Ik scheer mezelf één keer in de drie weken. Met een tondeuse.
Zo bespaar ik behalve een boel geld, flink op tenenkrommende gekwebbel van de kapper.
Alleen mijn kop moet er aan geloven, die moet kaal.
De rest van het struikgewas mag welig tieren en krullen, de Chinese Naakthondenlook met olietjes en geparfumeerde lotionnetjes, dat is niets voor mij.
De hele scheeroperatie is in vijf minuten gepiept.
Ik sta dan voor de spiegel met mijn oude Philips van de Blokker, die lawaai maakt als een boze elektrische heggenschaar.
Eerst zijn baard en gezichtshaar aan de beurt en daarna trek ik strakke banen van achter naar voren over mijn schedel. De kunst is om in zo min mogelijk stroken alles te verwijderen.
Het gaat van links- en rechtsonder naar boven, tot er precies in het midden een smalle verheven baan overblijft.
Een bejaarde para van de 101st Airborne staart me dan een moment aan vanuit de spiegel.
A man can dream.
Robert de Niro uit Taxidriver. “Are you talking to me?”
Maar ik kijk vooral recht in het gezicht van de geesten van mijn verleden.
Terug in de tijd waarin we niet lamlendig op de bank bleven zitten, ons niet langzaam lieten slopen door vazallen van de macht. Niet lieten piepelen door de eikeltjes van de klas door welke leraar of oom agent dan ook. We hadden schijt en zij waren doodsbang. Ook al waren we amper 16 jaar.
Het was de tijd dat we op onze eigen explosieve manier in opstand kwamen tegen de verrotte uitzichtloze tyfusmongolen-maatschappij die ze ons op wilden dringen.
Een tijd net als nu.
Maar nu is het stil. Te stil.
Ik wil die geest van 40 jaar geleden terug, toen we op onze eigen manier, in een explosie van autonomie en creativiteit vochten voor onze vrijheid en ons leven.
De tijd dat ik met Eddie en Coentje, Ate, Jeroen, Patrick, Walter, Niels, Hugo de straten van Breda onveilig maakte en iedereen een straatje voor ons omliep.
Eddie, onze zanger, met een dode muis, platje, op zijn jas geprikt, zijn broek steevast opsierend met de snuitsels van zijn bloedneuzen én bovendien de eerste scheurbuikpatiënt van Breda in 300 jaar, omdat hij een jaar lang alleen palingworst at. Kleine, bleke, gebeeldhouwde Ate, een cherubijntje, met zijn te grote zwarte jas en zware kettingen en twee snaren op zijn gitaar. Patrick, de snelste drummer van de stad. Ik mis het.
Wij waren Punkers.
Echte.
De tweede generatie, na pioniers, zoals Diana Ozon, de Rondo’s, de Ex en de briljante Dr Rat.
De generatie die Max Matkiel vereeuwigde in zijn fotoboek Paradiso.
Wij waren niet links zoals die rooie Amsterdammers. Maar ook niet rechts, wij waren helemaal niet politiek, maar van helemaal niemand. Kwaad op iedereen. Knokkend tegen alles, inclusief onszelf en ons lichaam, dat we met liefde mishandelden, doorstaken en uitmergelden.
Maar vooral tegen de saaie burgerlijkheid. De landerige truttigheid, de eindeloze verveling, de uitzichtloze werkeloosheid en een bom die ieder moment kon vallen.
Anarchisten 14+
We maakten onze eigen kleren en sieraden. Sliepen in kelders en telefooncellen. Schoren en beschermden elkaar.
We begonnen punkbandjes, voor we ook maar één noot konden spelen. Met gitaren waarop net zoveel snaren lagen, als je kon stelen; desnoods uit een piano, het donderde niet. Als er maar een gruwelijke herrie uit kwam.
En al konden we niets. We stonden wel in het Paard van Troje en de Stokvishallen, onze longen uit ons lijf te krijsen in het voorprogramma van MDC, de favoriete band van Kurt Cobain. We trokken een spoor van puin en herrie door het hele land.
De afgrijselijkheid van de tijd, maakte dat wij onze eigen gemeenschap creëerden, waar de burgertjes doodsbang voor waren. Een herkenbare wereldwijde gemeenschap, waar je altijd terecht kon, altijd welkom was en altijd kon blijven slapen of eten, overal in Europa.
We staken als een nest fel gekleurde horzels af tegen de grijsheid van de tijd.
En niemand deed ons wat.
Steeds langer aarzel ik voor ik mijn mohawk afscheer. En steeds vaker vraag ik me af of de tijd niet gekomen is om die hanenkam door te laten groeien, vuurrood te verven met lakverf en deze in spikes op te steken naar de hemel.
En misschien doe ik dat ook wel. Dat zullen de buurtjes in het Spiegel vast dolletjes vinden.
In ieder geval gaan wij, vijftigers, maar weer een band beginnen; Patrick en ik.
Omdat de jeugd van nu liever gehoorzaam in de rij staat voor testjes, met mondluiertjes door schoolgangen schuifelt of zich laat betalen om met blote tietjes voor het klimaat te demonstreren.
Onze punkband gaat Frikandel heten.
Want iemand moet het goede voorbeeld geven.
Vind je mijn werk goed, mooi of zelfs belangrijk? Je kunt mij hier ondersteunen.
Vind je mijn werk goed, mooi of zelfs belangrijk? Deel deze post dan zoveel mogelijk! Ook kun je mijn werk ondersteunen met een donatie!
17 October 2021 at 15:03
Ik merk toch een totale verandering van je. Zo is dat Jan. Opgelazerd. Lijkt me een uitstekende transformatie.
17 October 2021 at 16:50
Ik blijf vreedzaam. Maar we mogen ons meer laten zien. En harder en luider worden.
17 October 2021 at 18:07
vreedzaam, maar oneindig strijdbaar van geest.
17 October 2021 at 18:32
dat
17 October 2021 at 18:03
Vreedzaam agressief. Prachtig.
17 October 2021 at 18:11
Vreedzaam en multi/assertief . Opstaan en wakker worden. Tijd voor een nieuwe reset.
17 October 2021 at 19:10
Geweldig!
…Zouden de ‘alternativo’s’ van de vpro het gaan waarderen?
17 October 2021 at 19:23
Haha,
Jaja. De para, café verkocht, boos hol, Effenaar, één of andere kerk in Maastricht, Trix is nix. Wesselman, of hoe heette die politieman? Oefenen in de kelder van het oude gekraakte stemgebouw. 111. Ik had kissies, want de dr. Martins kon ik niet betalen. Of worden wij de nieuwe “ouwere jongere”?
17 October 2021 at 19:25
We gaan ze helemaal gek maken.
22 October 2021 at 10:41
We pogoën ze volledig kapot.
18 October 2021 at 02:01
Frikandel….dat wordt legendarisch!
18 October 2021 at 07:33
Fuck yeah!
18 October 2021 at 04:22
Ik kan niet wachten op Frikandel en wat het teweeg kan brengen
18 October 2021 at 06:30
Wat zou het mooi zijn als er eens veel meer mensen zouden opstaan en zich laten zien en horen, ook ik mis die mooie tijd waarin je kon zijn wie je wilde.
18 October 2021 at 21:25
Soundtracks zum Untergang
https://www.youtube.com/watch?v=KrVEERt0oEY
Duits punk verzamelalbum, ter inspiratie 🙂
Het 2de punk album dat ik kocht. De Duitse taal voegt net even een scherper randje toe.
Ach…we dachten heel stout te zijn, maar ook toen al maakten we niemand de pis lauw 🙂
De meeste van de punkers van toen tonen nu vol trots hun QR code.
Heb meer respect voor de Urkers.
20 October 2021 at 12:08
Groeten uit de Onderbroek en Plufabriek.
21 October 2021 at 10:39
Een heel aansprekend romantisch relaas over die tijd. Wat nu volgt zijn wat losse, misschien wat oud-links aandoende gedachten van mij, onder andere, over punk. Er van buiten tegenaan kijkend, ging het volgens mij over het losmaken van banden en helemaal op eigen benen staan; punk leek mij daarnaast een doel van sommigen uit de meer gegoede ‘klasse’. Gegoeden hebben onbewust een hoger Maslov-doel van huis uit meegekregen, zelfrealisatie, een meer idealistisch doel. Een vervolgopleiding kunnen doen was als vanzelfsprekend. Minder gegoeden hebben als doel ‘het beter krijgen dan je ouders’, een meer praktische insteek. Gek genoeg werd punk dus groot door dezelfde groep, als waaruit de Diederiken en Lodewijken voortkwamen (die blind door eigen Messiascomplex, de socialistische val in zijn gelokt), correct me if wrong. Allebei zelfrealisatie, de ene groep door tegen de voorgaande generatie aan te schoppen, de andere door op het door hen opgebouwde gedachtengoed mee te surfen. Ook bestaat het verhaal dat een Engelse platenbaas het concept ‘punk’ half jaren ’70 zelf in de markt had gezet, niets meer of minder dan een verdienmodel- of dat klopte, weet ik niet.
Ex-KGB-er Bezmenov had het over “de kinderen (in een moraal-loos te maken Westers land) zo laten opvoeden, dat ze ondanks een overvloed aan objectieve informatie, niet in staat zijn om te kiezen vóor hun eigen groep, familie, cultuur, geloof, land.” Dat is geslaagd. Punk heeft daar wellicht zonder dat zijn navolgers het wisten, zijn steentje aan bijgedragen.
Socialisme heeft ook het kapitalisme zijn werk laten doen, door ‘decadentie’ aan te moedigen of zeker niet te ontmoedigen. Door de verhoging van de welvaart was terugvallen op anderen steeds minder nodig en werden de lijntjes tussen mensen in de buurten dunner en dunner, tot ze praktisch verdwenen waren en ze overgenomen waren door professionals. Die kwamen door schaalvergroting tegelijk ook nog steeds verder weg te staan van die mensen.
Dat gebeurde op economisch vlak; ook de niet-economische zaken werden overgenomen, maar dan door een overheid steeds verder weg. Dat zorgde voor veel gemak, maar de vrijheid werd vanuit beide hoeken, heel geleidelijk uit de handen van de mensen gespeeld. De lijntjes tussen de mensen waren weg, de lijntjes naar ‘boven’ werden steeds talrijker. Een uiteen gespeelde verzameling mensen die al hun banden hadden losgemaakt, handelend als van boven afhankelijke eilandjes, ideaal voor bestuurders met een moraal-gebrek.
Hoe krijgen we alle met het badwater weggespoelde/-gespeelde kinderen (geloof, veiligheid, zekerheid, saamhorigheid etc etc) uit de afvoer, door het putje omhoog, weer terug in het bad ? Hoe kun je bijvoorbeeld weer echt, écht in een religie gaan geloven terwijl dat precies datgene was waarvan je voortdurend werd geacht om dat achteloos als ‘achterlijk’ opzij te schuiven ? Ook iets waar ik niet uit ben.
22 October 2021 at 10:19
Ja, zeer aannemelijk dat die hele punkcultuur, en daarvoor die hele hippiecultuur, door thinktanks in de markt zijn gezet. Als je alleen al kijkt naar de hoeveelheid drugs die in die jongerencultuur werd geschoten zie je de patronen. Volg het drugsverhaal, dat werkt vaak nog beter dan follow the money.
22 October 2021 at 10:23
Zeker! De Sex Pistols was bijvoorbeeld gewoon een commercieel project. Maar er ontstond een hele “integere” beweging naast en onder. Zeker niet 100 %zuiver met overal verdienmodellen. Maar er was een oprechte beweging, dat weet ik zeker.
22 October 2021 at 10:32
Klopt, ik was oprecht, maar helaas ook gebrainwashed.
23 October 2021 at 13:11
Dat brainwashen is mij ook gebeurd, ik heb geen enkele illusie dat ik dat ontsnapt was. Wie wel ? Als ik Bezmenov moet geloven, is dat ook niet meer terug te draaien, op zich geen geweldig vooruitzicht. Vandaar ook mijn vraag aan het eind. Wat ik niet betwijfel is dat punk grotendeels een oprechte beweging met oprechte mensen was, maar over dat ‘verdienmodel’- je kan zaken veel beter in de markt zetten als de mensen al beter ‘jouw’ kant op bewegen. Dit is echter riskant terrein voor mij, als niet-reclamekenner.
22 October 2021 at 10:31
En nu we het hebben over punk, geld en drugs, is op het benninkplatform dit essay al ter sprake gekomen?
https://thephilosophicalsalon.com/a-self-fulfilling-prophecy-systemic-collapse-and-pandemic-simulation/
Geeft ook een goede inkijk in wat er nu speelt.