Het is zonneklaar dat we met de hele kudde in noodvaart richting het ravijn denderen. Slechts een enkel gitzwart schaap dat niet de tegenwoordigheid van geest heeft een geitenpaadje naar graziger weiden te kiezen, vindt nog de energie en de moed, om te proberen de massa wezenloos geprikte wandelhelmpjes te keren, voor de gapende afgrond definitief is bereikt.
Zonder een weerwoord, laat staan één slag of stoot, lijkt alles dat onze voorouders in eeuwen hebben opgebouwd, dit land waar ontelbare jonge mannen hun leven voor gaven, bij voorbaat door de huidige bewoners opgegeven. We verliezen ons geld, ons goed, onze gezondheid, onze vrijheid, onze beschaving, ons geweten
en straks onze kinderen.
Dat is nu eenmaal de straf die staat op lafheid en onverschilligheid.
Opmerkelijk is dat verzet tegen de zich steeds duidelijker aftekenende ondergang uitdrukkelijk niet wordt gewaardeerd.
Zuchten, buigen, klagen en schouderophalen namen ongemerkt de plaats in van demonstreren, betogen, rellen, bezetten en barricaderen, waar we vroeger zo goed in waren. Het is een slechts een enkel wolkrabbetje, dat niet door de zwijgende kluwen, terug de mand van de hopeloze onmacht in wordt gesleurd.
En degene die ondanks alles, de kracht vindt om aan de communis lethargia te ontsnappen en het waagt zijn mond durft open te trekken, kan eerder rekenen op een aardappelschilmesje tussen de schouderbladen, dan een eervolle speer in de borst.
Of je nou een vredesbeweging start, een nieuwe partij, beweging of omroep, mensen wilt waarschuwen voor de gifprik of de kinderen uit je buurt wilt beschermen tegen Fabers gespierde troetelsoldaatjes, die, als hybride wolven door heel Nederland op dorpen en buurtschappen worden losgelaten, je wordt uitgehold, van binnenuit opgevreten en door je eigen kudde uitgespuugd.
De voorbeelden in politiek en media zijn flavio.
Terwijl jij probeert de kwetsbaarsten uit je gemeenschap te verdedigen tegen het Afrika Korps, dat Nederland onder aanvoering van VVD pooiers en Groen Links Quislings overspoelt, is het geluidloze priemen in je rug, van gemanicuurde rimpelvingers, niet van de lucht.
Terwijl jij als een van de weinigen je stem verheft tegen corrupte gemeentes die hun eigen burgerij aan het COA verkopen, staan heel wat”goede vaderlanders” jou misprijzend na te staren, terwijl ze met hun onderbroek vol voorvocht staan te anticipatiejubelen op de komst van fijne nieuwe gasten!
Hunkerend naar het moment dat ook zij, net als de bofferds in Ter Apel en Budel, plechtig het “Jij bent Welkóóóm, welkoom in mijn land!” aan mogen heffen en ze een zelfgebakken krentenwegge mogen aanbieden aan de bronstige bigi bana boys van militaire leeftijd, die hun kwetsbare gemeenschap van hockeymeisjes en Filipijnse nannies met volle bakfietsen komen verrijken.
Hoe de typisch Nederlandse collaboratie er 80 jaar na dato uitziet?
In ieder geval een stuk slapper, ontdaan van moed en “hogere” idealen.
Maar net als vroeger intens “fatsoenlijke” mensen. Ruggegraatloze grijze deugduiven, met kinderen die allang uitgevlogen zijn. Heilige edamame boontjes die zich uiteraard inzetten voor klimaat en solidariteit, maar wel met toegang tot de KLM VIP lounge en een gigantische stapel openhaardhout in de tuin. Dappere Dodo’s die nog nooit iets gevaarlijkers dan een pittige Netflix film hebben ondergaan. Goedzakken die het kwaad nog niet zou herkennen als het pardoes bij hun Sterre en Annemarie in de elektrische bakfiets sprong. En vooral mensen die leven om érbij te horen. Die hun eerstgeboren nog zouden offeren voor hun goede naam en eer; die nachten wakker liggen van het oordeel van de moeders van het schoolplein en de coryfeeën van de hockeyclub. Doodsbenauwd voor excommunicatie uit de groep, waarvoor ze hun ziel zouden verkopen om er maar bij te blijven horen.
Weekmakers die het stiekem wel met je eens zijn, maar dat alleen achter hun hand durven te zeggen, omdat ze niet bekend willen staan als oproerkraaier en ze “zoveel te verliezen hebben”.
Gütmenschen, die liever verzuipen in hun eigen deugsap, dan te proberen de toekomst van hun kinderen te redden, laat staan die van een ander. Die liever hun muil houden, omdat je stem verheffen nu eenmaal niet zo netjes is.
Het tekent de tegen de klippen op deugende fatsoensrakkers, de “apres nous le deluge” bejaarden en de onverschilligen, die nog op een relatief veilige plek wonen, dat ze de omwonenden van de noodopvang die alles gaan verliezen, waar ze krom voor hebben gelegen, maar wat graag neerzetten als racist of asociaal, omdat zij niet meteen akkoord gaan met de totale vernietiging van hun gisteren nog zo veilige leven.
Achter hun rug uiteraard en uitsluitend tegen de buurman.
Nooit recht in hun gezicht.
Het is zo typisch Nederlands. De backstabbers die bij gebrek aan Joden, nu hun eigen buurtgenoten in de stront laten zakken, weigeren hun stem te verheffen, om veilig in de luwte, stiekem te genieten van andermans ellende; voortgedreven door de eeuwige nijd, die er voor zorgt dat het ongeluk van de éne, de ánder zo vaak een lichte bolling in de broek bezorgt.
Want dat is Nederland.
“Fuck de buurman. Ik wil deugen, als zijn dochter wordt verkracht is dat bijzaak.”
“En als zijn zoontje naar Oekraïne wordt getrapt, dat moet dan maar.”
“Ik wil deugen, dus als de familie Jansen verderop een terreurturbine in hun tuin krijgt, is dat net goed!”
Of de over mijn wijk gangbare uitspraak; “Nu zijn die rijke stinkerds ook eens aan de beurt!”
Dat de meeste van die rijke stinkerds daar levenslang voor hebben geploeterd en ontelbare mensen, van banen en een salaris hebben voorzien, is direct vergeten.
Dit afgunstige, haatdragende, nooit solidaire volk; deze uiterlijk zo keurige en breekbare elite, met hun onderhuids voortwoekerende ongeneeslijke vorm van egocentrismekanker, onder de gezonde schijn van nette manieren, een fris gewassen uiterlijk en beschaafde merkkleding.
Die mensen, dat is het verdriet van Nederland.
Ik leef voor mijn werk. Wil je mij supporten? Dat kan hier…
Heuglijke update. Ik hoor net dat de Noodopvang op het Hocras terrein niet doorgaat. Zo zie je maar, dat gezamenlijk verzet wel werkt. En je nooit bij de pakken neer moet zitten!
Vind je mijn werk goed, mooi of zelfs belangrijk? Deel deze post dan zoveel mogelijk! Ook kun je mijn werk ondersteunen met een donatie!
