Vijf minuten geleden zat ik nog in mijn eigen hemel. Tussen de citrusbomen en tuinboonbabies, badend in een Goddelijke stilte, slechts onderbroken door merels -veel merels dit jaar-, een verdwaalde lach van een kind in de verte en een dolle onophoudelijk kwetterende lijster. Of is het een Nachtegaal?
Alleen? Nou ja, met Beer natuurlijk en Hugo, een één jaar oude avocadopit, die net als Oskarchen uit der Blechtrommel maar niet wenst uit te groeien tot een puberende boom; schijndood, hard en koud, hoewel zijn wortels vers wit blijven en het plantje in zijn kern vurig blijft opgloeien. Een groen puntje leven, dat ik het licht laat zien, door een tandenstoker in de gebarsten pit te zetten, zodat de magische zon, de genezer, zijn weerbarstige bolletje kan bereiken.
Heerlijk die stilte, zo zeldzaam in het afgrijselijke Gooi, waarvan zoveel bewoners net zo verzot zijn op benzine-motorzagen en hogedrukspuiten, als op het stofzuigen van hun plastic gras en het met dodelijk vergif neer spuiten van alles dat de kieren van hun grijze tegels durft te verontreinigen met vrolijk groen of nestgangetjes.
De nouveautjes, waarvan er eentje zelfs kans heeft gezien, zonder overleg, een feesthut achter in zijn tuin te bouwen, grenzend aan de mijne, met een feestschoorsteen op oog en neushoogte; een kroniek van een aangekondigde megalitische burenoorlog deze zomer, een tankslag waar ik niet echt naar uitkijk.
Maar niet geërgerd. Zeker niet deze, in zoveel opzichten, magnifieke dag des Heren.
Want nu zit ik hier, binnen in de koele schaduw van April te schrijven.
Over Pasen. Pascha. Een magische periode. Niet alleen voor Christenen en Joden. Maar ook voor jullie, ketters, van goede wil.
Want Pasen gaat als nooit tevoren over nu én over u. Of u wilt of niet.
Ook al doen ze hun best het voor ons te verbergen.
Pasen is nu eenmaal zo essentieel, dat het door de nog altijd oppermachtige Babylonische serpenten die al eeuwen over ons regeren, al even lang wordt besmeerd met een ranzige laag sandwichspread van krentenbroden, eieren, kuikens, vuren, chocoladehazen en Jumbo ontbijtjes met bijna echte boter en plastic bloempjes op tafel in plaats van een oerverhaal met tragedies en heldenepen aan de basis.
In de wetenschap dat het echte Paasverhaal een waardevolle herdenking kan zijn, met belangrijke lessen voor het hier, nu en de zeer nabije toekomst; lessen waarvan zij willen dat wij ze niet gaan trekken.
In plaats van een gewijde plechtigheid, maken ze er liever een uitbundig vruchtbaarheidsfeestje van dat in het Engels, Easter wordt genoemd; East Star, Venus, de Romeinse godin van de liefde, wordt daar vereerd. En niet de zoon van God.
Zoals Father Christmas de geboorte van Jezus smoort met zijn in Coca Cola gedrenkte mantel, keutelt de Paashaas al eeuwen vrolijk het verhaal van zijn lijden en dood onder.
Pasen wordt verdoezeld of erger, er wordt een Woke draai aan gegeven door typmiepjes als Amarins de Boer en “Theologe” Almatine Leene in dit soort blaartrekkend stukjes in de Metro.
Arme God die het allemaal moet aanzien.
Pasen, Pascha, Passover, Pesach. Een periode met zoveel betekenissen. Zoals letterlijk het “Pass Over” Het overslaan van alle huizen die het bloederige teken van het Lam droegen, toen God de eerstgeborenen kwam halen, aan de vooravond van de uittocht in de bare woestijn; Het feest van het ongegiste brood in het verschiet. De herdenking van het begin van de Exodus. De uittocht uit Egypte.
En Pasen, toch vooral de herdenking van het diep ontroerende offer dat de zoon van God bracht voor ons, willens en wetens zijn leven gevend, in een bad van bloed, tranen en onmenselijke kracht. Verraden door zijn naasten. Bespot en uitgejouwd door dezelfde mensen die hem niet lang daarvoor nog bejubelden, toen hij op een ezeltje de poort van Jeruzalem binnen sjokte. Een menselijke eigenschap, die we ook nu nog zo vaak zien; het beschimpen, opjagen en als dat faalt, het slachten van de brenger van een waarheid die verlossing zou kunnen brengen, maar liever wordt genegeerd.
Dit jaar is Pasen voor mij belangrijker dan andere jaren.
Omdat ik zoveel herken in het verhaal dat maar niet wil verslijten. Dat op magische wijze zijn actualiteit maar niet verliest. Het eeuwige en oneindige verhaal van waarheid, dat gestand doet aan de betekenis van geloof, zoals dit in de Dikke VanDale opgeschreven staat.
1 Het vertrouwen in de waarheid van iets.
2 Een vast en innig vertrouwen op God.
Twee betekenissen die ik graag zou samenvoegen om er vrijpostig “Het vertrouwen in de waarheid van God” van te maken.
Maar ik verlies mijn lijn, excuus.
Pasen is wat mij betreft belangrijker dan ooit, sinds de kruisiging van Jezus Christus. Omdat de paralellen evident zijn, voor iedereen die ogen heeft om te zien en oren om te horen.
Want diegene ziet dat er wederom een Exodus op til is.
Schuchter zoekt men elkaar op, indringend kijkt men elkaar aan en vindt elkaar steeds vaker, nog wat onwennig, maar steeds hechter, in de gedeelde overtuiging dat we niet langer willen leven onder de slangen van Babylon, de nieuwe Farao’s, die niets dan slavernij en leegheid met ons voor hebben; een leven zonder God of bezit, getekend met het teken, gechipt en geïntegreerd in een alles ziend netwerk, God imiterend, miljarden zenuwcellen verbonden met één pervers en alle menselijke heiligheid vernietigend megabrein.
We willen het niet.
“Dit nooit” prevelend, gaan we, weggerukt uit onze “comfortable numbness” op zoek naar een woestijn om over te steken, een land om vruchtbaar te maken. Een avontuur dat niet zal slagen zonder rotsvast geloof en het herontdekken van de oude wegen, ondergestoven door verdacht Sahara zand. Wederom zetten we kruizen als teken, in dit geval niet op onze huizen, maar door onze paspoorten, als teken dat we niet gehoorzamen aan het beest met zijn gifspuiten, opdat de dood opnieuw aan ons voorbij zal gaan.
En wederom putten we kracht uit het verhaal van de kruisiging.
Want het Paasverhaal laat ons, vrije mensen, één ding zien.
Opstaan kan altijd. En wij hebben er niet eens voor hoeven sterven.
Sta dus op kind van God.
Er is een woestijn om over te steken.
Dit is onze bevrijdingsdag.
Awake thou that sleepest, and arise from the dead, and Christ shall give thee light.
Ephesians 5:14.
Vind je mijn werk goed, mooi of zelfs belangrijk? Je kunt mij hier ondersteunen.
Of help iemand die het minder goed heeft dan ik. Dat vind ik ook prima, misschien wel beter. Maar retweet of verspreid mijn stuk dan in ieder geval.
p.s. De klokken luiden nu. Ook in Bussum. Alles is nog niet verloren.
Poet Warrior in the Classical Sense. Vind je mijn werk dus goed, mooi of zelfs belangrijk? Je kunt mij hier ondersteunen.
17 April 2022 at 15:26
Prachtig geschreven! Ontwaken uit een staren naar de grauwe wereld en elkaar weer vreugdevol vinden!
(Als Hagenees herken ik glimlachend je beschrijving van het afgrijselijke Gooi wanneer wij ‘honden en huizen’ tijdens vakanties van eigenaren verzorgen)
17 April 2022 at 15:27
We missen je op Twitter, Jan!
17 April 2022 at 17:12
Helaas kan het niet anders.Ik moet op zoek naar een nieuw evenwicht
18 April 2022 at 05:53
Ik ben ook even niet op Twitter. Op zoek naar een nieuwe evenwicht. Ik kon al de leugens en desinformatie niet tegen, die zelfs door mensen die ik eerder vertrouwde worden verspreid
18 April 2022 at 06:24
Ik ben er altijd, als er problemen zijn.
19 April 2022 at 07:01
Dankjewel Jan! Maar ik wacht totdat onze “fatsoenlijke rechtse” vrienden in de stront zakken wanneer de smerige beerput van de propaganda rond Oekraïne opengaat. Bij het barsten van covid bubbel is het ze gelukt om eruit te komen. Ik sla alvast de popcorn in.
19 April 2022 at 08:28
мы ждем вместе. чашка чая в руке
21 April 2022 at 18:42
Ook op Twitter gelijkgestemde opzoeken , onnozele blokken en de waarheid blijven herhalen zoals ook deSmet zegt . We boeken terreinwinst !
17 April 2022 at 16:20
Fantastische column Jan. Onze enige hoop.
17 April 2022 at 18:01
Ontroerend. Jezus Christus, onze enige hoop in leven en sterven
17 April 2022 at 18:56
Mooi, man!
17 April 2022 at 20:22
Dank je Jan, voor dit helder verhaal! Ik geniet enorm van je schrijfsels! Je raakt het bij de bron!
17 April 2022 at 21:15
Prachtig!
18 April 2022 at 05:13
Bach cantate: Wachet auf, ruft uns die Stimme BWV 140
18 April 2022 at 06:45
De kruisdood als teken van ultieme nederigheid dat loodrecht staat op de ultieme schijnheiligheid van politici, bestuurders en salafisten. Schijnheiligheid die de ongelijkwaardigheid benadrukt van ‘kijk mij toch, ik ben beter dan de ander!’
Uit een vastgemaakte tweet
18 April 2022 at 06:56
Prachtig omschreven
18 April 2022 at 07:06
Ik ben even sprakeloos. Wat een prachtig stuk Jan. Ik ga dit overdenken in de zon, luisterend naar de kerkklokken.
18 April 2022 at 07:16
Dit stuk komt bij binnen. Als een straaltje hoop? Het is bijna een jaar geleden dat ik na dochter 1 (vanaf dag 1 c) ook dochter 2 ben kwijt geraakt.. het begon dat ze ineens besloot dat we onze kleinzoon die bij ons logeerde (1,5) niet meer mochten zien. Waarom, we weten het nog steeds niet. Waarschijnlijk angst en manipulatie door dr msm. Ooit een klein hecht en gelukkig gezin met mijn ouders. Ben zelf enig kind en met een lieve man kregen we 3 kinderen. Echt alles voor en met hen gedaan. Alles wat wij in onze jeugd niet hadden. Dag en nacht gewerkt voor vakanties, studies, financiële ondersteuning en vooral liefde. Alles kon en was mogelijk.
En nu .. zit in op de bank ergens in Portugal. We zijn gevlucht uit Nederland en hebben onze zoon met vriendin moeten achterlaten.
Het laatste jaar is een jaar dat we 10 jaar ouder zijn geworden en geen oude meer zijn. Weggezet als een stuk vuil.
Ik kan een boek schrijven van als mijn verdriet want ook al hebben we gekozen voor mooi land en een leuk huis, de herinneringen komen terug als plaaggeesten. Wat is er verkeerd gegaan? Wat gebeurt er toch in de mensen hun hoofd?
Nu 64 jaar, 42 gelukkig getrouwd, heb ik het gevoel dat ik alles voor niets heb gedaan in mijn leven. Dit terwijl ik altijd inzette op gezelligheid en laten leven.
Jouw stuk gaf een beetje hoop.
18 April 2022 at 07:40
Hi Jenny. Mijn grootste beloning is dit. Dat goede mensen er iets aan hebben. Heb medelijden met degenen die je beschrijft. En sta klaar om ze te helpen als dat nodig is. Maar als ik lees wat je schrijft, is dat waarschijnlijk al zo. Stay strong. P.s. Portugal is a good, good move.
18 April 2022 at 10:10
Pasen is inderdaad het feest van het nieuwe begin, de wederopstanding en is niet voor niets het belangrijkste christelijke feest.
Eén voetnoot: Easter, en ook het Duitse Ostern, komen van de Germaanse godin Ostara, godin van de dageraad. Het woord is verwant met de Latijnse godin Aurora, ook ‘dageraad’ betekenend. Het woord Ostara komt van het Oudgermaanse woord voor ‘oosten’, vanwaar de zon opkomt voor een nieuwe dag, of in dit geval een nieuwe lente, een nieuw jaar met groen en leven. Het moderne Pasen is een vermenging van Ostara en het joods-christelijke paasfeest, maar in de kern delen ze het onderdeel ‘nieuw begin’, ‘wederopstanding’, of ‘dageraad’.
Maar ik deel je kritiek, minder commercie en meer betekenis zou fijn zijn. Dit jaar is ook voor mij een bijzonder Pasen, laat dit de overwinning zijn op het virus, maar ook op de scha(n)delijke maatregelen en de mensen die hier in naam van andere zaken (klimaat, gedragsbeïnvloeding, farmaceutische industrie) iets uit wilden halen, terwijl we wisten dat dit respiratoire virus niet te bestrijden is met schoolsluitingen, mondkapjes, avondklokken, groene vinkjes, uitsluiting of dwang, alleen met ‘focused protection’, gezond verstand en opgebouwde (natuurlijke) immuniteit. Dit mag nooit meer gebeuren.
18 April 2022 at 10:12
Maar heb je nagegaan of Ostara ook niet gewoon Venus is? Oostelijke ster?
19 April 2022 at 09:03
Gisteren refereerde Gideon hier op het Museumplein ook aan; het uiteindelijk overwinnen (wederopstanding van de Christus) van de waarheid; het was ontroerend.
Erg mooie column!
En die ‘nouveautjes’… het was eregisteren ook zo ongeveer mijn gedachte, wandelend door een mooie buurt in de toekomstige ‘smart’city achter het Grote Donkergroene Gordijn…
20 April 2022 at 13:07
Dit blog verdient het om minstens 3 maal gelezen te worden. Dé essentie van Pasen meesterlijk vervat.
21 April 2022 at 18:51
Pasen geeft precies aan hoe de mens in elkaar steekt . Wat er nu gebeurt en gebeurt is wordt precies beschreven in de geschriften . We kunnen ons afvragen waarom we dan zo verbaast zijn . In essentie is de mens niet veranderd .
24 April 2022 at 15:46
Jouw woorden worden zo ontzettend gewaardeerd!
24 April 2022 at 18:54
Fijn!
8 May 2022 at 12:39
Hallo Jan. Dank voor je prachtige en tot nadenken brengende stukken. Ooit op zondagsschool gezeten en nu dacht ik, ik wil toch de bijbel eens echt lezen nu ik ‘groot’ ben. Zeker met wat er nu allemaal aan de hand is, dat kan niet zomaar toevallig en voor niets zijn. Daarvoor is het veel te groot. Maar wat dan te lezen, er zijn verschillende uitvoeringen en een blaartrekkend boek wil ik voorkomen 😉 Tips zijn welkom, van jou en van andere lezers uiteraard ook.