Ik krijg, als mensen me voor ’t eerst ontmoeten, steevast op samenzweerderige toon de vraag toegefluisterd, “waar die vreemde liefde voor Rusland toch vandaan komt”.
“Is Rusland niet dé grote vijand?” De corrupte, aardappelen en witte kool vretende, immer bezopen, brute beer, zwalkend rond de rode knop, die ieder moment de Tsar Bomba op ons kan droppen? Een onmetelijk grijs land vol modder en “Soeka Blyaat” (een tautologie) brommende tokkies in makkelijk opvouwbare Lada’s?
Het land van zielige homo’s terug in de kast ranselende OMOH barbaren? De verhongeraar van oppositieleiders en neerknuppelaar van blote tietenmeisjes van de “band” Pussy Riot? The empire of Evil?
“Of zit je gewoon een beetje te stangen Jan?”
Vroeger schoot ik dan in de apologeten modus. De “ja maar” stand.
U kent dat wel. Dat het hier in het “vrije” westen, ook minder vrij is dan je denkt. Dat er in Rusland kerken bijkomen, in plaats van worden verbrand en afgebroken. En dat er prachtig wordt gezongen? Dat het enige verschil tussen hier en daar is, dat wij de overheidspropaganda nog voor zoete koek slikken. Dat homo’s in Moskou veiliger over straat kunnen dan in Den Haag. Dat Rusland ons nooit is binnengevallen, sterker nog, dat de Russen ons “by proxy” hebben verlost van de nazi’s, in de gruwelijke vleesmolens van Stalingrad en Moskou. En dat ik daarom op 9 mei een minuut stilte houd.
Dat Rusland niet aan de grens van de USA rammelt, maar de NATO wel steevast massale oefeningen houdt op spuugafstand van de grens met Rusland? Dat de kozakken ons in de Napoleontische tijd juist hebben bevrijd? Dat daar het woord “pierewaaien” vandaan komt? Van het Russische woord voor feestvieren; пировать.
Dat ze in Rusland een broertje dood hebben aan Critical Race Theory, Woke en pedofielen. En ik toevallig ook.
Dat Petersburg een soort Amsterdam is, maar dan mooier, rijker, vriendelijker en zonder graffiti. En zo voort en zo voort.
Ik heb banden en banden scherpe “argumenten munitie” ter verdediging van moedertje Rusland, die echter weinig te maken hebben met het uitleggen van die moeilijker te beredeneren liefde voor een land waar ik pas één keer lijflijk ben geweest en de ambassadeur van Nederland een doosje Ferrero Rocher heb aangeboden. (echt gebeurd)
Het is nu eenmaal eenvoudiger om de liefde te verklaren, dan die liefde te verkláren.
Waarom hou je eigenlijk van een vrouw, een hond, een volk, een land?
Het zijn vaak de gekste dingen. Je hebt het dan per definitie, niet over rede, maar over diepere emoties, wakker geroepen door gevaar en mystiek en een onverklaarbare zwijgende telepathische, vaak vermeende lotsverbondenheid.
Zoals sommige vrouwen voor sommige romantische zielen, onstuitbaar aantrekkelijk zijn; verblinde motten die om een gloeilamp blijven tollen, tot de uitputtings- of verbrandingsdood erop volgt, zoals luitenant Pirogov om zijn hoertje, in Gogols beroemde korte verhaal, dat jullie vast zelf weten te vinden.
Het is een hartstocht voor een land en haar cultuur, aangewakkerd door de hang naar de ongekende weelde die achter het voor de meesten onontwarbare schrift en de zwijgende, ernstige ogen, gefronste wenkbrauwen en sacherijn, op een bedje van wreedheid, cynisme en mist, verborgen liggen.
Moeder Rusland geeft mij met haar hier volstrekt onbekende cultuur, zoveel terug voor de moeite die ik deed om me in haar te verdiepen; zoals de taal onder de knie krijgen; absoluut vereist om de grote dame te begrijpen en haar liedjes, literatuur, gedichten en films te kunnen ontsleutelen.
Die taal is wel de sleutel. Of eerder een vervaarlijk rammelende sleutelbos met vele vele baardige sleutels. Wie het Cyrillisch niet beheerst, blijft hangen in vertalingen, die hoe goed bedoeld ooit nooit de essentie pakken, omdat de Russische taal het gevoel knuffelt en omhelst.
Mijn liefde voor Rusland is verankerd in de cultuur, modern en klassiek, de poëzie, de mysteries van de taal, met woorden als smisl en “toska” dat “een diepe droefheid” betekent. Woorden waar we in Nederland geen verklaring voor hebben, zoals wij in onze natte polder, het begrip voor diepere schoonheden, zijn verloren.
Ik zal nooit beweren dat Rusland het beloofde land van suikertaartjes en glitter eenhoorns is, waar alles perfect is en iedereen vrij en happy de peppy, geenszins, maar verstandig redeneren speelt in ‘’l’amour folle” nu eenmaal geen prominente rol.
Ik zal dit podium, waar ik dolblij mee ben, de komende tijd gebruiken om veel geliefde voorbeelden te laten zien en met jullie te bespreken. Van Kirovballet tot Serebro. Van “de vliegende Kraanvogels” tot “Ivan’s Kindertijd”. Van Spalikov tot Lermontov en Gonstjarov. Van de Meester en Margarita tot de gedichten van Achmatova.
Om de volle Russische schatkist te tonen, is één column veel te kort en haar cultuur te onmetelijk. Zoals zij zelf is.
Vind je mijn werk mooi, goed of zelfs belangrijk? Je kunt het hier ondersteunen.
Vind je mijn werk goed, mooi of zelfs belangrijk? Deel deze post dan zoveel mogelijk! Ook kun je mijn werk ondersteunen met een donatie!
20 May 2021 at 12:45
Dit was een geweldige onderbreking van mijn dagje tuinen, onder het genot van mijn koffie!
Ik weet er niet heel veel van, maar op de één of andere manier heeft het aantrekkingskracht, dus ik ben benieuwd naar een vervolg.
Zang/muziek Oekraïne lijkt er wel op toch? Deze van moederdag pas.
https://youtu.be/J28x8hrBEAQ
En de muziek/zang van de orthodoxe joden?
Kortom, van genoten!
20 May 2021 at 17:03
Een beetje als een vrouw die van haar man blijft houden ondanks dat hij haar alle hoeken van de kamer laat zien met zijn zatte kop. Wat ben je toch een rasromanticus schatje.
20 May 2021 at 14:26
Prachtig verwoord
Er staat er nog 1 op de bucketlist
Het mooie culturele en architectonische
St. PETERSBURG
20 May 2021 at 15:32
Goedendag Jan,
Ik heb er regelmatig gewerkt een zomer in St Petersburg, een zomer op Sachalin en op Yamal. En wat een land en wat een volk. Laatst nog even over gehad met iemand, Mijn woorden als de poolvos weer wit wordt is het tijd om je biezen te pakken.
Altijd goed naar mn zin gehad, alleen een gunstig woord over Rusland, stel je voor dus ja je kunt wel stellen dat de met ons eigen belasting geld betaalde propaganda aardig werkt
Groeten Jilles
20 May 2021 at 15:55
Beste Jan,
Wat een aangenaam “stuk van Rusland” zo herkenbaar verklaard, opgeschreven. Ook ik sta dubbel in mijn liefde voor Rusland, mijn helaas verbroken liefde en daarmee mijn gecancelde trip naar Sint Petersburg. Na de liefde met een beeldschone Siberische dame die ruim 18 jaar in Nederland, kwam er een Oekraïense/ Estlandse schone op mijn pad, ook dat ligt achter mij maar Sint Petersburg en Moskou blijft trekken aan me. Helaas kan ik mijn huidige Poolse vriendin er mede door haar ervaringen met Russen en Oekraïners in Polen niet echt warm voor krijgen, maar ik begrijp jou fascinatie en interesse voor dit land en zal me dus voor nu moeten laven aan jou stukjes.
Dank en ga hier mee door.
Met het vertrek van Twitter kun je daar zeker ook energie uit krijgen.
Succes,
Jos Boogaard
De Luchtschudder©️™️®️🥱
21 May 2021 at 11:49
Fantastisch verhaal, Jan. Toen ik met pensioen ging, tien jaar geleden, ben ik begonnen met het lezen van de grote Russische schrijvers: Tolstoi, Dostojewski, Goncharev, Toergenjew, enfin jij kent die mannen wel..en ik vond al de boeken van die schrijvers geweldig. Steeds dacht ik: wat een meestervertellers zijn het en wat snappen die mannen goed wat mensen drijft en afschrikt. Ik ben twee keer in de Sovjet Unie geweest en reeds toen viel mij op dat het er helemaal niet grauw en grijs uitzag (wat iedereen hier zei). Ik heb ook een zwak voor Rusland. Het is een groots land en zoals je zegt: Je krijgt hier niet de goede informatie. Het ga je goed, Jan. Gr. Kees Schoone
21 May 2021 at 11:51
Wat goed je hier te zien Kees! Dank voor je reactie.
22 May 2021 at 09:46
En anders maar een liedje, van dingen waar de meeste polderlanders nooit geweest zijn, of zullen komen.
https://youtu.be/XJv6uzcCfs0
26 May 2021 at 15:53
Mooi gezegd Jan
26 May 2021 at 16:02
Dank, wordt zeer gewaardeerd. Je weet.
29 June 2021 at 11:16
Beste Jan, Ik ga me er in de zomer maar eens op storten. Om mee te nemen op vakantie, Anna Karenina of De broers Karamazov?
Helaas spreek ik geen Russisch maar heb begrepen dat veel ook afhangt van degene die de vertaling voor zijn rekening neemt. Misschien heb je wat tips?
29 June 2021 at 11:20
De Meester en Margarita. Oirschot vertaling. Onmisbaar.
De gebroeders Karamazov. Zeer complex en met veel lagen. Onmisbaar, maar niet ontspannend.
Anna Karenina is prachtig, maar wat ouwbollig en langdradig.
Vakantie… klinkt meer als Tsjechov. Die is wat relaxter. Zomerser.
Ook de korte verhalen van Gogol zijn gaaf.
29 June 2021 at 11:21
En als je steeds boven je boek in slaap wilt vallen… Oblomov van Gontsjarov
29 June 2021 at 12:12
Bedankt Jan. Begin ik met De meester en Margarita, en Tsjechov. Ben benieuwd. Kan ik Olga ook via mijn plaatselijke kleine boekhandel krijgen?
29 June 2021 at 12:50
https://www.deblauwetijger.com/product/pre-order-jan-bennink-olga/
Wel via BOL en zo. En je kunt het bestellen via je boekhandel (ISBN nummer). Ik denk niet dat ze daar ligt.
29 June 2021 at 12:50
Meester en Margarita is een meesterwerk, maar ook grappig.
29 June 2021 at 15:51
Meester en Margarita, en de 30 beste verhalen van Tsjechov besteld bij de lokale boekenhandel. Vrijdag in huis als goed is. Voor Olga sta ik op de lijst want hun systeem gaf aan dat het nog niet uit was. Komt ook goed dus.
Ben benieuwd, heb er zin in.
groet,
Inge
29 June 2021 at 17:43
Laat weten wat je er van vond.
12 October 2021 at 17:47
Wat een mooi stuk Jan! Ik heb dit met plezier zitten lezen.