Voor Sywert van Lienden is het Execution Groundhog Day.

Eén dood mens is een tragedie. Een miljoen doden een statistiek. Stalin wist het en slingerde vrolijk de vleesmolens aan. 

Wat voor moord geldt, gaat ook op voor diefstal. 

Het kansenboefje dat de 14 karaats trouwring van oma steelt, laat ieders hart woedend kloppen. Miljoenen vuisten ballen zich boven de driezitsbank zodra Opsporing Verzocht, de geblurde onverlaten van deze tijd toont. 

Maar een roof van vele miljarden Euro’s of pallets vol goud raakt ons amper. 

Wij, mensen, zijn nu eenmaal niet geprogrammeerd om ontvreemde miljarden op te delen in duizenden bestolen omaatjes en opaatjes. 

Zelfs als we zélf een van die bestolen oudjes zijn, kijken wij wat meewarig in ons gisteren nog volle beursje, ons monkelend afvragend waar onze centjes toch zijn gebleven. 

De miljardendief zelf is er in zo’n geval alles aan gelegen om onze verwarring zolang mogelijk in stand te houden. 

In de gewonnen tijd kunnen de papierversnipperaars eindeloos snorren, getuigen en medeplegers worden geïnstrueerd en verdwijnt een misdaad, waar Ronny Biggs jaloers op zou zijn, langzaam maar zeker in de maelstroom van de tijd.

Om de aandacht van het domme volk zo goed mogelijk af te leiden is wel een offer nodig, een januskop. Een barbertje dat moet hangen. Een target.

Een tientjesdiefje, waar de grote boef en zijn vrinden, keer op keer met hun vette worstenvingers naar kunnen wijzen, zodat de boze ogen van de massa en hun puntige hooivorken op de kleine schavuit gericht blijven en niet op hen. 

Uiteraard is dat gekozen kansenboefje bij voorkeur niet één van de vrinden zelf, maar een “wannabe”, iemand die er dolgraag bij wilde horen, een knorrig duppie dat te vroeg dacht dat het een  kwartje was. Zodat de ware Vlag en Vaandel ongeschonden blijft en het gevoel van afgunst bij de achtergebleven duppies, het volksgericht nog eens bekrachtigt. 

Van blinde wraak krijgt het volk immers nooit genoeg.

Het kleine boefje moet voor een juichende menigte keer op keer het schavot betreden, om voor de zoveelste keer met een zacht plofje en een klein kreetje zijn nekje te laten breken. 

Voor hem is het execution groundhog day.

Sywertje moet hangen en de echte schoften staan er naar te wuiven, veilig vanaf het balkon.

Geroofde covidmiljarden, corrupte klimaatmiljarden, weggepiste EU steunmiljarden, we willen er wel boos om worden, maar het lukt niet. We offeren liever Sywert van Lienden, keer op keer op het hakblok van onze gemakzucht.

*p.s. deze column is geïnspireerd op het feit dat er vandaag in drie “onafhankelijke kranten” precies dezelfde ronkende kop staat. Uiteraard om van Lienden, in opdracht van de grote boef, voor de zoveelste keer pootje te lichten, ik vond er geen plaats voor in de column, maar wilde het toch even kwijt. De pers is uiteraard de beul. Inclusief de nuttige idioten die over Sywert blijven schrijven, zoals ikzelf. Ik realiseer me dat.