In onze contreien is de Tweede Wereldoorlog, op een, door verschillige comités met een agenda, verziekte herdenking na, wel zo’n beetje vergeten. Aan de Joden, de belangrijkste slachtoffers hier, worden we niet graag herinnerend. Als was het maar om de niet af te wassen erfzondes van verraad, laf wegkijken en ambtelijk kadaverdeugen.
In Rusland is de herinnering aan de Grote Vaderlandse Oorlog nog springlevend. En dat gaat veel verder dan het jaarlijkse militair machtsvertoon op 9 mei.
Ook vandaag banjeren speciale teams* vrijwilligers en legermensen, door de onmetelijke oude slagvelden; moerassen, ijsvlaktes en rivieren. Gewapend met prikstokken en metaaldetectors, op zoek naar de nog steeds ontelbare vermisten. De hoeveelheid botten, cordiet en oorlogsijzer in de Russische moerasgrond, lijkt tot aan de hel te rijken.
Op Youtube zijn kanalen waar hun zoektocht wordt vastgelegd. Een fascinerend en macaber schouwspel.
Ook in 2021 worden er nog complete T34 tanks en kratten met granaten uit het slijk getakeld. Scherpe munitie waar de brede mannen in hun schouderhoge rubber broeken en blauw wit gestreepte telnyashka’s, opvallend nonchalant mee omspringen. Maar het belangrijkste doel van deze teams is, zoals gezegd, het vinden, uitgraven en identificeren van dode soldaten.
Dat identificeren gaat zelfs na 80 jaar vaak nog prima; de Russen hebben een minuscuul briefje, waarop in een aandoenlijk potloodschrift naam en legeronderdeel is gekalkt, strak opgevouwen in een waterdicht kokertje en de Duitsers hebben een ovalen aluminium identificatieplaatje. Al dan niet doormidden geknakt; het teken dat ze bewust door hun maten zijn begraven, en niet door een granaatinslag of een rupsband.
Vaak worden Duitsers en Russen uit dezelfde put vol smurrie getrokken. Hun skeletten worden dan bij elkaar gepuzzeld en gebroederlijk naast elkaar op hetzelfde zeil uitgelegd. Naast hun verteerde portemonnee, hun knopen en hun doorweekte laarzen, die eruitzien of je ze zo weer aan kunt trekken. Hun gebeente wordt liefdevol geborsteld, gemeten, gefotografeerd en bestudeerd.
De diepe haat en de bloeddorst van de opgegraven soldaten, hebben bij de gravers, plaats gemaakt voor een melancholische, routineuze eerbied voor vriend én vijand. Iedereen is voor hen gelijk.
Ik had Jurgen Conings graag iets van hetzelfde respect gegund, waarmee andere landen hun dode soldaten behandelen. Vriend én Vijand.
Jürgen Conings**. Rust zacht.
.
.
.
*Ik weet dat er ook volop geroofd, onteerd en geplunderd wordt op de slagvelden aan het Oostfront, militaria leveren veel op, maar dat is niet mijn punt. Het gaat hier om respect van boven, niet van onderaf.
**Ik heb deze dagen volop gepiekerd over dit onderwerp en hoe er mee om te gaan. Ik wilde een stuk schrijven over Conings, een zaak met meer vraagtekens dan antwoorden, een zaak die de maatschappij nog verder splijt. Ik wilde de nagedachtenis aan een militair niet verder bezoedelen met gekibbel, meer polarisatie en innuendo.
Vind je mijn werk goed, mooi of zelfs belangrijk? Deel deze post dan zoveel mogelijk! Ook kun je mijn werk ondersteunen met een donatie!
21 June 2021 at 16:38
Deze is prachtig. Jurgen Conings heeft iets voor ons betekend, want hij is opgestaan. Dus blijft hij voor eeuwig held, alle hoogachting voor deze man.
Requiescat in pacem.
21 June 2021 at 16:57
Zo is dat. Maar het gaat er juist om dat de regering en het volk daar vlak eronder wel iets meer respect hadden mogen tonen. Hun opluchting over de dood van deze man, tekent hun lafheid en slechtheid.
22 June 2021 at 16:46
Precies, heel mooi gezegd!
21 June 2021 at 17:45
Het is een vreemde gewaarwording, nooit van hem gehoord, pas toen hij verdwenen was en toch er iets mee hebben.
Ik denk dat het komt door de reacties…….
21 June 2021 at 19:27
mooi verwoord, het merendeel van alle soldaten had veel liever bij moeder de vrouw gebleven, dan te sterven voor een vaag ideaal..
21 June 2021 at 20:26
Eerlijk is eerlijk, pas toen ik ongeveer de helft gelezen had snapte ik de kern. Hard maar eerlijk punt ru of punt nl is wat anders dan punt de Amen !
21 June 2021 at 20:59
is ook een beetje de bedoeling.
21 June 2021 at 21:22
Hopelijk kan de beste man postuum en na ik vermoed eerst een machtswisseling, een eervolle onderscheiding van enige vorm krijgen.
22 June 2021 at 17:15
Je hebt met deze column een prachtig monumentje voor deze soldaat opgericht, Jan. Ik hoop dat zijn geliefden dit lezen en zich getroost voelen door de medemenselijkheid die hieruit spreekt.
22 June 2021 at 17:15
Dat doet me goed Alice. Dank je.