I hear this a lot lately.
“We’re flying upside down.”
I do agree.
With engines roaring, we crash at dizzying speed, through layers of ancient traditions, customs and laws forged in centuries of experience. Rocketing through a cumulus cloud of spray poo, with our pitot tubes blocked up by lies and betrayal.
Continue reading
Ik hoor het vaak de laatste tijd,
“We vliegen op z’n kop”
Met brullende motoren, crashen we in duizelingwekkende vaart, dwars door luchtlagen tradities, gewoontes, geschreven recht en op eeuwen aan ervaring gesmede waarheden. Tollend zwiepen we in een vrille door een cumulus wolk van spuitpoep, met door leugens en verraad verstopte pitot tubes.
Continue reading
Een van mijn favoriete Russische liedjes heet кукушка, Koekoek. Gezongen door Полина Гагарина . Het origineel is van de bard Виктор Цой.
In кукушка legt Polina Gagarina, die in 2015 nog eervol tweede werd tijdens het Songfestival met “A Million Voices”, alle passie van een gewond volk. Het hartverscheurende trauma van miljoenen door granaten opengereten zonen, van verkrachte en voor oud vuil in een greppel achtergelaten dochters. Het diepste volksleed, dat zelfs de machtige tijd niet kan helen.
Continue reading
Vandaag is het #UnMuteUs dag.
De historische dag dat de amusementsindustrie hun muizenvuistje opsteekt naar het Rijk.
Niet zo cynisch, Jan.
Natuurlijk is het goed dat artiesten, muziek industriëlen en DJ’s eindelijk in het geweer komen tegen de waanzin en de willekeur van deze zieke tijd.
Continue reading
Nu de gebeurtenissen elkaar in ijltempo opvolgen, is het messcherpe inzicht van gisteren, de wijdopen deur van vandaag. En is iedere buitenissige voorspelling van nu, het lompe understatement van morgen.
Het konijnenhol blijkt steeds dieper. En in het duister lijken helemaal geen konijnen te wonen.
De decors wisselen elkaar in razend tempo af, op dit podium van een macaber wereldtheater, waarvan de roodfluwelen gordijnen zelden helemaal open worden getrokken en je maar af en toe een glimp opvangt van de ballerina’s die deze duizelingwekkende danse macabre leiden.
Er gebeurt te veel om mijn gedachten te ordenen. Maar dat ontslaat me niet van de plicht het te proberen.
Continue reading
Zal ik jullie eens wat zeggen.
Ze gaan het niet redden. Het Vierde Rijk gaat er niet komen.
Tenminste, niet nu.
Ze hebben alles tot in perfectie uitgedacht en in vele tientallen jaren uitgewerkt tot in de kleinste duivelse details.
Continue reading
U wist het wellicht nog niet, maar we bevinden ons midden in een periode die vroeger bekend stond als de hondsdagen, de heetste tijd van het jaar, waarin iedere hond verplicht een muilkorf om moest of in de bloedhitte aan de ketting werd gelegd, uit angst voor hondsdolheid.
Continue reading
Ik wantrouw het wij.
Naast het onschuldige wij, het wij van jou en mij, van gezin en samenzang, het geborgen wij van het selecte gezelschap, de broederschap van commando’s en de verschoppelingen van “Wir Kinder von Bahnhof Zoo”, het wij onder wier warme rok je kunt schuilen, het wij van “safety in numbers”, is er ook een kwaadaardiger wij.
Continue reading
Ik woon in het Gooi. Midden in het Gooi.
Achter de vergulde slagboom.
Het Gooi van de imposante villa’s, de labradoedels, de klassieke Weekend Porsches en de papsen en mamsen die een topadvocaat bellen als hun zwakzinnige Sterre niet naar het Willem de Zwijger college mag.
Continue reading
“Afblijven” zo twitterde Georgina Verbaan kortaf, toen Geert Wilders, de zelfdestructieve Jazz zangeres Amy Winehouse herdacht in een onschuldig tweetje.
En met dat ene woordje eigende zij zich iets toe dat universeel zou moeten zijn. Menselijkheid, medeleven, herdenken en troost.
Continue readingNiet iedere schrijver heeft blijkbaar een duivels genoeg karakter, om door Boekhandel Los geboycot te worden.
Jan Dijkgraaf noemde mijn schrijfstijl ooit, “gestolde woede”.
Ik heb dat altijd prachtig gevonden. “Gestolde woede”.
De ijzeren nasmaak van een wraak die ijskoud en tergend traag wordt opgediend en stolt aan de lepel als frituurvet in de sneeuw.
Continue reading
Gisteren was het weer zo ver. Het zoveelste twitteroorlogje, met meninkje tegen meninkje. Beledigingetje tegen doodswensje, verontwaardigingtje tegen geschoktheidje.
En het ergste is.
Ik deed er nog aan mee ook.
Basta.
Continue reading
De menselijke kudde heeft een blinde vlek voor slechtheid. Het scherp van het slagersmes, wensen zovelen niet te zien.
Als een kracht te diabolisch is, treedt collectief een geestelijk gif in werking dat ons verlamt en velen van ons tot het uiterste uitdaagt, om alles dat overduidelijk het pure kwaad is, tot het bittere einde te vergoelijken.
Continue reading
Ik heb er over getwijfeld of ik dit gesprek ook op deze site zou zetten. Maar ik doe het wel.
Omdat zoveel mensen bezig zijn met precies dezelfde tocht die ik afleg. Een nauw kronkelpaadje, waaraan ook ik pas begonnen ben. En dat dit gesprek je misschien een beetje kan helpen, zoals het mij helpt om te praten en te luisteren.
Continue reading2022 Jan Bennink | WP Design
Recent comments