslag zo positief was.🙏